-
Αγάπης τέλος
-
Ας μην ξεχάσουμε (και φέτος) πως το να χαμογελάμε αληθινά, να χαιρετάμε παιδάκια στο δρόμο, να περνάμε χρόνο με την οικογένεια μας, να δίνουμε τις ευχές μας και να μην προσπερνάμε τους φτωχούς είναι για μια-δυο φορές το χρόνο το πολύ. Ίσως και μια τρίτη, άμα πει και γίνει κανα τσουνάμι, να βοηθήσουμε κι εμείς, έτσι για νά ‘χουμε να το λέμε.
Μέχρι τ’ Αη Γιαννιού, οι ευχές ξεφουσκώνουν από μόνες τους, αφήνοντας πίσω αστεία θέματα για τα φωτογραφικά και συγγραφικά καπρίτσια ενός περαστικού είρωνα.
Άιντε, και του χρόνου.