-
Ο Θεός των μικρών πραγμάτων
-
Παραμονές Χριστουγέννων στο ζεστό σπιτάκι των γονιών μου.. Με μια απαλή ambient μουσική στο δωμάτιο, η 22η με βρίσκει να διαβάζω τον “Θεό των μικρών πραγμάτων” πίνοντας καλοφτιαγμένο καφέ δίπλα στο καλοριφέρ, μετά από μια βόλτα στα ντυμένα στα γιορτινά καταστήματα..
Κάποιοι το λένε “Πνεύμα των Χριστουγέννων”, κάποιοι άλλοι, έχοντας μια δόση κυνισμού (ή και ρεαλισμού), το λένε “Η ανάγκη του ανθρώπου να θυμηθεί πως υπάρχουν και άλλοι εκτός από τον εαυτό του”, χαρακτηρίζοντας τους πρώτους ρηχούς φορμαλιστές. “Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται” λέει και μια παροιμία.
Άλλοι πάλι το λένε “η περίοδος με τα μεγαλύτερα κέρδη” κι άλλοι την εποχή που “οι άνθρωποι βιάζονται τόσο πολύ να αγοράσουνε πράγματα που δεν προλαβαίνουν να μου δώσουνε κάτι για να φάω λίγο ψωμί”…
Ένα είναι σίγουρο.. Η Αρουντάτι Ρόι, ότι διάθεση και να είχες λίγο πριν, ξέρει να σε βάζει σε βαθιές σκέψεις.
“Η λυπητερή ψαλμωδία ξανάρχισε και τραγούδησαν για δεύτερη φορά την ίδια λυπητερή στροφή. Και γι’ άλλη μια φορά η κίτρινη εκκλησία φούσκωσε σαν λαιμός γεμάτος δυνατές φωνές”.
-
late in the afternoon, Δευτέρα 22 Δεκεμβερίου 2003
[ Books/Music/Films ] |
Permalink
| Comments deactived