Category archive: Random
-
Εγκατάσταση λογισμικού: linux & windows
Συχνά σε συζητήσεις, φίλοι με ενημερώνουν για το πόσο δύσκολη είναι η εγκατάσταση επιπλέον λογισμικού στο linux σε σχέση με τα windows.
Στα windows τα πράγματα είναι πολύ απλά: Σε μια τυπική (απόλυτα νόμιμη) περίπτωση ο χρήστης αναζητά στο διαδίκτυο το πρόγραμμα ή την εταιρία, πληοηγείται στην ιστοσελίδα της εταιρίας να βρει τον σύνδεσμο για το κατέβασμα του προγράμματος, συμφωνεί στην άδεια για το download, πιθανότατα συμπληρώνει τα στοιχεία του για να πάρει σε email τον σύνδεσμο με την ακριβή τοποθεσία του κατεβάσματος. Όταν το κατεβάζει, διαβάζει την EULA (αρκετά μεγάλη συνήθως), κάνει μόνο καμιά 10αριά κλικ στον οδηγό εγκατάστασης και είναι έτοιμος. Για την ενεργοποίηση του προγράμματος, ο χρήστης πλοηγείται στην ιστοσελίδα της εταιρίας, βρίσκει τις φόρμες αγοράς του προϊόντος, εισάγει τα στοιχεία του και τον αριθμό της πιστωτικής του κάρτας, ανοίγει το πρόγραμμα αλληλογραφίας του για να διαβάσει το email με τον κωδικό πρόσβασης και τον εισάγει στο πρώτο παράθυρο στην έναρξη του προγράμματος.
(Το τελευταίο βήμα μπορεί να αντικατασταθεί με πλοήγηση σε σελίδες με κωδικούς και προγράμματα “σπασίματος” του λογισμικού, δοκιμές διαφόρων κωδικών που μπορεί να μην δουλεύουν, πιθανή αναζήτηση άλλων κωδικών σε peer-2-peer προγράμματα και τέλος παράνομο “σπάσιμο” του λογισμικού. Αν επιλέξει να παρανομήσει, ο χρήστης μπορεί μάλιστα να γλυτώσει την ανάγνωση της EULA κάνοντας κλικ στο “Δέχομαι” χωρίς να την έχει διαβάσει).
Σήμερα λοιπόν, κατά την εγκατάσταση του διανυσματικού προγράμματος σχεδίασης Inkscape στο linux (διανομή Fedora Core), αποφάσισα να καταγράψω όσο πιο αναλυτικά μπορώ όλα τα βήματα που χρειάστηκαν, ώστε όσοι σκοπεύουν να μεταβούν από windows σε linux, να χρησιμοποιήσουν για ευκολία αυτό τον πλήρη οδηγό απόκτησης και εγκατάστασης του προγράμματος αυτού.
Ακολουθούν όλα τα βήματα. Με έντονο χρώμα σημειώνεται η είσοδος του χρήστη (πληκτρολόγιο και ποντίκι).
Βήμα 1
[root@glezos ~]# yum install inkscape … ==============================================/========== Package Arch Version Size ==============================================/========== Installing: inkscape i386 0.41-7 5.8 M Installing for dependencies: gc i386 6.4-3 119 k glibmm24 i386 2.6.1-1 142 k gtkmm24 i386 2.6.2-2 948 k libsigc++20 i386 2.0.11-1 38 k … Total download size: 7.0 M Is this ok [y/N]: y … Installed: inkscape.i386 0:0.41-7 Dependency Installed: gc.i386 0:6.4-3 glibmm24.i386 0:2.6.1-1 gtkmm24.i386 0:2.6.2-2 libsigc++20.i386 0:2.0.11-1Complete! [root@glezos ~]#
Βήμα 2
Πλοήγηση στο Applications → Graphics → Inkspace. (3 κλικ)
(τέλος)
Εναλλακτικά, μπορεί κανείς να γλτώσει το γράψιμο των τεσσάρων λέξεων στη κονσόλα του βήματος 1:
Βήμα 1α
Πλοήγηση στο Desktop → System Settings → Synaptic Package Manger. (3 κλικ)
Βήμα 1β
Κλικ στο αναζήτηση πακέτων, εισαγωγή “inkspace”, επιλογή “Inkspace” με διπλό κλικ, κλικ στο Apply. (4 κλικ, 1 φράση).
(τέλος αναλυτικού οδηγού εγκατάστασης λογισμικού στο linux)
-
Εικόνες του παρελθόντος
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει κα θημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο. Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων. Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ‘χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως. Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ‘ναι. Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι. Μόνε σαν να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ‘χαν λευκάνει απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θεριά, λοχίες του ’97 ή του ’12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι, με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουργάρων και Τούρκων. Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί, καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και το γρήγορο των πολυβόλων. Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε απ’ τ’ άλλο μέρος να ‘ρχονται οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι οπού κατόπι, σαν ακούγανε για που τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι: «Οϊ Οϊ, μάνα μου», «οϊ οϊ, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ‘λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου. Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρομούσανε κρασί τα χνότα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας, κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς. Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.
Οδυσσέας Ελύτης, “Η πορεία προς το μέτωπο”, “Το Άξιον Εστί”, 1959
Από τις εντονότερες εικόνες μου από το λύκειο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
-
Στο όνομα του…

Το είδαμε κι αυτό: Επιστήμονες πάγωσαν σκύλους για τρεις ώρες και μετά τους ξανα-ζωντάνεψαν. Και φυσικά, στο όνομα της Υγείας και της Ζωής.
Ανέκαθεν, όποιος ήθελε να δικαιολογήσει τον κάλλο στον εγκέφαλο του, έβρισκε ένα Ιερό Σκοπό, τον οποίο μάλιστα τις περισσότερες φορές τον πίστευε και ο ίδιος (αυθυποβολή;) — από την Ιωάννα της Λωραίνης ως τον Χίτλερ, τον Μπους και τους επιστήμονες που παίζουν με τα DNA και τους πάγους.
Ποιός στο διάολο σας είπε ότι δεν περνάμε καλά και όπως είμαστε;
-
Σύνδεσμοι στην XHTML 2
Ένα βήμα πιο κοντά στο Semantic Web: In XHTML 2 any element can now also be the source of a hyperlink, since
hrefand its associated attributes may now appear on any element. So for instance, instead of<li> <a href="home.html"> Home </a> </li>, you can now write<li href="home.html"> Home </li>.
-
Αναρρίχηση στο Αλεποχώρι
Δύο φωτογραφίες από τη χθεσινή αναρρίχηση στο Αλεποχώρι Αχαΐας.
-
Σπαζοκεφαλιά
Άκουσα το παρακάτω “μαθηματικό” πρόβλημα χθες στην αναρρίχηση, μια και κάποιοι ψήνονται για κάτι τέτοια, here it goes: Έχουμε 4 ακέραια βάρη (π.χ. 1 kg, 6 kg κλπ) και ένα ζυγό ισορροπίας. Με το συνδιασμό αυτών μπορούμε να μετρήσουμε ό,τι ακέραιο βάρος μέχρι και 40 κιλά. Ποιά είναι τα βάρη; (ακέραια κι αυτά). Update 29/6: Λύση: Δείτε μέσα.
-
Α-συνέχεια
Η πρώτη σκέψη είναι εύκολη. Tο πρόβλημα είναι η δεύτερη και η τρίτη. (Μεταμόρφωσις)
-
Αποστροφή
Ο Αστέρης έκανε τη σούμα της ψηφοφορίας του JURI. Και μετά παραπονιούνται οι πολιτικοί ότι ο κόσμος απέχει από τις εκλογές. Προφανώς απέχει, αφού αντί τον λαό οι πολιτικοί πλέον αντιπροσωπεύουν τις μεγάλες επιχειρήσεις.
-
Go figure.
Τι από τα δύο είναι πιο αινιγματικό: ότι τα όντα είναι ή ότι το Είναι “είναι”; Ή μήπως ούτε με αυτόν τον συλλογισμό μπορούμε να προσεγγίσουμε το αίνιγμα που έχει τεθεί με το Είναι των όντων;
Martin Heidegger, “Τι είναι μεταφυσική; - Εισαγωγή”
Το δίλημμα που θέτει η ερώτηση πιθανότατα δεν μπορεί να απαντηθεί, καθώς το ότι τα όντα είναι πρέπει να θεωρηθεί εξίσου αινιγματικό με το ότι το Είναι “είναι”: τα μεν όντα “είναι” διά του Είναι, το δε Είναι “είναι” μέσω των όντων, ενόσω αυτά είναι.
Παναγιώτης Θανασάς, Σχόλια στο παραπάνω βιβλίο

M. C. Escher, Drawing Hands 1948
-
FC4 και SELinux
Ένα μικρό sidenote για όσους θα αναβαθμίσουν σε Fedora Core 4. Αν έχετε το /home σε διαφορετικό partition (κάτι που θά ‘πρεπε!), στο πρώτο FC4 boot θα έχετε πρόβλημα, μια και τα security contexts αυτού του partition δεν θα δουλεύουν με τα νέα policies.Για να δουλέψει σωστά, απενεργοποιήστε το SELinux κατά το boot (append
selinux=0στη γραμμή φόρτωσης του πυρήνα στο grub) και το σύστημα θα ξεκινήσει κανονικά. Τρέχτε την εντολή/sbin/fixfiles relabelκαι κάντε ένα reboot με το SELinux ενεργοποιημένο.Δείτε και τη σχετική ερώτηση/απάντηση στα Fedora SELinux FAQ.
Κατά τα άλλα, το upgrade πήγε κατ’ ευχήν!
-
Ειδοποίηση νέων σχολίων
Ψες έφτιαξα ένα νέο feature στο weblog, το οποίο ζήτησαν ένα-δυο φίλοι και το οποίο συχνά θα ήθελα να είχα στη διάθεση μου σαν αναγνώστης άλλων ιστολογίων. Διαβάζοντας ιστολόγια γνωστών και μη, βρίσκω συχνά πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, στις οποίες θα ήθελα να ενημερωθώ όταν υπάρξει κάποιο νέο σχόλιο. Ακόμη πιο πολύ, όταν έχω κάνει κάποια ερώτηση και περιμένω απάντηση.
Από σήμερα λοιπόν μπορείτε στη σελίδα μιας καταχώρησης να ζητάτε να ενημερωθείτε μέσω e-mail όταν αναρτηθεί ένα νέο σχόλιο σ’ αυτή τη καταχώρηση. Μέσα από τη σελίδα διαχείρισης ειδοποιήσεων μπορείτε να ελέγχετε τα subscription σας, αφαιρώντας καταχωρήσεις που δεν σας ενδιαφέρουν πια.
Χάρη στην open-source licence του wordpress, το tweaking της ήδη υπάρχουσας δουλειάς του Mark Jaquith ήταν δυνατό και δεν χρειάστηκε να επανεφεύρω τον τροχό.
Νιώστε ελεύθερα να το δοκιμάσετε για bugfixing μέσω αυτής της καταχώρησης.
-
Πιγκουίνοι
Yet another πιγκουινάτο wallpaper. YAΠW. Χεχ.
-
“Στα ‘λεγα εγώ!”
Κλασικά, ο Cringely έβγαλε ένα ακόμη σεντόνι μόλις ανακοινώθηκε κάτι στην αγορά. Αυτή τη φορά ήταν το ότι η Apple ανακοίνωσε πως θα χρησιμοποιήσει Intel chips στο μέλλον. Την προηγούμενη φορά ήταν κάτι άλλο, την επόμενη θα είναι – προφανώς – κάτι άλλο.Αυτό που με απασχολεί αυτή τη φορά, δεν είναι ούτε η ουσία του κειμένου ούτε ο ίδιος ο Cringely. Είναι ο τρόπος. Ο τρόπος του Cringely, τον οποίο παρατηρώ πολύ συχνά τώρα τελευταία στους ανθρώπους γύρω μου.
Ο Cringely, IRL Mark Stephens, είναι ένας μύστης του Silicon Valley ο οποίος θεωρείται γκουρού του business στον κόσμο της πληροφορικής στις ΗΠΑ. Θυμίζοντας κάτι από Μέρφυ, αν και πολλές φορές πέφτει εντελώς έξω στις προβλέψεις του, κάποιες άλλες πέφτει τόσο μέσα που αναρωτιέσαι πώς κατάφερε να πετύχει ένα τέτοιο σενάριο. Ωστόσο, πολλοί διευθυντές επιχειρήσεων έχουν μάθει πολλά από τον Cringely και για πολλούς θεωρείται από τους σοφότερους του Silicon Valley. Πίσω στον τρόπο τώρα.
Ο τύπος ανέκαθεν εκφράζεται με πρόβλεψεις-βόμβες οι οποίες ξεσκεπάζουν ό,τι ήταν κρυμμένο, που μόνο ένα μυαλό σαν το δικό του μπόρεσε να ανακαλύψει. Οι γεμάτες στόμφο εκφράσεις του θα έλεγε κανείς ότι υπονοούν ένα-κάποιο άγχος του πως για κάποιο περίεργο λόγο οι αναγνώστες/ακροατές του, δεν δίνουν αρκετή προσοχή στα λόγια του. Ή ότι ξεκινούν να τον ακούνε με δυσπιστία. Ότι ίσως χαζεύουν την ώρα που μιλάει, ή τρώνε κριτσίνια. Υπονοούν ένα-κάποιο κόμπλεξ του πως οι άνθρωποι δεν εκτιμούν τα λόγια του όσο θα έπρεπε, πράγμα εντελώς αναληθές για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, πράγμα πέρα για πέρα – ίσως και δίκαια – αληθές για κάποιους άλλους με την ίδια συνήθεια.
And this time, what’s behind the announcement is so baffling and staggering that it isn’t surprising that nobody has yet figured it out until now. Apple and Intel are merging.
“Μπαμ!” η πρώτη.
(μετά από χίλιες λέξεις κείμενο…) Then what is the driving force? Microsoft.
Να η δεύτερη, της οποίας η ανακοίνωση προηγήθηκε το τρρρρρρρρρ που κάνουν στα τσίρκα αμέσως πριν το εντυπωσιακό κομμάτι στο νούμερο.
At first, I thought that Steve Jobs was somehow taking up the challenge of making users believe war was peace and hate was love simply to show that he could do it. [...] Nah. Not even Steve Jobs would try that.
Και το κερασάκι στην τούρτα:
Remember, you read it here first.
Αυτό ακριβώς. Γιατί πρέπει να θυμίζει συνεχώς στους άλλους πως το ακούσανε πρώτοι από αυτόν; Αφού το ακούσανε, τι σημασία έχει να το πει; Αλλάζει το ότι είχε δίκιο; Γιατί πρέπει πριν καν δικαιωθεί να μας πει “θα δείτε, όταν έρθει η ώρα. Όταν έρθει όμως, να το θυμάστε”;
Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους ρωτήσεις τη γνώμη τους για κάτι που σκέφτεσαι να κάνεις, έχουν την κακή τακτική να σου απαντάνε με κάτι του στυλ “Άκου με πριν το μετανιώσεις”, “Μόνο μην πεις πως δε σε προειδοποίησα”, “Θα δεις ότι έχω δίκιο, όταν έρθει η ώρα, αλλά τότε θα είναι αργά!”, και άλλες τέτοιες λίγο-πολύ χαιρέκακες κουβέντες.
Και φυσικά, το all-time-classic: Εμ! Στά ‘λεγα εγώ!.
Προσωπικά κάτω από αυτές τις κουβέντες διακρίνω μια νότα εγωισμού, ίσως και κόμπλεξ. Ε λοιπόν, αυτό τον κρινγκελισμό, τον διακρίνω πολύ συχνά τώρα τελευταία σε αρκετούς γνωστούς μου.
Μάλιστα, καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να το κάνει ασυναίσθητα. Όταν το παρατηρήσω, του δίνω ένα-δυο χαστούκια. Αληθινά χαστούκια. Χωρίς πλάκα.
-
Εσπρέσσο στο σπίτι
-
Για τους λάτρεις του εσπρέσσο, ένα τέτοιο εργαλείο για το σπίτι είναι άκρως απαραίτητο. Με φρεσκο-κομμένο καφέ της αρεσκείας σου (προσωπικά προτιμώ παραδοσιακό χαρμάνι του καφεκοπτείου της γειτονιάς μου), θα σου κάνει καλύτερο εσπρέσσο από πολλές καφετέριες της πόλης σου. Η τσιμπημένη της τιμή αξίζει με το παραπάνω.
Ενημέρωση: Νέα εργαλεία!
-
Μπλιαχ..
Η Microsoft βοηθά οικονομικά τη Παιδεία μας. Θα ξεράσω κροκόδειλους…
-
φθηνότερη aDSL για φοιτητές
Ο κ. Καραμανλής ανέφερε επίσης ότι από το επόμενο ακαδημαϊκό έτος ο ΟΤΕ θα παρέχει σε όλους τους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές των ΑΕΙ και ΤΕΙ ειδική μειωμένη τιμή πέντε ευρώ το μήνα για την πρόσβαση ADSL (σήμερα κοστίζει 36 ευρώ), ενώ θα προσφέρει μειωμένο κατά 50% τέλος ενεργοποίησης. [...] Έτσι, η ολοκληρωμένη υπηρεσία θα προσφέρεται στην τιμή των 15 ευρώ το μήνα, έναντι της ισχύουσας σήμερα τιμής των 85 ευρώ».
(Πηγή: in.gr)
Μπράβο!
Ελπίζω η μετάβαση να γίνει με σύνεση ώστε να μην υπερκορεστεί το δίκτυο και οι συνδέσεις των παροχέων στο εξωτερικό να τα παίξουν. Γιατί συχνά οι πολιτικοί παίρνουν (και επιβάλλουν) αποφάσεις οι οποίες με τον τρόπο που εφαρμόζονται γίνονται καταστροφικές και μετά χρειάζονται άλλες αποφάσεις για να διορθώσουν τα “σπασμένα” – αν αυτά διορθώνονται.. (σαν τον εμβολιασμό των πεύκων για να αυξηθεί η παραγωγή του πευκόμελου ο οποίος εφαρμόστηκε αλόγιστα και αρρώστησαν τα πεύκα της μισής Αττικής).
Εύχομαι πάντως τέτοιες αποφάσεις στο μέλλον να παίρνονται πριν φτάσει ο κόμπος στο χτένι…
-
Ανάλυση τροπολογιών από το FFII
Το FFII έχει ετοιμάσει το σχολιασμό του για τις τροπολογίες που κατατέθηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο. (Παρόλο που πέρασαν 5 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η προσπάθεια, οι τύποι είναι ακούραστοι…)
Ολόκληρη η ανάλυση και των 256 τροπολογιών μπορεί να βρεθεί στο amendment-analysis.pdf, ένα πολύ σημαντικό έγγραφο που θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε όποιον σκοπεύει να επικοινωνήσει με τους αντιπροσώπους του στο Ευρωκοινοβούλιο για τις πατέντες λογισμικού ή να πάει στις Βρυξέλλες στις 2 Ιουνίου για τη διαδήλωση.
-
Ελληνική μετάφραση του WordPress;
Εδώ και αρκετό καιρό έχω μια απορία – περισσότερο σαν ερώτηση κρίσεως – η οποία δε λέει να βρει απάντηση μέσα από προσωπικές συζητήσεις. Γι’ αυτό θα την ρωτήσω δημόσια.
Το wordpress είναι ένα φοβερό εργαλείο, κάτι το οποίο αποδεικνύεται από το μεγάλο αριθμό των ελληνικών ιστολογίων που το χρησιμοποιούν (και του παρόντος συμπεριλαμβανομένου).
Πώς γίνεται να μην υπάρχει η ελληνική μετάφραση πουθενά στις 26 επίσημες μεταφράσεις του, ενώ υπάρχουν τόσα ιστολόγια τα οποία τρέχουν με wordpress και έχουν ελληνικά μηνύματα;
Ένας έλληνας δε βρέθηκε να το μεταφράσει πρώτα στα ελληνικά και να προσφέρει τις μεταφράσεις πίσω στην Κοινότητα ώστε να επωφεληθούν κι άλλοι και μετά να το ρυθμίσει στις ανάγκες του;
-
Αν ήμουν καρτούν..
Αν ήμουν καρτούν, θα με έτρεφε η εμμονή μου και θα με πυρπολούσε η αέναη αδυναμία εκπλήρωσης του οράματός μου. Γιατί αυτό που λάμπει στο ανεκπλήρωτο καμιά εκπλήρωση δεν μπορεί να το υποκαταστήσει. Γιατί αυτό που λάμπει στην προσδοκία καμιά πραγματοποίηση δεν μπορεί να το υποκαταστήσει. (Old Boy)



