-
Ένα, δύο.. Έλα Απόλλων, έλα Απόλλων!
-
Αν το βλέπετε αυτό, τότε όλα πήγαν καλά με το νέο εξυπηρετητή. Και μια και μάλλον το βλέπετε, επιτρέψτε μου να εκφραστώ ελεύθερα για το πώς νιώθω αυτήν τη στιγμή που το ιστολόγιο και όλα τα περί διαδικτυακής μου ζωής βρίσκονται πάλι στον αέρα:
:)
Ήταν δύσκολες εβδομάδες οι τελευταίες. Οι τελευταίοι μήνες καλύτερα. Κάπου στον Οκτώβριο άρχισαν τα προβλήματα με το δίσκο του εξυπηρετητή μας, ο οποίος από απερισκεψία μας δεν είχε RAID από την αρχή (duh). Το NFS mount για τα backups δε μπορούσε να ρυθμιστεί: ο πυρήνας πετούσε σφάλματα αφού ο NFS server ήταν σε ένα datacenter αρκετά switch μακριά. Και μια και το μηχάνημα είναι 1U χωράει μόνο 2 δίσκους έτσι δε μπορούσαμε να βάλουμε 2 νέους RAID δίσκους με τον παλιό δίπλα για να πάρουμε τα δεδομένα σιγά-σιγά προσευχόμενοι να αποφύγουμε τα bad sectors.
Ε.. κάποια μέρα ο δίσκος μας βάρεσε μπιέλα. Πάπαλα. Νέος δίσκος (πάλι non-RAID, για τον παραπάνω λόγο), νέο λειτουργικό από την αρχή. Η βάση φορτώνεται από τα raw data backups κι εκεί αρχίζει τα χούγια με τα encodings. Ο παλιός δίσκος τα μισά δεδομένα αρνείται πεισματικά να τα δώσει. Η πιστωτική κάρτα των πληρωμών από λάθος φουλάρει και βγαίνει ο server offline.
Κόλαση… Καταραμένοι, αναξιόπιστοι υπολογιστές… Καταραμένες, αναξιόπιστες τράπεζες.
Μια νέα αρχή
Πριν μερικές μέρες, μετακόμισα στην Dreamhost. Όλα άρχισαν να σταθεροποιούνται γι’ αυτό και είπα να τολμήσω ένα αισιόδοξο άρθρο, μια και οι προηγούμενες δηλώσεις/σκέψεις μου για το πότε θα φτιάξουν τα πράγματα αποδείχτηκαν μάλλον.. υπεραισιόδοξες. Μετά από νέο γολγοθά με άλλες πιστωτικές κάρτες (καταραμένες τράπεζες, ξανά), google checkout, refunds, καθυστερήσεις και λιλά πεπόνια, οι υπηρεσίες είναι πάλι online: 10+ domains, 20 web apps, mailboxes, mysql, αποθετήριο SVN, mailing lists. Όλα φαίνονται εντάξει (χτύπα ξύλο). Α ναι, επ’ ευκαιρίας ξεσκόνισα και κάτι εκδόσεις λογισμικών από ‘δω κι από ‘κει όπως τούτω ‘δω το ιστολόγιο φέρει πειν.
Κάπου εδώ λοιπόν να ζητήσω συγνώμη σε όλους όσους πήρε σβάρνα η όλη φάση. Και δυστυχώς δεν είναι λίγοι. Πολλές αηδίες είδαν τα μάτια μας (κάτι “ρ” και “ύ” που έλειπαν, κάτι 404 από ‘δω, κάτι “under maintenance” από ‘δω… Άστα να πάνε. Εύχομαι να μη χρειαστεί να ξανατραβήξω κάτι τέτοιο ούτε εγώ ούτε κανείς. (cross fingers)
Α ναι. Και δεσμεύομαι να γράφω πιο πολύ. Πολύ πιο πολύ.
Στα άλλα νέα, σκέφτομαι να ξαναγράψω τις στατικές σελίδες του ιστότοπου σε Django (python), να δώσω ένα λίφτινγκ στη σχεδίαση και την πολυγλωσσικότητα του ιστότοπου και να μελετήσω εκ νέου την προσβασιμότητα του. Επίσης θα αρχίσω να γράφω πιο πολλά άρθρα για το Fedora, πιθανόν στα αγγλικά.
Με όλα τα παραπάνω και το διδακτορικό να περνάει μια κρίσιμη περίοδο, χαμογελώ αισιόδοξος ότι τα δύσκολα πέρασαν. :)
Όσο για τον τίτλο.. Χεχε, προσωπική αστεία ιστορία από τα παλιά. Δημοτικό τώρα, όλο το σχολείο είναι μαζεμένο σε συγκέντρωση στην αυλή και κλασικά ο κ. Νέαρχος (φανατικός οπαδός της τοπικής ομάδας Απόλλων Λεμεσού) να ρυθμίζει τα μικροφωνικά. Όσο τον θυμάμαι, για να δοκιμάσει τον ήχο, χτυπούσε 2-3 φορές δύο δάχτυλα στο μικρόφωνο και έλεγε καθαρά και δυνατά τη φράση του τίτλου. Ο χαμός από κάτω από γέλια και γιουχαΐσματα φυσικά…
-
μεσάνυχτα, Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2007
[ Personal ] |
Σύνδεσμος
| Σχόλια απενεργοποιημένα