Σήμερα είχα την τύχη να είμαι στη συναυλία που έδωσε η Barbara Hendricks στη Πάτρα, σε συνοδεία του Magnus Lindgren Quartet. Αν μη τι άλλο, μια εξαίσια εμπειρία, ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να ζήσω μετά από αυτή την τραγική εξεταστική περίοδο. Ό,τι καλύτερο!!
Τη βραδιά άνοιξε ο Αλέξης Κωστάλας με μερικές πολύ ζεστές κουβέντες για τους καλλιτέχνες, τη βραδιά, το χώρο και τη ζωή. Ούτε πέντε λεπτά δε μίλησε και όλο το θέατρο καθηλώθηκε από τα όμορφα του λόγια και τη γεμάτη του φωνή. Ήταν η καλύτερη εισαγωγή για τη βραδιά που έμελλε να ακολουθήσει.
Η γνωστή (τουλάχιστον έξω από την Ελλάδα!) σοπράνο τραγούδησε για μας Jazz κομμάτια των George Gershwin, Cole Porter και Duke Ellington, φυσικά με τον τρόπο που μόνο αυτή ξέρει να τραγουδάει. Ο Magnus Lindgren παρέα με το κουαρτέτο του, μας έπαιξαν δικά του κομμάτια και συνόδεψαν τη Hendricks με ήχους που δε συνηθίζουμε να ακούμε στο τόπο μας.
Αν και το μεγαλύτερο μέρος του κοινού δε νομίζω να ακούει Jazz (ούτε εγώ ακούω) ή να ξέρει τη Hendricks και τον Lindgren, σε μερικά κομμάτια μόλις άρχιζε η μελωδία από το σαξόφωνο, έδειχνε να αναγνωρίζει τα κομμάτια. Κάτι το οποίο ήτανε πολύ όμορφο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.
Μετά από εμφανίσεις στα πιο διάσημα μέρη του κόσμου, όπως τα Paris Opera, La Scala, Covent Garden και Metropolitan Opera House, η Hendricks έδειξε να νιώθει πολύ ωραία στη σκηνή του αρχαίου ρωμαϊκού Ωδείου της Πάτρας παρουσία όχι περισσότερων των 3000 ατόμων που έδωσαν από 30 ευρώ για να βρεθούν εκεί.
Η βραδιά ήταν τουλάχιστον μαγευτική.
Αφήνω μερικές φωτογραφίες για ενθύμιο... Και για να ζηλέψετε ;)
Τελικά, έχουμε τα καλύτερα αρχαία auditoria στην υφήλιο. Μερικές φορές, μου φαίνεται σαν να πέρασαν αιώνες από την τελευταία συναυλία που παρακολούθησα (μεταπτυχιακό και ξερό ψωμί, κυριολεκτικά!). Όσο για τον Κωστάλα, καλός είναι για τέτοια, αλλά η επιλογή του ως παρουσιαστή στην υποδοχή της Εθνικής στο Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν ανέκδοτο.