• 
• .com
• /weblog

• Παράξενες, μικρές, εμπνευστικές συγκυρίες

• “Το να σκέφτεσαι, να αναλύεις και να εφευρίσκεις δεν είναι πράξεις ανώμαλες, αλλά η φυσική αναπνοή του μυαλού. Το να θεοποιείς τυχαία επιτεύγματα αυτής της λειτουργίας, να αποθησαυρίζεις τις παλλαϊκές σκέψεις των άλλων, να θυμάσαι με απίστευτο θαυμασμό τι είπε ο doctor universalis, είναι σαν να εξομολογείσαι την τεμπελιά ή τον βαρβαρισμό της ανθρώπινης ράτσας.

  Κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να είναι ικανός να κάνει όλων των ειδών τις σκέψεις
  και να συλλάβει όλων των ειδών τις ιδέες.” (Jorge Luis Borges)

  Τα παραπάνω λόγια διάβασα σε ένα email του Μιχάλη Ιατρού, λίγες μέρες πριν τη ψηφοφορία του νομοσχεδίου των software patents, τον Σεπτέμβρη του ‘03. Χωρίς να το ξέρει, αυτό το mail ήταν που με έσπρωχνε τις τρεις τελευταίες εκείνες μέρες να παίρνω απανωτά τηλέφωνα και να στέλνω fax στους Έλληνες Ευρωβουλευτές. Το αποτέλεσμα όλων των προσπαθειών μας (όλων των παιδιών που ασχολήθηκαν με το θέμα) ήταν τα 2/3 των Ελλήνων να ψηφίσουν κατά του νομοσχεδίου και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αποκλείσει σαφώς το λογισμικό από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας…

  Το ίδιο mail έτυχε να δω ξανά σήμερα στο inbox μου ψαχουλεύοντας κάτι παλιά emails. Λίγες μέρες πριν ξεκινήσω ξανά για Βρυξέλλες για το ίδιο θέμα…

• at night, Wednesday 7 April 2004
  Thoughts | Παράξενες, μικρές, εμπνευστικές συγκυρίες (Comment!)

---

• Καλούδια!

• Οι τελευταίες δυο βδομάδες εκτός από βδομάδες με ελάχιστο ύπνο (του στυλ 4+4+5+3 ώρες ύπνου μέσα σε 5 μέρες) και με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο (του στυλ έχω τόσα πολλά που θέλω να γράψω εδώ και δε προλαβαίνω να πάρει η ευχή), ήταν και δυο βδομάδες που πραγματοποιήθηκαν τρία όνειρα αγορών που είχα εδώ και χρόνια..

  Για πρώτη φορά στη ζωή μου λοιπόν, έχω ολόδικα μου ένα Apple iBook, μια καλή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή (Sony DSC-V1) και μια υπέροχη ταμπλέτα σχεδίασης (Wacom A4 oversized).

  Όπως θα έκανε κάθε geek που σέβεται τον εαυτό του, θα ξεκινήσω από το iBook. Πρόκειται για ένα πανέμορφο) laptop με το οποίο γράφω αυτή τη στιγμή αυτές τις λέξεις στο κρεβάτι μου ακούγοντας Tracy Chapman ;)

  Το θεϊκό iBook έχει G4 επεξεργαστή στα 933 MHz με 256 KB level 2 cache, 640 MB RAM (σιγά μην το άφηνα το καημενούλι με 256), 14.1″ οθόνη, 40 GB δίσκο, DVD/CDRW combo drive, δύο USB 2.0 και μία Firewire 400 θύρες, ethernet, modem, ζυγίζει μόλις 2.5 κιλά και έχει μια μπαταρία που φτάνει τις 4.5 ώρες. Περισσότερα από όσα χρειαζόμουνα δηλαδή, αφού για ένα καιρό σκεφτόμουνα να πάρω Palmtοπ.

  Το iBook είναι εργαλείο. Απλά φανταστικό. Από πού να ξεκινήσω.. Καταρχήν είναι υπέροχο εξωτερικά, η συσκευασία, τα καλώδια και η γενική αίσθηση σε κάνουν να νιώθεις υπέροχα. Είναι σαν να σου λέει “χρησιμοποιήστε με κύριε” και εσύ να του απαντάς “μόνο άμα μου το επιτρέψεις εσύ..” Η οθόνη του είναι εκπληκτική, η αίσθηση του keyboard τόσο καλή όσο και του Sun Type 6 keyboard που υπεραγαπώ και το Mac OS X είναι απλά αξιολάτρευτο!

  Δυστυχώς, η δουλειά και οι προετοιμασίες για τις Βρυξέλλες δεν μου άφησαν καθόλου χρόνο να το χαρώ όσο θα ήθελα. Ωστόσο, ευελπιστώ όταν γυρίσω (σε 20 μέρες) να ηρεμήσω και να του αφιερώσω όσες ώρες του αξίζουν… Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα προς το παρών είναι ότι η πρώτη εντύπωση, εσωτερικά και εξωτερικά, είναι η καλύτερη που είχα ποτέ για υπολογιστή.

  Αυτά προς το παρών. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω ασχοληθεί και πολύ μαζί με τα καλούδια για να έχω πολλά να γράψω :( Το σίγουρο είναι ότι τις ερχόμενες βδομάδες θα το χρησιμοποιώ το iBook και τη φωτογραφική αρκετά, μια και θα τα πάρω μαζί μου. Έτσι, όταν γυρίσω, θα πέσουν ποστ-αφιερώματα για αυτά τα δύο. Και ένα άλλο με φωτογραφίες από την Disneyland.

  Α ναι, δε σας το’χω πει ότι μετά το Βέλγιο θα πάμε στο Παρίσι για 1 βδομάδα και στη Disneyland, ε; =)

• at night, Sunday 4 April 2004
  Random | Καλούδια! (Comment!)

---

• Απορίες…

• Πήρα χθες ένα αστείο mail από τον Κωνσταντίνο Κουλουμπρή με διάφορες “απορίες” που είχε.. Όποιος έχει άλλες παρόμοιες ερωτήσεις, μπορεί να μας τις θέσει ελεύθερα εδώ.. ;)

  • Τα κινέζικα αρκουδάκια “ΠΑΝΤΑ” στα αγγλικά λέγονται “ΑLWAYS”;
  • Πώς λέγεται η φέτα πριν κοπεί;
  • Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;
  • Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της αναλήψεως;
  • Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;
  • Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο;
  • Ο ΤΕΝ ΤΕΝ δε θα έπρεπε να λέγεται TWENTY;
  • Γιατί λέγονται πολυθρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;
  • Τι μέγεθος πρέπει να αποκτήσει το σαγανάκι για να πάψει να αναφέρεται με υποκοριστικό;
  • Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;
  • Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει *μικρότερη* αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;
  • Ποιό μέρος ακριβώς του @ μοιάζει με παπάκι;
  • Δεν είναι σατανική σύμπτωση όποιος βρίσκεται στην τουαλέτα όταν χτυπάς να ονομάζεται “άλλος”;
  • Υπάρχει κάποιος ψυχοπαθής που δημιουργεί συστηματικά λάκκους στις φάβες;
  • Γιατί όταν οι τράπεζες στέλνουν “τελευταία ειδοποίηση” για μια δόση, στη συνέχεια αθετούν την υπόσχεσή τους και ξανα-ασχολούνται μαζί μας ;
  • Τι βύσμα έχει τελικά αυτός ο ουδείς και όλοι τον θεωρούν αναντικατάστατο;
  • Πόσο περήφανος για το σώβρακό του είναι ο Σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι;
  • Οι πορτοκαλιές που είναι αλλού και κάνουν πορτοκάλια, δεν έχουν κι αυτές κάποιον σπαστικό να τους υπενθυμίζει ότι το ίδιο ακριβώς κάνουν κι οι αντίστοιχες εδώ;
  • Γιατί του διαόλου η μάνα δε δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;
  • Η τσαπα-τσούλα, είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;
  • Πόσα χρόνια διαρκεί ένα “ζαμάνι”;
  • Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο “γκρεμό” και στο “ρέμα”, έφτασε εκεί σκαρφαλώνοντας ή κολυμπώντας;
  • Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ;
  • Αντί να φεύγουμε “σιγά-σιγά” δε θα μπορούσαμε να μείνουμε λίγο ακόμα και μετά να φύγουμε “γρήγορα-γρήγορα”
  • Γιατί επιμένουμε να χαιρετάμε πάντα αυτό τον Πλάτανο αφού μας έχει πάντα χεσμένους;
  • Αυτό το “διαφανές περιτύλιγμα με τις φουσκάλες που κάνουν τσούκου τσούκου και κάθονται όλοι και τις σπάνε σαν υπνωτισμένοι”, ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;
  • Tι κάνουν όλη αυτή την καφεΐνη που περισσεύει όταν μετατρέπουν τον κανονικό καφέ σε ντεκαφεινέ;
  • Πόσο καλή φρούρηση έχουν πια αυτά τα “πράσα” και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;
  • Οι επιγραφές που λένε πως “επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς”, περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά ή από τους τυφλούς;
  • Στην ερώτηση “θέλετε να γίνετε δωρητής οργάνων;” η απάντηση “πάρτε τα αρχίδια μου”, θεωρείται θετική ή αρνητική;
• at night, Friday 2 April 2004
  Humor | Απορίες… (Comment!)

---

• Cap ou pas cap?

• Είναι παράξενο το πόσο πολύ μπορεί να σε επηρεάσει μια ταινία πάντως. Και αυτό το καταλαβαίνεις όταν τελειώνει. Ή μάλλον, ούτε τότε. Το καταλαβαίνεις την επομένη το πρωί όταν ξυπνάς. Και αντί μέσα στο αγαπημένο σου σκούρο μπλε καρώ πάπλωμα, ξυπνάς στα Ιωάννινα. Έχω την συνήθεια, η οποία πολλές φορές αποδεικνύεται να μην είναι και ότι καλύτερο, να ξεχνώ τα πάντα όταν πάω σινεμά. Βουλιάζω στη καρέκλα και εξαφανίζονται για δεκάλεπτα ολόκληρα – ή και ώρες – το πανί, οι καρέκλες, ο δίπλα που βρωμάει τσιγαρίλα. Δένομαι εκεί, σαν αυτόβουλος κιουμπρικός Άλεξ, να με κάνει ότι θέλει η ταινία μέχρι το τέλος της, τώρα που κόψανε τα διαλείμματα στους πολυσινεμάδες. Δεν το το κάνω επίτηδες, απλά συμβαίνει, και προφανώς μόνο στις καλές ταινίες γίνεται αυτό: σ’εκείνες τις ταινίες που ο σκηνοθέτης έχει κάποιο ταλέντο και έμπνευση, το σενάριο έχει κάτι να πει και τον τρόπο να το πει και οι ηθοποιοί πάιζουν τόσο καλά ώστε να μην βλέπεις τον τάδε διάσημο στην οθόνη, αλλά να βλέπεις τον ήρωα που υποδύεται ο τάδε διάσημος.

  Χθες λοιπόν πήγα σινεμά και είδα το Αγάπα με αν τολμάς. Μια υπέροχη ιστοριούλα, για δυο παιδιά-έφηβους-ενήλικες που έκαναν ό,τι τρέλα τους ερχόταν στο μυαλό, με τη σειρά, απλά επειδή τολμούσαν να την κάνουν. Ξεκίνησε σαν παιδικές αταξίες, εξελίχθηκε σε εφηβικές βλακείες και κατέληξε ως διαστροφές ενηλίκων. “Cap ou pas cap?” η ερώτηση που ανταλλάζανε συνεχώς. Η απάντηση ήτανε πάντα μία: “Cap.”

  Πήρα εισιτήριο, έκατσα, ξεκίνησε η ταινία, τελείωσε η ταινία. Ούτε να γυρίσω το κεφάλι από ‘δω ή από ‘κει. Βγαίνω, γυρίζω στο αυτοκίνητο με ένα χαμόγελο “να”, λες και είχα κρεμάστρα στο στόμα, βάζω Travis και πάω προς το σπίτι.

  Μεσάνυχτα πλέον, περνάω το σουβλατζίδικο που συνήθως λέω ότι θα συναντήσει στα δεξιά του όποιος πρόκειται να έρθει σπίτι μου για πρώτη φορά, περνάω το φανάρι στο οποίο θα έπρεπε να στρίψω για το σπίτι, περνάω το Πανεπιστήμιο, περνάω το Ρίο-Αντίρριο με το φέρυ-μποτ, περνάω και ακόμη 200 km. “Cap!”, δεν είπαμε;

  Ποιος ξέρει τι σκεφτόμουνα τόση ώρα… Μάλλον ό,τι θα σκεφτότανε κάποιος που έχει μια ιστορία σαν αυτή της ταινίας στη δική του ζωή… Ποιος θα φανταζόταν που θα με έφτανε ο δρόμος…

  Έφτασα τέσσερις. Περνάω τα σκοτεινά σοκάκια που είχα οδηγήσει μια φορά στη ζωή μου και δε θυμόμουνα καθόλου. Μετά από 3.5 ώρες δρόμο φτάνω στο σπίτι.

  Φυσικά… Όπως το φοβόμουνα, δεν ήτανε κανείς εκεί.

  Και φυσικά, αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει αυτό που σου μένει στο τέλος.

  Cap!

• at night, Monday 29 March 2004
  Personal | Cap ou pas cap? (Comment!)

---

• News, news, news.

• Όπως φαίνεται, στις 14-15 του Απρίλη θα πάω ξανά στις Βρυξέλλες για το θέμα του νομοσχεδίου περί των software patents. Και όχι μόνο αν έχω την τύχη να βρω τους Ευρωβουλευτές σε καλή διάθεση.

  Τις βδομάδες μετά από αυτό, σκέφτομαι να κάνω τον γύρο Αθήνα-Κύπρος-Μάλτα-Ρώμη για τον ίδιο σκοπό. Περισσότερα γι’αυτό τις επόμενες μέρες, που θα μελετήσω το θέμα καλύτερα.

  Και τα πιο near-by: Τελείωσε η εξεταστική (sigh), νιώθω ελεύθερος να κάνω αυτά που θέλω μετά από αρκετό καιρό (επιτέλους), σε λίγες μέρες παίρνω φωτογραφική (mooch έχω σχέδια για σένα..) και ένα τέλειο laptop (το οποίο κρατάω για έκπληξη σε όλους), προγραμματίζουμε με κάτι παιδιά να πάρουμε δικό μας dedicated server για hosting στην Αμερική (yay!), πετύχαμε σήμερα ένα πολύ καλό μίγμα γαλλικού καφέ με τον καφεπώλη (μμμ!) και αυτή τη στιγμή ακούω από το CD της Κατερίνας “Στου τραγουδιού την όχθη” το “Κοπέλες για λίγο” του Καζούλη (θεϊκό).

  Αυτά! Πιο σοβαρά posts με πιο σίγουρα σχέδια, από τις επόμενες μέρες.

  Ta ta.

• at night, Wednesday 17 March 2004
  Personal | News, news, news. (Comment!)

---

• 11/M… 9/11+2.5

• Δεν πιστεύω ότι υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει πραγματικά ότι οι πόλεμοι γίνονται για καλό. Ή που να πιστεύει πως καλά κάνανε που πεθάνανε 200 άνθρωποι σε ένα τρένο που τους πήγαινε στις δουλειές τους ή τους γυρνούσε σπίτι για ένα ζεστό γεύμα με τις κορούλες τους.

  Σε κάνει όμως να αναρωτιέσαι..

  Άλλοι άνθρωποι, εξίσου άνθρωποι με τους παραπάνω, πεθαίνουνε καθημερινά στις χώρες τους, λόγω συμφερόντων μεγάλων δυνάμεων (κλασικό φαινόμενο στη μέση ανατολή). Λόγω μερικών δολλαρίων διαφορά στο πετρέλαιο. Και δεν είναι διακόσιοι ενός τρένου ούτε 30 χιλιάδες ενός Κέντρου Εμπορίου. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Είναι εκατομμύρια.

  Είμαι σίγουρος πως άμα πεις σε έναν από αυτούς “Λοιπόν, έχουμε όσα όπλα χρειάζεστε. Θέλετε να σας βοηθήσουμε να πολεμίσετε τα καθίκια;” η απάντηση που θα πάρεις δε θα είναι αυτή που περιμένεις. Θα είναι “Όχι. Θέλουμε απλά να μας φύγετε και να μας αφήσετε όλοι σας ήσυχους. Θέλουμε να σταματήσετε να επηρεάζετε τις ζωές μας.”

  Αλήθεια όμως.. Τους άφησε ποτέ κανείς ήσυχους; Έζησαν ποτέ αυτές οι χώρες μακροχρόνια ειρήνη; Ποια μεγάλη χώρα δε επιδικώκει πάσει θυσία έλεγχο της Μέσης Ανατολής; Ποιός έλαβε ποτέ υπ’ όψιν διαμαρτυρίες που έγιναν κατά των πολέμων; Πότε έδωσε σημασία η οποιαδήποτε κυβέρνηση για το τι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι αντί των συμφερόντων της;

  Είναι τραγικό να σκεφτείς ότι μπορεί και να υπάρχει δικαιοσύνη στο θάνατο 200 ανθρώπων σε μια τρομοκρατική επίθεση. Είναι πολλαπλάσια τραγικό όμως να σκεφτείς πως για να πηγαίνει καλά η Οικονομία του κόσμου πεθαίνουν σε εκείνες τις χώρες 200 άνθρωποι κάθε βδομάδα. Για τους οποίους δε κλαίει κανείς. Οι οποίοι θέλουν μια ήσυχη ζωή όσο τη θες κι εσύ.

  Έχουμε φτάσει σε μια εποχή που ο μόνος τρόπος για να δώσουνε κάποιοι σημασία σε κάτι που έχεις να πεις είναι να ρίξεις κανα-δυο πύργους ή να ανατινάξεις ένα τρένο.

• at night, Saturday 13 March 2004
  Thoughts | 11/M… 9/11+2.5 (Comment!)

---

• Ευρωκοινοβούλιο - προσωπικά δεδομένα, σημειώσατε 1

• Δυστυχώς σήμερα, 9 Μαρτίου ‘04, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ στο νομοσχέδιο που αφορούσε τα Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας, το πολυσυζητημένο IP Enforcment directive” (aka το “DMCA on Steroids” της Ευρώπης).

  Η ψηφοφορία αυτή του Ευρωκοινοβουλίου θεωρούνταν η πιο σημαντική σχετικά με τις ελευθερίες στον τομέα της Πληροφορικής, μετά από αυτή που αφορούσε τα software patents που έγινε τον Σεπτέμβριο του ‘03.

  Αν και αντιφατικό στις περισσότερες τροπολογίες του, η πλειοψηφία των Ευρωβουλευτών ψήφισε υπέρ των σημαντικότερων τροπολογιών του νομοσχεδίου και έτσι όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες είναι τώρα υποχρεωμένες να το υιοθετήσουν. Πλέον μπορούμε να πούμε ότι αλλάζει άρδην το status quo των ελευθεριών και δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών όπως το ξέραμε.

  Το νομοσχέδιο αποτελεί πολύ ισχυρό εργαλείο στα χέρια μεγάλων φορέων (όπως π.χ. δισκογραφικών εταιριών), μια και μπορούν να κινήσουν νομικές διαδικασίες σε απλούς καταναλωτές οι οποίοι αθετούν κάποιο νόμο πνευματικής ιδιοκτησίας, ακόμη και για μη-κερδοσκοπικούς σκοπούς (όπως π.χ. κατεβάζοντας ένα MP3 τραγούδι από το internet). Τις ίδιες νομικές διαδικασίες που μπορούν να κινήσουν και σε μεγάλες, κερδοσκοπικές εταιρίες (όπως π.χ. όταν κάποια φαρμακευτική εταιρία αντιγράψει ένα φάρμακο που ανήκει ήδη σε κάποια άλλη).

  Με βάση το αντίστοιχο νομοσχέδιο της Αμερικής, το DMCA, η RIAA τον τελευταίο καιρό μπορεί και αναγκάζει Παροχείς Υπηρεσιών Διαδικτύου (ISPs) να της δίνουν στοιχεία χρηστών που αθετούν νόμους σαν αυτό με το κατέβασμα τραγουδιών. Αποτέλεσμα, αυτά που διαβάζουμε τους τελευταίου μήνες: Η RIAA κινεί αγωγές σε κοριτσάκια 12 χρονών επειδή κατέβασαν τραγούδια από το Διαδίκτυο.

  Οι lobbying ομάδες από εθελοντές έκαναν ότι μπορούσαν για να πλησιάσουν τους Ευρωβουλευτές, όπως είχε γίνει και με το νομοσχέδιο περί πατεντών. Αν και δεν κατάφεραν να καταψηφιστεί το νομοσχέδιο, φαίνεται πως και αυτό το lobbying πέτυχε τελικά κάτι: Πέρασε και μια τροπολογία η οποία ορίζει τον στόχο του νομοσχεδίου να είναι πειρατεία που σκοπεύει στο κέρδος και όχι απλό κατέβασμα τραγουδιών από χρήστες. Το κατά πόσον όμως αυτή η τροπολογία είναι αρκετή για να εμποδίσει μια ευρωπαϊκή παρανοϊκή RIAA είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμο.

  Τα κράτη-μέλη είναι υποχρεωμένα να υιοθετήσουν το νομοσχέδιο στα συντάγματα τους μέσα στα επόμενα 2 χρόνια.

  Ωστόσο, το πώς το κάθε κράτος θα το υιοθετήσει εξαρτάται από το ίδιο το κράτος. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Αν και όχι μεγάλα, μπορεί να αποτελέσουν θετικές και σημαντικές παρεκκλίσεις από το αρχικό νομοσχέδιο.

  Μπορείτε να δείτε τους ψήφους (και τι ψήφισαν οι Έλληνες Ευρωβουλευτές) εδώ. Περισσότερα για τις ενέργειες που έγιναν για να μην περάσει το νομοσχέδιο, στο AEL Wiki και στον ιστοχώρο του CODE. News coverage: 1, 2, 3, 4, 5.

  Περαστικά μας.

  

• at night, Wednesday 10 March 2004
  Swpatents | Ευρωκοινοβούλιο - προσωπικά δεδομένα, σημειώσατε 1 (Comment!)

---

• The Passion of the Christ

• Πριν λίγα βράδια είδα τη πολυσυζητημένη ταινία του Mel Gibson, “Τα Πάθη του Χριστού”. Εκτός από τα κατά κόρον αρνητικά σχόλια των κριτικών κινηματογράφου, η ταινία έχει λάβει έντονη κριτική και από θεατές που την έχουν δει, αν και μερικούς σεμνότυφους δεν τους σταματά το αντίθετο από το να κριτικάρουν.

  Από τη παρέα των 4 ατόμων που ήμασταν, ένας έφυγε στη μέση της ταινίας φανερά ταραγμένος και ένας άλλος φάνηκε έντονα ενοχλημένος μετά το τέλος της. Εγώ απλά είχα χλωμιάσει και τα πόδια μου ήταν μουδιασμένα στο μεγαλύτερο μέρος της.

  Τις τελευταίες μέρες έτυχε και άκουσα και τις απόψεις 5-6 άλλων ατόμων. Οι αντιδράσεις όλων μας είναι σίγουρα τροφή για σκέψη και προβληματισμό. No spoilers ahead, συνεχίστε άφοβα αν δεν την έχετε δει - ίσως σας στείλει στο σινεμά με καταλληλότερη ψυχολογία για να μην απογοητευτείτε κι εσείς.

  

  Η ταινία προβάλλει ακριβώς αυτό που λέει στον τίτλο της: “Τα πάθη του Χριστού”. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Όποιος περιμένει να δει ένα ακόμη “Ιησού της Ναζαρέτ” σίγουρα θα απογοητευτεί. Για να μην πω θα προσβληθεί, κάτι το οποίο σίγουρα θα πάθουν όσοι αρνούνται να δεχτούν ότι ο Ιησούς ήταν τουλάχιστον κατά το ήμισυ άνθρωπος. Γιατί στη ταινία περιγράφονται (και πάλι) “Τα πάθη του Χριστού”. Και τα πάθη είναι ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό.

  Όσοι έχουν στο μυαλό τους μια απρόσιτη και δυσνόητη εικόνα για τον Χριστό, πιστεύουν (και θέλουν να συνεχίζουν να πιστεύουν) ότι ο Ιησούς νίκησε τον πόνο εύκολα, με δική του επιλογή, ότι ναι μεν πόνεσε από τα 39 μαστιγώματα αλλά άντεξε γιατί ήταν δική του επιλογή εξαρχής, ότι ήταν τολμηρός όπως εξάλλου επιβάλλει η θεία φύση του, χωρίς φόβους και αμφιταλαντεύσεις, καλύτερα να μην πάνε να δουν την ταινία. Σίγουρα θα τους χαλάσει. Και την εικόνα και τους ίδιους.

  Αν σίγουρα θέλουν να την δουν και θα ήθελαν να τους μείνει κάτι εκτός από αρνητικές σκέψεις και μια γενική απογοήτευση, να προτείνω να πάνε με τη διάθεση να δουν τα πράγματα για πρώτη φορά από μια διαφορετική πλευρά: Αυτή του Ιησού. Κάτι το οποίο τολμώ να πω πως η καινή διαθήκη δεν το προβάλλει, αν και τονίζει επανειλημμένα ότι η φύση του είναι διττή. Και καλά κάνει που δεν το προβάλλει, δεν είναι αυτός ο σκοπός της και εξάλλου, δεν την έγραψε ο ίδιος ο Ιησούς. Ο αριθμός των ανθρώπων που θα διάβαζε τη ζωή του (θε)ανθρώπου θα ήταν εκθετικά μικρότερος αν έμεναν στην Ιστορία περισσότερα ανθρώπινα παρά θεϊκά χαρακτηριστικά του Ιησού.

  Υπό αυτό το φακό, η ταινία θα αρέσει και σε αυτούς που δεν πιστεύουν στην θεϊκή του (Του) φύση. Γιατί είναι ένα αριστούργημα σαν ταινία. Ένα καλογυρισμένο (αν και σε αρκετά σημεία χολιγουντιανίζει), καλοπαιγμένο, προκλητικό θρίλερ συναισθημάτων.

  Αμφότεροι (πιστοί και μη), πρέπει να έχουν υπ’ όψιν τους ότι η ταινία έχει μερικές πολύ σκληρές και βίαιες σκηνές. Ίσως πιο πολύ απ’ ότι θα ‘πρεπε, αν και υποθέτω πως είναι ο καλύτερος τρόπος να πλησιάσει ο θεατής σε αυτό που ένιωσε ο Χριστός (σωματικό και ψυχολογικό). Από τις λίγες ταινίες που έχω δει με τόσο έντονη την ταύτηση θεατή-ήρωα. Και προφανώς καλό είναι να αφεθεί κανείς να τον οδηγήσει εκεί που θέλει η ταινία, χωρίς κριτικές και κουβεντούλα κατά τη διάρκεια της. Γιατί σε ακριβώς τέτοιου είδους ταινίες είναι που πρέπει να αφήνεσαι.

  Τέλος, να πω ότι η ταινία δεν μειώνει σε κανένα σημείο την εικόνα που έχει η Καινή Διαθήκη για τον Χριστό, αλλά ούτε και τη μεγαλοποιεί. Η μουσική της δένει πολύ καλά στην εικόνα και ο πρωταγωνιστής ταιριάζει πολύ καλά με αυτό που είχε στο μυαλό του ο σκηνοθέτης να βγει προς τα έξω.

  Μια και μιλάμε για αυτό το θέμα, προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο “Τα εννιά πρόσωπα του Χριστού” του Eugene Whitworth (εκδόσεις Καστανιώτη).

• at night, Tuesday 9 March 2004
  Books/music/films | The Passion of the Christ (Comment!)

---

• Επί του πιεστηρίου

• Όπως το έχω χιλιοπεί, είμαι ως το λαιμό με την εξεταστική, εξ ού και τα μικρά και μερικές φορές ανούσια posts.

  Ακολουθούν τα νέα των τελευταίων μου βδομάδων. Short-versioned, bulleted, unsorted.

  • Δεν πέρασα Επιστημονικό Υπολογισμό, δεν πέρασα Σήματα 1. Το χειρότερο είναι πως περίμενα πως θα περάσω με 1 βδομάδα διάβασμα το καθένα. Duh.
  • Προσπαθώ απεγνωσμένα (όπως και οι περισσότεροι φοιτητές) να ελέγξω εκείνη τη αχανή πείνα που σε πιάνει άμα διαβάζεις πολλή ώρα. Μάλλον δεν τα καταφέρνω καλά.
  • Το xmms παίζει σχεδόν όλη μέρα Radio Paradise. Με διαφορά ο καλύτερος webcast σταθμός που έχω ακούσει ποτέ.
  • Tο gaim (GTK+) στα win32 της δουλειάς συνεχίζει να κλατάρει την οθόνη εκεί που ανοίγει ένα instant message. Κάποια στιγμή θα ψάξω να βρω τι φταίει.
  • Το τεύχος Μαρτίου ‘04 του Wired έχει ένα απολαυστικό άρθρο για το google (αρκετές αναφορές στο IPO που συζητιέται αυτές τις μέρες). Must-read.
  • Όσοι από σας έχουν φίλους/φίλες που νοικιάζουν συχνά DVD και λυπάστε που δεν είναι αρκετά χαρκεράδες για να υπολογίζουν bits/(pixel*frame) για να τις κάνουν DivX για να τις σουφρώνετε εσείς στο τέλος, το Auto Gordian Knot είναι η λύση. Με πραγματικά ελάχιστα κλικ έχεις το divx, με κολλημένους ή όχι τους υπότιτλους, σε πολύ καλή ποιότητα για το είδος του προγράμματος. *Must-try*.
  • Ο Dunstan (του 1976design.org) έβγαλε μερικές φωτογραφίες μεγάλης έκθεσης χρησιμοποιώντας ένα φακό τη νύχτα με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Σε 2 βδομάδες αγοράζω φωτογραφική και ίσως ζηλέψω και κάνω κάτι παρόμοιο.
  • Η αυλαία κλείνει για το Webmonkey, μετά από 8 χρόνια παρουσίας στο web (και στις καρδιές μας). Ώρες ολόκληρες μπροστά στα tutorials του, από το μυριοδιαβασμένο Javascript tutorial του Thau! μέχρι τα δωδεκάδες design tutorials, το webmonkey ήταν ο έξυπνος, ξερόλας φίλος σου με όλες τις απαντήσεις. Κρίμα, γιατί ήτανε από τα καλύτερα του είδους του. RIP.
  • Και μερικά επίκαιρα:
  • Μετά από την ανοιχτή επιστολή του Eric Raymond (καλά ε, ο τύπος ξέρει να πείθει) στην οποία προτρέπει τη Sun να βγάλει την Java open source, η IBM προσφέρει στη Sun την βοήθεια που θα χρειαστεί για κάτι τέτοιο.. Το εκπληκτικότερο είναι πως στη Sun φαίνεται να αρέσει η ιδέα! Λες; …ΛΕΣ;
  • Η Ευρώπη μάλλον εννοεί σοβαρά το θέμα με την αντίσταση στη μονοπωλιακή τακτική της Microsoft. Φαίνεται πως οι αγώνες ευαισθητοποίησης μας για τα θέματα της πληροφορικής πιάνουν τόπο τελικά!
  • Το Napster πιάνει τα 5 εκατομύρια τραγούδια! Αν και απέχει πολύ από το iTunes, ο ανταγωνισμός πάντα κάνει καλό.
  • Βγήκε ένα νέο worm για win32, εν ονόματι Bizex, το οποίο φαίνεται να έχει σκοπό να βουτήξει γρήγορα χρήματα, το οποίο μάλλον θα καταφέρει εύκολα. Το θεϊκό είναι πως διαδίδει ένα μήνυμα σε όλα τα contacts του χρήστη μέσω ICQ με ένα URL, εκμεταλλεύεται ένα exploit του IE (μάλλιασε η γλώσσα μας) για να εγκατασταθεί, ψάχνει το δίσκο για διάφορες οικονομικές υπηρεσίες τις οποίες στέλνει με FTP σε ένα server παρέα με σνιφαρισμένα HTTP(και S!) passwords. Info εδώ, εδώ, εδώ και (φυσικά) στο BugTraq.
  • Καλό μήνα.

  Χμ. Καλή φάση αυτά τα mini-posts. Ίσως στο μέλλον τα συστηματοποιήσω σε ένα side-weblog με επίκαιρα links. Ίσως και πριν βγει η Java open source. Ίσως και όχι.

• at night, Monday 1 March 2004
  Random | Επί του πιεστηρίου (Comment!)

---

• Chocolate soufflé

• Πρόσφατα άκουσα για ένα γλυκό σοκολάτας (μμμ), με όνομα “σουφλέ σοκολάτας”. Μέχρι τώρα το μόνο σουφλοειδές που ήξερα ήταν το σουφλέ μακαρονιών. Και λέω σήμερα, μια που έχω να τελειώσω μια αναφορά και που χθες η μέρα του μήνα ήταν πρώτος αριθμός (!), δε το δοκιμάζω;

  Λοιπόν. Έχουμε και λέμε. Υλικά (για ~10 άτομα ή ένα μισο-χορτασμένο Μπερεδήμα): 500g κουβερτούρα, 180g βούτυρο, 6 αυγά, 1 1/4 φλ. ζάχαρη, 2 βανίλιες, 2 σφηνάκια καλούα (ή ρούμι ή άλλο λικέρ), 1 1/2 φλ. αλεύρι

  Κόστος: 1/4 ώρας ετοιμασία, 1/4 ώρας ψήσιμο, 4-5 άπλυτα, 2 βδομάδες τρέξιμο για τις θερμίδες που πήρες.

  Χαμαλοδουλειά: Αφήνουμε τη κουβερτούρα να λιώσει με το βούτυρο σε μπεν μαρί. Παράλληλα χτυπάμε καλά τα αυγά και προσθέτουμε τη ζάχαρη. Χτυπάμε καλά (ναι, συνεχώς), προσθέτουμε τις βανίλιες, το ποτό και τέλος το αλεύρι. Όταν ανακατευτούν καλά ρίχνουμε και την (πλέον) λιωμένη κουβερτούρα με το βούτυρο, ανακατεύουμε. Βάζουμε το μίγμα σε ένα pyrex (ή ατομικά ταψάκια) και ψήνουμε στους 200°C για κανα τέταρτο (τα ατομικά κανα πεντάλεπτο).

  Αποτέλεσμα: Ένα κεϊκοειδές-λιχουδιά που μέσα του έχει λιωμένη σοκολάτα που δε πρόλαβε να ψηθεί. Σερβίρεται ζεστό (ή ξαναζεσταμένο) για να κρατιέται υγρή η σοκολάτα. Μη δοκιμάσετε με άλλες σοκολάτες, δε γίνεται καλό (ειδικά με Crunch). Ίσως μια παραλλαγή με chocolate chips ή καβουρδισμένα αμύγδαλα να προσθέσουν γεύση και εκθετικά αυξημένες θερμίδες.

  Χαλαρά αξίζει τον κόπο του. Οι δοκιμάσαντες μπορούν να το επιβεβαιώσουν!

  
  Φωτό με Nikon 4300 – f 2.8, t 1/22 s

• at night, Wednesday 25 February 2004
  Random | Chocolate soufflé (Comment!)

---

• Στη βροχή…

• Μετά από αρκετό διάβασμα Φυσικής Ι πείστηκα για ένα πράγμα.. Καλύτερα στο 5ο έτος να διαβάζεις για άνω φράγματα σφαλμάτων στρογγυλοποιήσεων ν-διάστατων χώρων (τα οποία σου φαίνονται κέτσουα) παρά για ευθύγραμμη ομαλή κίνηση, w=mg, Λόλα-να-ένα-τόπι και μη πω τι άλλο.

  Με τα πολλά σήκω-κάτσε ξανασήκω ρε-συ-πρέπει-να-κάτσεις, έφτασα να διαβάζω στο ρελαντί μου. Και λέω δε πάω μια βολτίτσα με το ποδήλατο να λασκάρουν λίγο τα νεύρα μου;

  Μα το Θεό, ήτανε το καλύτερο πράγμα που έκανα σήμερα. Πήρα το ποδηλατάκι και κατηφόρισα μέχρι το μώλο. Ψιχάλιζε από την αρχή και το κράτησε μέχρι το τέλος της βόλτας. Τόσο ώστε να μην πέσω από το ποδήλατο και τόσο ώστε να καταλάβω πως έβρεχε. Τόσο ώστε να μη βραχώ πολύ αλλά τόσο ώστε να με αγγίξει.

  Περίεργα συναισθήματα σου γεννάει η βροχή αλήθεια…

  Βλέποντας τη βροχή μέσα από ένα τζάμι, το πρώτο που σε πιάνει είναι μια μικρή λύπη, μια υποψία θλίψης. Ίσως να είναι το πόσο μοιάζει το θολό τζάμι με τα μάτια σου εκείνες τις κρύες νύχτες. Και οι σταγόνες με τα δάκρυα. Ίσως πάλι να είναι το υποσυνείδητο έλεος σε αυτούς που δεν έχουν ένα τζάμι να σταθούν από πίσω του. Η αίσθηση του ασφαλούς και του δύναται-κρίνειν..

  Όταν όμως πέφτει η βροχή πάνω σου, αλλάζουν εκδιαμέτρου οι ρόλοι.. Η βροχή τότε παίρνει τη φυσική της μορφή: Νερό, μια μορφή διαυγής και καθαρή, απαραίτητη για όλους και όλα – ανεξάρτητη από όλους και όλοι εξαρτημένοι από αυτή. Σα να συγκεντρώνεται η μεγαλοσύνη της φύσης σε ένα φαινόμενο που πολλές φορές νιώθεις πως συμβαίνει ειδικά για σένα εκείνη τη στιγμή. Σβήνουν όλα τα υπόλοιπα και το υποσυνείδητο βρίσκει στη βροχή το έλεος που ποθούσε. Την αίσθηση της λύτρωσης, του ξεπλύματος. Της αρχαίας τραγικής κάθαρσης.

  Η σταθερή, σχεδόν συμφωνική πτώση των παραδομένων στη βαρύτητα σταγόνων του νερού, σου λέει ένα πράγμα στα σίγουρα: πως δεν πρέπει να ανησυχείς για το τι συμβαίνει ή πρόκειται να συμβεί. Όλα έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο να συμβαίνουν: αυτόν με τον οποίο συμβαίνουν.

  Και οι στάλες που μένουν να ακούγονται στο τέλος, επιβεβαιώνουν το νόημα όλων.

  “Η ύπαρξη μου φαντάζει στα μάτια μου τόσο εφήμερη που χάνει κάθε σημασία.” (Gao Xingjian, Το βουνό της ψυχής).

  Καληνύχτα.

• at night, Friday 20 February 2004
  Thoughts | Στη βροχή… (Comment!)

---

• Let’s make things better..

• Χεχε.. Μια πολύ αστεία εικόνα που βρήκα στο δίσκο μου μετά από καιρό.. =)

• at night, Wednesday 18 February 2004
  Humor | Let’s make things better.. (Comment!)

---

• ..έλεος..

• Δε λέει να τελειώσει αυτή η #$%* εξετεσταστική..

  Καλά, κοίτα κατάσταση. Πέντε λέξεις πήγα να γράψω κι αυτές βγήκανε λάθος. Κουράγιο. 3 down, 4 left.

• at night, Tuesday 17 February 2004
  Personal | ..έλεος.. (Comment!)

---

• Windows source code leaked

• ~~Ακούγεται~~ Επιβεβαιώθηκε πως o κώδικας των Windows 2000 και NT4 έχει διαρρεύσει στο μισό internet.

  Ξύπνησα με ένα προαίσθημα ωραίας μέρας σήμερα… Χε χε χε.

  Αυτό έγινε και παλιότερα, αλλά όπως φαίνεται κουκουλώθηκε… (thanx mperedim for the note). Είμαι πολύ περίεργος στις πόσες μονάδες θα κλείσει η μετοχή της MS όταν ανοίξει το χρηματιστήριο..

  …και φυσικά, το Πανεπιστήμιο Πατρών (συγκεκριμένα το HPCLab του CEID!) είχε πρόσβαση στον κώδικα (καλά ε.. πολύ τη πάω τη σχολή μου =)

  Εδώ που τα λέμε… Ποιός πιστεύει στις συμπτώσεις; =)

  • Σήμερα είναι Παρασκευή και 13.
  • Σήμερα τη νύχτα χιόνισε για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια στην Πάτρα.
  • Σήμερα στο Πανεπιστήμιο Πατρών διοργανώνεται το πρώτο συνέδριο για open source.
  • Σήμερα δίνω εξέταση Λειτουργικά Συστήματα. (!!!)
  • Σήμερα διέρρευσε ο κώδικας των windows στο internet.

  Και μερικά (αμπελο)φιλοσοφικά ερωτήματα.. Αλήθεια, γιατί όλοι πιστεύουν ότι το leak του κώδικα θα έχει σοβαρές συνέπειες ασφάλειας στα windows ενώ για το linux κανείς δεν πιστεύει κάτι τέτοιο; Έχει πλάκα, γιατί ο κώδικας του linux έγινε πολλές φορές leaked. Κάθε μέρα γίνεται leaked τα τελευταία 13 χρόνια.

  Δύο πράγματα είναι αρκετά βέβαιο πως θα συμβούν τους επόμενους μήνες/χρόνια, ωστόσο, τα οποία και τα δύο είναι υπέρ της Microsoft:

  • Η Microsoft θα χρησιμοποιήσει το leak σαν δικαιολογία για τα επόμενα 100 security flaws που θα βρεθούν στα προϊόντα της.
  • Θα δούμε πολλές αγωγές εναντίων του linux για κώδικα που προστίθεται στον kernel από σήμερα και έπειτα.

  Πάντως όλοι πιστεύουν πως μακροχρόνια αυτό θα έχει ως συνέπεια τα windows να γίνουν καλύτερο και πιο προσεγμένο software. Το οποίο καταλήγει εκεί που καταλήγω πάντα όταν μιλώ για open source: “Το open source software είναι καλύτερο software”.

  Το οποίο μου θυμίζει το “Ten years from now, we will look back and say ‘What did we do before open source?’” (Marten Mickos, MySQL). Και το “it’s a waste of energy to overtly try to stop something with a life of its own… The market will always win” (Doug Heintzman, IBM).

• at night, Friday 13 February 2004
  Tech/web | Windows source code leaked (Comment!)

---

• Επιστημονικός-Δημήτρης σημειώσατε 1.

• • Έεεελα Δημήτρη… Πόσο το πολύ είπες ότι έγραψες Επιστημονικό Υπολογισμό;;; …Ποοοσο; Αχαχαχαχ…
• at night, Wednesday 11 February 2004
  Personal | Επιστημονικός-Δημήτρης σημειώσατε 1. (Comment!)

---

• Seabiscuit

• Σήμερα πήγα και είδα το Seabiscuit (ωραίο όνομα ρε συ..). Είχα ακούσει πως έχει προταθεί για αρκετά όσκαρ (μαζί και καλύτερης ταινίας) και μια ματιά στο imdb έδειξε πως υπήρχαν πολύ περισσότερα καλά σχόλια παρά κακά – συνήθως από μερικές προτάσεις 15-20 σχολίων καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.

  Δυστυχώς όμως, για αυτή την ταινία, δεν είχα λάβει υπ’ όψιν τον παράγοντα “αμερικανικός τρόπος σκέψης”. Η ταινία πρόκειται για ένα αναβάτη (τον Tobey Maguire – πρώην spiderman) που έχασε την όραση του, ένα στερεότυπο και ξέμακρο Δυτικοαμερικανό (Chris Cooper) που έχασε την επαφή του με τον κόσμο και τον πλούσιο καθαρά Αμερικανό (Jeff Bridges) που έχασε το γιο του και την υπερηφάνια του. Α ναι, και για ένα άλογο που έχασε τη φύση “του να είναι άλογο” (quoted από την ταινία).

  Έχει προταθεί για αρκετά όσκαρ, μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, φωτογραφίας, μοντάζ, ήχου, διασκευασμένου σεναρίου. Είναι να απορείς για τα όσκαρ μερικές φορές.. Η ταινία αν και είχε είχε καλή φωτογραφία, είχε τις άπειρες σκηνές που με την αλλαγή της κάμερας τα πρόσωπα/αντικείμενα είναι πιο κοντά απ’ ότι πριν να αλλάξει. Και είναι υποψήφια για σενάριο; Άντε να πω πως αξίζει ήχου, κι αυτό δεν ξέρω, γιατί έχει πολύ καλούς αντιπάλους (το Master and Commander και το Finding Nemo).

  Καλύτερης ταινίας; Όχι ρε παιδιά.. Επειδή δηλαδή το σενάριο, όντας βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, ακουμπάει την πληγωμένη από την οικονομική κρίση των αρχών του 1900 και υπερηφάνια καρδιά του αμερικανού (που είμαι σίγουρος πως το κάνει), έχει χάπι έντ και είναι από αυτές τις fuzzy-warm-feeling ταινίες να την βγάλουμε και καλύτερη ταινία του ’04. Κάτι τέτοια σε κάνουν να συμφωνείς με αυτούς που έχουνε πολύ χαμηλά τα όσκαρ.

  Μη με παρεξηγείτε. Μου αρέσουν οι καλές, καλογυρισμένες ταινίες του Hollywood. AI, Shawshank redemption, Green mile, Seven, Fight club. Αλλά ακόμη και ο Τιτανικός και το Perl Harbor είχαν κάτι παραπάνω να δείξουν από αυτή την ταινία.

  Αυτό που με παραξένεψε περισσότερο, είναι πως άρεσε σε πολλούς στο imdb. Και το πιο ωραίο ήταν ότι από τις πρώτες σκηνές άρχισε είχα αυτό το Hollywood-alert το οποίο ήτανε απλά too much από την αρχή κιόλας και δε φαίνεται να πείραξε τους imdb-άδες. Ίσως πρέπει να ρωτάω και έλληνες πριν πάω σε τέτοιες ταινίες.

  Όπως και να’χει, να κλείνω γιατί παραείμαι επιθετικός και δε μ’αρέσει. Η ταινία ήταν μετριότατη και βαρετή (2.5 ώρες!), το σενάριο ήταν ρηχό και η αλληγορία με την οικονομική κρίση των αρχών του 1900 της Αμερικής, παρόλο που ήταν καλή σαν ιδέα, δεν έδεσε και πολύ (παρόλες τις ενοχλητικές, επιτηδευμένες παρεμβάσεις του αφηγητή που έκανε ότι μπορούσε). Επιπλέον, οι ερμηνίες ήταν μέτριες (αν εξαιρέσεις αυτή του Chris Cooper και του εκφωνητή των αγώνων William Macy), ενώ η προσπάθεια για να γίνει μια συμπαθητική ταινία, ακόμη και από τους κριτικούς, ήταν πρόδηλη σε πολλά σημεία.

  Με 2 λέξεις: “Ρηχή μεταφορά ενός πλούσιου βιβλίου για ένα μεγάλο άλογο”. 9 λέξεις. whatever.

• at night, Tuesday 10 February 2004
  Books/music/films | Seabiscuit (Comment!)

---

• Τουρνέ για software patents…

• Σήμερα έμαθα πως το FFII διοργανώνει κάποια τουρνέ σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις, με κύριους στόχους α) την ενημέρωση πολιτικών φορέων για τις ψηφοφορίες σχετικά με τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας στο λογισμικό και το IPR Enforcement Directive και β) την κινητοποίηση τοπικών ομάδων που τους απασχολούν τα δικαιώματα τους τα οποία επηρεάζουν τα νομοσχέδια αυτά. Σκοπός όλων αυτών των ενεργειών είναι να τεθούν τα συγκεκριμένα θέματα στις εκλογές που θα γίνουν στις 10 Ιουνίου στο Κοινοβούλιο.

  Το FFII είναι ο ίδιος οργανισμός που συντόνισε το lobbying και στη διαμαρτηρία κατά των software patents που κάναμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Αύγουστο του 2003, τόσο σαν Ελλάδα όσο και σαν Ευρώπη.

  Η είδηση είναι λοιπόν πως σκέφτομαι να κάνω το ταξίδι Αθήνα, Λευκωσία, Μάλτα, Ρώμη (ίσως και μερικές άλλες), μετά από σπρώξιμο του Holger Blasum, συντονιστικού μέλους του FFII (ο οποίος ήταν ο correspondence του Μιχάλη Ιατρού κι εμένα με το FFII τον Αύγουστο που πήγαμε στο Κοινοβούλιο).

  Αύριο πάω για μερικές μέρες στο τροχόσπιτο μας στο Ναύπλιο. Μεταξύ άλλων που με απασχολούν, πρέπει να σκεφτώ αν πρέπει να θυσιάσω την εξεταστική του Ιουνίου για ένα καλό σκοπό σαν τις προσπάθειες του FFII. Το οποίο σημαίνει πως δε θα τελειώσω τη σχολή στα 5 χρόνια. Το οποίο σημαίνει πως θα μπω για μεταπτυχιακά ένα χρόνο αργότερα απ’ ότι μπορώ.

  Και φυσικά μέσα σε όλα αυτά, πρέπει να διαβάσω Επιστημονικό Υπολογισμό για την Τρίτη.

• at night, Friday 6 February 2004
  Software Patents | Τουρνέ για software patents… (Comment!)

---

• Ο Mozilla Firebird 0.8 δυο βήματα μακριά

• Μετά από αρκετό καιρό αναμονής (συγκεκριμένα από τα μέσα Οκτώβρη), διάβασα σήμερα ότι ο Mozilla Firebird θα πάρει την έκδοση 0.8 την ερχόμενη Δευτέρα.

  Yup! Ένα βήμα πιο κοντά!

  Την ερχόμενη βδομάδα θα βγει και ο Mozilla Thunderbird 0.5 βασισμένος στο stable 1.6 branch του mozilla. Όλα τα καλά παιδιά μαζί πάνε ;)

  Update 9/2: Βγήκανε! =) Ο Firebird μετονομάστηκε σε Firefox και φιγουράρει ένα θεϊκό logo φτιαγμένο από τον Jon Hicks.

  Από την έκδοση 0.8 λοιπόν ο ~~firebird~~ firefox ενσωματώνει τα εξής:

  • Επίσημος Windows Installer πλέον.
  • Νέος download manager (πολύ καλός και χλιδάτος!).
  • Υποστήριξη για work offline (μέχρι τώρα χρειαζότανε extension).
  • “Add Bookmark” dialog: Πρόσφατοι κατάλογοι και δενδρική παρουσίαση των καταλόγων και bookmarks (τα bookmark options των mozill-άδων είναι άπιαστα).
  • Υποστήριξη για IPv6 στα Windows 2000/XP/2003.
  • Ο DOM Inspector συμπεριλαμβάνεται σε zip builds.
  • Επίσημη υποστήριξη για IDN (πχ www.μοζίλλα-φλογοπούλι.net).

  Οι σημαντικότερες βελτιώσεις (για μένα) που έχει η 0.8:

  • Τα text/plain πλέον παραπονιούνται για κακή είσοδο (μέχρι τώρα πχ τα .rar αρχεία πέταγαν σκουπίδια στην οθόνη αν δεν είχανε γίνει associated με κάποια εφαρμογή).
  • Το Find έχει ως προεπιλογή το “Wrap” (επιτέλους!).
  • Ενεργοποίηση εξωτερικών scheme handlers (π.χ. telnet: irc:) στο Linux.
  • 6% γρηγορότερο φόρτωμα.

  Προσωπικά χρησιμοποιώ nightly builds κάθε τόσο και o firebird μου είναι ενημερωμένος (και buggy!), αλλά πάντα είναι όμορφο να βλέπεις νέες εκδόσεις ;)

  Από το Mozilla Firebird Roadmap: “Our target for our 1.0 release is “best of breed” browser product on Windows, Linux, and MacOS X.”

  Μεγάλοι στόχοι.. Αλλά δεν είναι και πολύ μακριά από αυτό και φαίνεται να τα καταφέρνουν μια χαρά για να φτάσουν εκεί.

• at night, Tuesday 3 February 2004
  Foss, Linux | Ο Mozilla Firebird 0.8 δυο βήματα μακριά (Comment!)

---

• Το XMPP παίρνει το ΟΚ από την IETF

• Yay! Καλά νέα για το Jabber community και τους υποστηριχτές ανοιχτών προτύπων, τεχνολογιών, sourcecodes, κλπ: Η IETF προχθές αποδέχτηκε το core specification του XMPP πρωτοκόλλου, το οποίο ορίζει ένα πρότυπο τρόπο για να ανταλλάζονται μηνύματα/πακέτα στο Jabber δίκτυο, γραμμένα (φυσικά) σε XML.

  Η έγκριση του XMPP-IM, του προτύπου που περιγράφει αυτό καθ’ εαυτό το instant messaging, αναμένεται τις ερχόμενες βδομάδες.

  

  Για όσους δεν το έχουν ακουστά, το Jabber είναι ένα instant messaging “δίκτυο”, παρόμοιο το ICQ και τον MSN Instant Messenger. Η μεγάλη τους διαφορά είναι ο στόχος τους (το βασικότερο δηλαδή): Το Jabber στοχεύει στη δημιουργία ενός ανοιχτού σετ πρωτοκόλλων, εγκεκριμένο ως πρότυπο σετ επικοινωνίας στον τομέα του από κάποιο φορέα όπως π.χ. την IETF. Με αυτό τον τρόπο, δίνεται το δικαίωμα σε οποιονδήποτε να υλοποιήσει servers και clients ελεύθερα, αξιοποιώντας τα πρότυπα αυτά.

  Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, αλλάξτε σήμερα instant messenger σε κάποιο με πιο ανοιχτή φιλοσοφία.

• at night, Saturday 31 January 2004
  Tech/web | Το XMPP παίρνει το ΟΚ από την IETF (Comment!)

---

• Επιτέλους, χρώματα.

• Ξεκινά κάπως έτσι. Τη βλέπεις για πρώτη φορά να στέκεται στην άκρη του δωματίου, πιθανώς σε κάποιο low-budget πάρτυ. Παρ’ όλα αυτά, κοιτάζοντας, την νιώθεις με παράξενη βεβαιότητα πως έχει εκείνο το περιβόητο “κάτι” που θες (ή νομίζεις ότι θες) εκείνη τη στιγμή της ζωής σου. Την εκάστοτε στιγμή, χαρακτηριζόμενη κάποια φευγαλέα βράδια ως μονότονη και μουντή.

  Κι αν το θέλει ο Θεός, στα μάτια σου η μικρή κάμπια καθώς περνάν οι μέρες μετατρέπεται σε πεταλούδα. Σ’ εκείνη ακριβώς τη πεταλούδα που εσύ αναζητούσες εκείνη ακριβώς τη στιγμή της ζωής σου. Έπεσες μόνο λίγο έξω στα χρώματα. Έχει πολύ περισσότερα απ’ όσα φανταζόσουνα.

  (Υπόλοιπο post υπέστη λογοκρισία λόγω αλλαγής σχεδίων).

• at night, Thursday 29 January 2004
  Personal | Επιτέλους, χρώματα. (Comment!)

---

Post archive

• CHOICES

  • Weblog homepage
  • About the author
  • About this blog
  • Archive
  • Contact

• SEARCH

• FEEDS

  • All articles (atom)
  • Main articles (atom)
  • Mini-posts (atom)
  • Comments (atom)

• COMMUNITIES

  Belonging

  • planet ελλακ,
  • planet Fedora,
  • Fedora greece,
  • gnome.gr,
  • django.gr,
  • transifex,
  • digitalrights.gr,
  • patras lug

  Hanging around

  • gallery,
  • twitter,
  • identi.ca,
  • del.icio.us,
  • #ellak on Freenode

  Using

  • webfaction,
  • dreamhost,
  • radio paradise

  Participating

  • fudcon,
  • athens digital week,
  • foss.in,
  • GUADEC,
  • patras freecycle

π