-
Αγαπάτε αλλήλους!
-
Αναδημοσιεύω εδώ ένα post ενός weblog του pathfinder με τίτλο “Απο Θεσσαλονίκη με πάθος αγάπη και διάθεση“. Δυστυχώς το όνομα του συγγραφέα δε το βρήκα πουθενά εκεί γύρω.
“Είναι πλέον ολοφάνερο ότι έχουμε συντηρητική κυβέρνηση. Όχι πως το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν συντηρητικό κόμμα αλλά το κακό παράγινε.
Το παπαδαριό ξεσπάθωσε και άνοιξε τον οχετό του. Μέσα στην ιερά σύνοδο οι ρασοφόροι άρχισαν να στέλνουν ο ένας τον άλλο να παίξει με τις κούκλες του και ο αρχιμαφιόζος της μαύρης συμμορίας έπραξε πραξικόπημα και διόρισε μητροπολίτες χωρίς την έγκριση του πατριάρχη.
Η Παναγιωταρέα και ο Επιφάνιος βγήκαν να παπαριάσουν με ιδέες τα μυαλά του κοσμάκη. Οι τετράπαχοι ιεράρχες εν τω μεταξύ διανοίγουν τις θύρες των ναών γιατί από το πάχος τους δεν χωρούν να περάσουν.
Όταν ήμουν μικρός ονειρευόμουν το 2000 σαν μια άλλη εποχή. Τώρα φτάσαμε 2004 και ακόμη το 2000 είναι ένα όνειρο απραγματοποίητο.
Η αμορφωσιά και η έλλειψη καλλιέργειας φτιάχνουν τους δαίμονες στις ψυχές των ανθρώπων. Ανοίξτε τα μυαλά σας στην ειρήνη. Γίνετε ταπεινοί. Ανακαλύψτε την ευτυχία στην ευτυχισμένη κοινωνία και όχι στην μοναχική ευτυχία του καπιταλισμού και της συντήρησης.
Για την ευτυχία είναι απαραίτητο το μοίρασμα και η συνύπαρξη.
Παπάδες, αγαπάτε αλλήλους!”
-
απόγευμα, Πέμπτη 29 Απριλίου 2004
[ Thoughts ] |
Σύνδεσμος
| Σχόλια απενεργοποιημένα
Το όνομα με το οποίο δημοσιεύω τα κείμενα μου είναι FilloSofos εκ του ελληνικού φύλλου γιατί μου αρέσουν οι αμπελοφιλοσοφίες. Contckt me fillosofos@pathfinder.gr
“Το παπαδαριό ξεσπάθωσε και άνοιξε τον οχετό του. Μέσα στην ιερά σύνοδο οι ρασοφόροι άρχισαν να στέλνουν ο ένας τον άλλο να παίξει με τις κούκλες του και ο *** αρχιμαφιόζος της μαύρης συμμορίας *** έπραξε πραξικόπημα και διόρισε μητροπολίτες χωρίς την έγκριση του πατριάρχη.”
Είναι κρίμα να θες να περάσεις τόσα ωραία μηνύματα και ο ίδιος να εκφράζεσαι τόσο επιπόλαια, σχεδόν βγάζοντας μίσος, Mr. FilloSofos ;(
Αφού ενδιαφέρεσαι να ανοίξεις τόσο πολύ τα μάτια των άλλων, άνοιξε πρώτα τα δικά σου και δες πίσω από έναν χοντρό (άξιο ή μη) Ιεράρχη το τι αλήθειες και αξίες κρύβονται. Αυτό να σε ενδιαφέρει κυρίως. Τα άλλα έρχονται και παρέρχονται. Μπορεί αύριο να έχουμε έναν Αρχιεπίσκοπο από τα κόκκαλα βγαλμένο. Αυτός είναι το μέσο για να γίνει η ΔΙΚΙΑ σου ψυχή καλύτερη, χρησιμοποίησέ το όσο καλύτερα μπορείς.
Κατά τα άλλα, ειρήνη υμήν…..
Γιώργο,
απ’ ότι κατάλαβα ο Φυλλόσοφος (του οποίο ακόμα το όνομα δε ξέρω!), δε μίλησε για τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τα πρόσωπα/σύμβολα ή το πώς πρέπει ο κόσμος να βλέπει αυτές τις κινήσεις. Μίλησε για τις ίδιες τις κινήσεις και για το πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρονται οι ίδιοι οι ιεράρχες, οι οποίοι (όπως και να το κάνουμε) πρεσβεύουν κάποιες αξίες στα μάτια πολλών ανθρώπων.
Και για να πω και κάποιες δικές μου σκέψεις..
Στο σημερινό ποδοπάτημα της αξιοπρέπειας μας από την τιβί και την τραγελαφική υπερμεγένθυνση των πιο ασήμαντων γεγονότων που συμβαίνουν γύρω μας, οι θεματοφύλακες της αγάπης, των αξιών και του “καλού δρόμου” θα έπρεπε να προσέχουν διπλά και δεκαπλά πριν κάνουν σπασμωδικές κινήσεις σκοπιμοτήτων και στρατηγικών. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν τέτοιες κινήσεις, αν αναλογιστεί κανείς τη σπουδαιότητα των ανθρώπων αυτών στη ζωή μας (ειδικά των Ελλήνων, που θεωρούνται από τους πιο θρήσκους αναλογικά στην Ευρώπη).
Έγκριτα ΜΜΕ τιτλοφορούν τις ειδήσεις αυτές ως “Οι επόμενες κινήσεις”, “Απαντά το Φανάρι” και “Επιχειρούν να θέσουν διλήμματα”. Και είναι φυσικό, όταν οι ίδιοι οι προκαθείμενοι μιλούν για “δίκαια της Εκκλησίας”, για το ότι “…απο την πρώτη στιγμή θελήσαμε να εξαντλήσουμε κάθε μέσο φιλειρηνικό προκειμένου να αναζητήσουμε και να εξεύρουμε λύση συναινετική στο πρόβλημα”, “τα απαράγραπτα δίκαια αυτής, τα οποία εσεβάσθησαν οι αιώνες”, λες και μιλάμε για πολιτικό πρόβλημα λαών.
Τέτοιες συμπεριφορές, σε μέρες που περνάει κρίση ο Ελληνισμός, είναι τουλάχιστον απαράδεκτες και λίγο-πολύ γελοίες.
Το ότι μπορεί κανείς να δει τα πράγματα και από την πλευρά του ότι όλα αυτά δεν είναι παρά σύμβολα και πάνω από όλα άνθρωποι που κάνουν λάθη, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα κρίνει. Ή ότι θα έπρεπε να τον απασχολεί “η άλλη πλευρά” περισσότερο. Ειδικά όταν ξέρει ότι πολλοί συνάνθρωποι του επηρεάζονται άμεσα χωρίς πολλά περιθώρια αντίδρασης (ίσως επειδή δεν έχουν αναπτύξει την πολυπλοκότητα των προβληματισμών της ανώτερης/ανώτατης εκπαίδευσης, ίσως από την αποχαύνωση της τιβί, ίσως επειδή δε ξέρω κι εγώ). Μη σου πω ότι τότε είναι που πρέπει να μιλάμε για αυτή την πλευρά.
Στις κρίσιμες στιγμές, όταν πολύς κόσμος “πιάνεται στον ύπνο”, η κριτική είναι πάντα καλή. Να κι ένα σημερινό παράδειγμα των παραπάνω που είπα (του Μίκη Θεοδωράκη για το Κυπριακό).
Συμφωνώ απόλυτα Δημήτρη, η όλη μου διαφωνία αφορά το ύφος του Φυλλοσόφου (sic ;) και στο μίσος που φαίνεται να βγάζει. Φυσικά και είναι πολύ σωστή ενέργεια η καλοπροαίρετη κριτική, αλλά σε ανθρώπους που χαρακτηρίζονται ως “οι θεματοφύλακες της αγάπης, των αξιών και του “καλού δρόμου” “, και η θέση τους στην κοινωνία περιγράφεται από τη φράση: “τη σπουδαιότητα των ανθρώπων αυτών στη ζωή μας (ειδικά των Ελλήνων, που θεωρούνται από τους πιο θρήσκους αναλογικά στην Ευρώπη).” πρέπει να είμαστε, κατά τη γνώμη μου, διπλά προσεκτικοί στο πως εκφραζόμαστε.
Επίσης, ο φίλος Φυλλόσοφος, πέφτει και σ’ ένα άλλο “συγγραφικό ατόπημα”: Βάζει όλους τους μητροπολίτες στο ίδιο καζάνι (”μαύρης συμμορίας”). Άρα, αφού είναι σχεδόν αδύνατο να είναι όλοι οι μητροπολίτες άχρηστοι, εκμεταλλευτές, κτλ, είναι νομίζω φανερό ότι ο Φυλλόσοφος έχει μια αντιπάθεια προς την εκκλησία και αυτή εκφράζει, η εκκλησιαστική διένεξη είναι απλά μια αφορμή.
Γι αυτό τον λόγο και στο τέλος του προηγουμένου μου post τον παρακαλώ αν είναι να βγάλει μίσος, κακία, κακεντρέχεια (που κατά την γνώμη μου αυτό έβγαλε), και αφού αδυνατεί να κάνει καλόπιστη κριτική, τουλάχιστον να κοιτάξει την δικιά του συμπεριφορά και να αφήσει τους άλλους στο ομολογουμένως απαράδεκτο λάθος τους. Να είναι σίγουρος ότι κάποιος που μπορεί να κριτικάρει δημιουργικά θα το κάνει γι αυτόν.
Συνοψίζοντας, αν το άρθρο δεν ήταν γεμάτο από απαράδεκτες εκφράσεις και θεολογικά μη αληθές (”Η αμορφωσιά και η έλλειψη καλλιέργειας φτιάχνουν τους δαίμονες στις ψυχές των ανθρώπων.”) (νομίζω στην προκειμένη ενδιαφέρει η συμπεριφορά των ανθρώπων και όχι αν ο δαίμονας είναι υπαρκτή προσωπικότητα ή όχι), τότε δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό. Ανάλογα και με τη διατύπωση, ίσως να το στήριζα). Τώρα όμως, για τους λόγους που (κουράζοντάς σας) ανέφερα πιο πάνω θεωρώ το παραπάνω άρθρο μη σοβαρό.
Ναι, ήταν λίγο-πολύ υπερβολικά τα λόγια του Φυλλόσοφου. Και για να ξεφύγω πάλι λίγο εγώ στον κόσμο μου…
“Όσο για την υπερβολή, πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή είναι η δουλειά μου. Το όνειρό μου, αν έχω κάποιο, είναι να φτάσει η γλώσσα, η εκμυστήρευση, σ’ ένα είδος φρενίτιδας που με ανακουφίζει, όσο και αν μερικοί τη συγκρίνουν με παραλήρημα. Αν υποθέσουμε ότι ο συγγραφέας προσπαθεί να αφυπνίσει κάποιο τμήμα της συνείδησης του αναγνώστη, η δική μου μέθοδος αυτής της επικοινωνίας είναι η υπερβολή, ο στρόβιλος των λέξεων που παρασύρει το νόημα μέχρι τα άκρα. Ο τρόπος να πεις ότι αυτό συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν το βλέπουμε, δεν είναι η διακριτική, η ψιθυριστή διατύπωση, είναι η θύελλα…” (Ευγένιος Αρανίτσης)