-
Hardware προβλήματα !#$!
-
Κάθε άνθρωπος που ασχολείται αρκετά με υπολογιστές, έχει ένα τσούρμο από ανθρώπους που δεν ασχολούνται αρκετά με υπολογιστές να τον φωνάζουνε όποτε πάθει κάτι το παλιοκούτι τους. Πόσο μάλλον άμα σπουδάζει υπολογιστές.
Όπως όλοι οι κομπιουτεράδες, έχω και εγώ το γκρουπ μου (το οποίο αγαπάω πολύ :). Ειδικά όταν πρόκειται για προβλήματα σε μαϊκροσοφτικά προϊόντα (λέγε με ιούς, κλπ), το κινητό μου δε σταματά να χτυπάει. Φαντάσου να χρησιμοποιούσα και windows τι θα γινότανε…
Το περιστατικό που μου έτυχε σήμερα όμως, δεν περίμενα να μου τύχει ποτέ. Χθες με παίρνει τηλέφωνο μες τη στεναχώρια μια φίλη και μου λέει πως δεν ξεκινάει ο υπολογιστής της και πως τον χρειάζεται επειγόντως η (αγχωμένη) αδελφή της για μια εργασία. Φυσικά δε λείπει το κλασικό “δεν του ‘κανα τίποτα!” (ναι καλά!). Τη ρώτησα σε ποιο σημείο της εκκίνησης φτάνει, αν βλέπει τους δίσκους κλπ: Όχι, δεν άλλαξε ούτε τους δίσκους, ούτε τα καλώδια (ναι καλά, η κουτσή μαρία φταίει :-).
Της λέω λοιπόν να έρθει από ‘δω. Ο υπολογιστής μου βλέπει κανονικά τον δίσκο, όλα φαίνονται νορμάλ, παίρνουμε ένα backup για καλό και για κακό. Της βάζω τον δίσκο σε Single mode, πάει σπίτι της, τον βάζει μόνο του στο IDE cable. Τίποτα.
Τι να κάνω κι εγώ, έπρεπε να πάω από ‘κει. Κατάκοπος από τον λίγο χθεσινό μου ύπνο, το μάθημα ιταλικών και τη σημερινή δουλειά, πάω απο ‘κει. Σε τέτοιες φάσεις, οδηγώντας στο σπίτι του θύματος, αυτοσχεδιάζεις νόμους του Μέρφυ στο μυαλό σου… “Ο χρόνος που χρειάζεσαι για να βοηθήσεις κάποιον στους υπολογιστές είναι εκθετικά ανάλογος με το βαθμό ασχετοσύνης του.” ;-)
Το PC βρισκότανε μαζί με μια οθόνη, βιβλία, χαρτιά, CDs και ένα-δυο ποτήρια νερό πάνω σε ένα δείγμα γραφείου με το keyboard μισοσφηνωμένο κάτω από την οθόνη για να χωράει. Το άτιμο το PC δεν προχωρούσε με τίποτα μετά τον έλεγχο της μνήμης. Από LBA/!@#$ modes μέχρι δοκιμές για εκκίνηση από άλλα devices, αντιστροφή IDE καλωδίων. Μέχρι και reset bios defaults, βρισίδια, τίποτα δεν έπιανε. Ε, δεν μπορούν να φταίνε και πολλά άμα φτάνει μόνο μέχρι εκεί στο boot.
Μετά από πολλή ώρα, τα παρατάω, δεχόμενος την εξαίρεση πως πράγματι δεν έφταιγε αυτή για την κατάσταση. Φαινόταν να έχει πρόβλημα το motherboard, τι άλλο;
Απογοητευμένος που έχασα τόση ώρα χθες και σήμερα, άρχισα να της εξηγώ για την κατάσταση με τα νέα PC, ότι χρειάζεται και καινούριο CPU εκτός από motherboard. Τι είναι τα all-on-board m/b, γιατί δεν κάνει η παλιά της μνήμη στο νέο m/b που θα αγοράσει, τι είναι το Hyperthreading, πόσο θα της στοιχίσει, από που να το αγοράσει, …
Μέχρι που η άκρη του ματιού μου έτυχε να προσέξει πως ένα πλήκτρο του Microsoft Natrual Keyboard της ήτανε πατημένο από το power button που περισσεύει στο κάτω μέρος της Sony οθόνης της.
Ήταν το πάνω δεξιά πλήκτρο του keyboard. Ήταν το πλήκτρο “Pause”.
Τράβηξα το keyboard πιο μπροστά κατά ένα εκατοστό του μέτρου και ακούστηκε το ‘κλικ’ του πλήκτρου που απελευθερώθηκε.
Περιττό να πω ότι το PC ξεκίνησε κανονικά.
-
late in the evening, Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2004
[ Humor ] |
Permalink
| Comments deactived
Εμενα να να δεις τι μου συνεβει χτες… Η8ελα να στειλω ενα μυνηματακι σ’ενα φιλο μου πριν κοιμηθω.. [damn it...! Είμαι τοσο ασχετη οσο και η φίλη σου που δε μπορω να φτιαξω ενα φίλο υπογραμισμενο με μπλε γραμματα και να του αφιερώσω ενα τραγουδακι... (μου φαίνεται link το λενε)] anyway… Ήταν τοσο πολλα που κυκλοφορουσαν μεσα στο μυαλο μου, συναισ8ηματα-σκεψεις-αναμνησεις-λογια που δε μου βγαινε κατι εμπεριεκτικο και τελειο… λεω.. αστο.. θα μου ρ8ει αργοτερα…
Αργοτερα κα8ησα ξανασκεφτηκα… παλι προβλημα! Καμια εμπευση αποδοσης του “τελειου” μυνηματος… Ας το ψαξω λιγο ακομη… δεν αξιζει να του στειλω κατι απλο+ομορφο (οπως καληνυχτα…) Εντωcab (ελπιζω η comment policy να μην ειναι αυστηρη με τα αρχαιοαμερικανικα) η ωρα περνουσε και γω νυσταζα… και συνεχιζε να περναει… και κανενα sms “δικής” μου προκοπής… Αποφασιζω λοιπόν να παω να ξαπλωσω,να ηρεμησω και εκει κατι θα μου ρχονταν.. Αποκλειεται να ταν τοσο δυσκολο ποια… ουτε μηνυμα για να περιγραψω τη δομή και λειτουργια του εγκεφαλου να θελα να γραψω…
Ξαπλωσα τελοσπαντων.. (να δεις που σε λιγο θα μου τελιωσουν και οι χαρακτηρες και παλι δε 8α καταφερω να κανω αυτο που θελω!) Με το κινητο στο χερι και σκεφτομουνα… Η ωρα περνουσε, ξανασκεφτομουνα… Η ωρα ξαναπερνουσε… η νυστα μεγαλωνε… μεχρι που κα8ε σκεψη αρχισε να μετατρεπεται σε προβατακι με εναν αρι8μο κρεμασμενο απο το λαιμο τους.. μονο που ξεκινουσαν απο το 18… και δε 8υμαμαι σε ποιο νουμερο τελιωσε… και αντι να πηδανε φραχτη πηδουσαν προβατινες (just kidding…) πηδουσαν και κατι κοκκινα audi, κατι damped and cold places, κατι “:)” ζωγραφισμενα σε χαρτακια σε προσωπακια… μεχρι και σε δεντρα τωρα που το σκεφτομαι…!
Και η ωρα περνουσε… και το κινητο συνεχιζε να βρισκεται μεσα στη παλαμη μου με δονηση (και που να χτυπησει+αυτο οταν το χρειαζεσαι+δε βρισκεται+κοντα σε θαλασσα… μπας και με ξαγριπνουσε λιγακι…)! Και επειδη τελιωνουν οι χαρακτηρες και ακομη δεν εχω καταληξει κει που 8ελω… και δε θελω ο μεταμερφυ guy να πει τη στιγμη που πατας post γινεται disconnect επειδη καποιος πηρε τηλ+δεν εχεις isdn… και καλα αν ειναι ο φιλος που η8ελες να στειλεις το sms… Αν ειναι καποιος γκομενος που απλα τυχαινει να βγαινεις μαζι του εκεινη τη περιοδο…;
Που λετε… τα λεπτα περνουσαν (η επειδη τα λεπτα ειναι απλα επινοηση του ανθρωπου (για να υφισταται αλλωστε και η επινοηση του ρηματος “αργω” και ο αοριστος του sorry που “αργησα”)… οι ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ…………..
Μετα απο 7 ωρες ξυπνησα με το κινητο κατω απο τη κοιλια μου… ανοιχτό ακομη περιμενωντας να του γραψω κατι… κατι απλο… κατι ομορφο.. κατι αληθινο… πριν περασουν οι στιγμες και πριν περασει η ευκαιρια σου για το τελειο…
Τωρα που το σκεφτομαι… Η cdoθηκη……!!!!!!! :)
Every passing minute is another chance to turn it all around.
– Sofia Serrano (Vanilla Sky)
:)