Category archive: Random
-
Pubs, κάπνισμα και η Ελλάδα

Για δες… Στην Αγγλία έρευνες υποστηρίζουν τη θέληση της βουλής να απαγορευτεί το κάπνισμα σε όλους τους εργασιακούς χώρους, συμπεριλαμβανομένων των μπυραριών.
Κι εδώ στην Ελλαδίτσα μας, ακόμη κι ο κολλητός μας αγριοκοιτάει όταν του ζητήσουμε να προσέξει τον καπνό του λίγο… Για να κάτσουμε στο χώρο μη-καπνιστών δεν το συζητάμε. Αν τύχεις στο 5% των καφετεριών που έχουν — και δεν είναι υπό κατάληψη από καπνιστές.
Όσο για τις μπυραρίες, ας το αφήσουμε καλύτερα…
-
FC5: Yumming locally
Εγκαθιστώντας το νέο Fedora Core 5 στο iBook χρειάστηκε να προσθέσω μερικά ακόμη προγράμματα, μετά που είχε ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του λειτουργικού.
Το πρόβλημα
Έχοντας μια ταπεινή aDSL και ένα διόλου ευκαταφρόντητο όγκο επιπλέον προγραμμάτων να εγκαταστήσω (μ’ αρέσουν οι quick n’ dirty εγκαταστάσεις), έπρεπε να το κάνω από το DVD κι όχι από το Διαδίκτυο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μετά την εγκατάσταση, το yum ορίζει ως προκαθορισμένα repositories τα διαδικτυακά κι όχι τα τοπικά. (Και μάλλον καλά κάνει: αφού τα Updates και τα Extras είναι στο Διαδίκτυο, γιατί να μην είναι και το Core;)
Η προσέγγιση
Το yum υποστηρίζει localinstall πακέτων, σαν το παλιό, κακό
rpm -Ivh. Ωστόσο, επιβεβαιώνοντας τη φήμη μου πως πλέον προτιμώ τα GUI από το command-line, θέλησα να χρησιμοποιήσω ένα εκ των γαμηστερών παραθυρικών εφαρμογών διαχείρισης πακέτων: Είτε το ολοκαίνουριο pirut ή το yumex. Δυστυχώς, κανένα εκ των οποίων δεν έχει επιλογή να χρησιμοποιήσει ένα CD/DVD/.iso (είναι ωστόσο στα TODO του τελευταίου!).Η λύση
Για όσους λοιπόν δεν έχουν καμία όρεξη να εγκαθιστούν οικογένειες προγραμμάτων (σαν να λέμε, υποστήριξη Java ή TeX) από το command-line, ακολουθεί μια λύση:
- Έστω ότι το DVD γίνεται mounted στο
/media/dvd. Δημιουργήστε το/etc/yum.repos.d/local.repoμε τα εξής περιεχόμενα:
[Local-disk] name=Fedora Core $releasever - $basearch baseurl=file:///media/dvd enabled=0 gpgcheck=1 gpgkey=file:///etc/pki/rpm-gpg/RPM-GPG-KEY-fedora file:///etc/pki/rpm-gpg/RPM-GPG-KEY2. Για να χρησιμοποιήσετε αυτό το repository αντί το προκαθορισμένο που βρίσκεται ένα modem και κάτι KB/s μακριά, ρυθμίστεenabled=1σε αυτό το αρχείο και ταυτόχροναenabled=0στο[core]κομμάτι του/etc/yum.repos.d/fedora-core.repo. 3. Τώρα το yum, το pirut και το yumex “βλέπουν” το DVD σαν default repository. Κάντε τη δουλειά σας ήσυχα και γρήγορα. Όταν τελειώσετε και θέλετε να αφαιρέσετε το DVD, επαναφέρετε τιςenabledρυθμίσεις στις προηγούμενες τους καταστάσεις (local=0, core=1).Φυσικά, τα παραπάνω ισχύουν και για όσους δεν έφτιαξαν ένα DVD αλλά κράτησαν το .iso στο δίσκο τους για μελλοντική χρήση (με κάτι του στυλ
sudo mount -o loop FC5-DVD.iso /media/fc5-iso/).Update: Με κάθε αλλαγή του repository, ένα
yum clean allδε θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα…- Έστω ότι το DVD γίνεται mounted στο
-
Flashback: Jill of the Jungle
Ποιά θυμήθηκα σήμερα… Την Jill of the Jungle!
Απίστευτο.
(κατέβασμα παιχνιδιού και αποσυμπίεση) ~ $ yum -y install dosbox ~ $ dosbox Z:> mount c ~/jill/ Z:> C:\JILL.EXEΑχ… Παλιές καλές εποχές… =)
-
Εικόνες από Κρήτη
Πρωινό ξύπνημα σε πανσιόν των Χανιών Εκκλησία και λόφος Χαρούμενο πρωινό Όλες τις φωτογραφίες υπάρχουν στο άλπμουμ “Κρήτη ’06” [15 φωτό, slideshow].
-
Καρναβάλι
Πάτρα, Κυριακή καρναβαλιού ’06. Με το εσπρεσσάκι λιαζόμαστε στη ταράτσα. Από τον ορίζοντα ακούγονται σφυρίχτρες, τραγούδια, από το δρόμο κάτω χαχανητά.
Στο μυαλό μου έρχεται ένα τραγούδι που έχω να ακούσω εφτά χρόνια…
Τρελό καρναβάλι πού πήγαν οι φίλοι πού πήγαν κι οι άλλοι Kαι μέσα μου κάτι βαθιά ανασαίνει μια γκρι πεταλούδα γεννιέται βαμμένη Πέφτει το χιόνι κι η σερπαντίνα στο χέρι της λιώνει ρωτάει το γιατί κι η νύχτα χιονίζει με κομφετί Άφηνε χρυσόσκονη το χάδι μα η πεταλούδα που ζει μόνο ένα βράδυ έπεσε σε ‘κείνο της ψευτιάς τελευταία κυριακή αποκριάς Χόρεψε στα φώτα και στο πάθος μα γνώρισε αυτό τον κόσμο λάθος
Magic de Spell, “Η πεταλούδα” 1
1 CD: “Τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών”
-
Monitor reasoning
Πλέον, ένας από τους λίγους λόγους που θα επισκεφτώ το monitor, είναι για να κάνω μερικά κλικ στα google ads του Παναγιώτη…
-
Όλα τα πρωινά του κόσμου
Με μία λέξη. Θλίψη.
-
Trusted computing for DRM after all

Μαθαίνουμε σήμερα από το Information week για την πρώτη εφαρμογή του Trusted Computing για τον έλεγχο ψηφιακών δικαιωμάτων (DRM).
Όσοι δεν έχετε ακούσει ξανά για το Trusted Computing και το DRM, βάλτε να κατεβαίνει καθώς διαβάζετε την καταχώρηση ένα σύντομο εισαγωγικό βιντεάκι για το θέμα. Άμεσοι σύνδεσμοι: μικρό (.mov 6 Mb), μεσαίο (.avi/xvid 22 Mb), μεγάλο (.avi/xvid 45 Mb).]
Εδώ και μερικά χρόνια οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις στον τομέα της πληροφορικής συνεργάζονται για τη δημιουργία ενός τσιπ το οποίο θα είναι ενσωματωμένο στη μητρική κάρτα όλων των υπολογιστών και θα έχει τη δυνατότητα να ελέγχει τι θα εκτελεί κανείς στον υπολογιστή του και τι όχι. Προσωπικά το παρομοιάζω με ένα τσιπ το οποίο τοποθετείται στο κεφάλι κάποιου και θα του επιτρέπει κάποια πράγματα να τα κάνει και κάποια άλλα όχι.
Παραπλανητικά, αυτή η τεχνολογία ονομάζεται Trusted Computing, υπονοόντας ότι αυτά τα οποία το τσιπ επιτρέπει να εκτελεστούν είναι άξια εμπιστοσύνης ενώ τα υπόλοιπα όχι. Αν και το τσιπ πιθανόν να βοηθήσει να μειωθεί η εξάλωση ιών και να αυξηθεί η ασφάλεια των συστημάτων απέναντι σε εξωτερικές επιρροές, αυτό δεν έρχεται χωρίς κάποιο κόστος.
Δεν είναι ο χρήστης ο οποίος επιλέγει το τι εμπιστεύεται να εκτελεστεί, αλλά οι επιχειρήσεις της ομάδας TCG — όλες κολοσσοί, πολυεθνικές εταιρίες με γραφεία τόσο ψηλά σε ουρανοξύστες, που στα μάτια τους οι χρήστες φαίνονται σαν μυρμηγκάκια. Ακόμη χειρότερα, πιθανότατα κάποια στιγμή να είναι παράνομο να μην έχεις το τσιπ, έτσι χρήστες οι οποίοι δεν θέλουν αυτές τις επιχειρήσεις να τον ελέγχουν (σαν εμένα πχ.), δεν θα έχουν καν την επιλογή να μην “προστατέψουν” τον υπολογιστή τους μέσω του TC.
Πολλοί λοιπόν (μεταξύ τους κι εγώ), πιστεύουν αν κάποια στιγμή το TC γίνει στάνταρ εξάρτημα στους υπολογιστές, μετά βεβαιότητας θα χρησιμοποιηθεί για σκοπούς οι οποίοι θα είναι στην πραγματικότητα εναντίον του χρήστη. Για παράδειγμα, να ελέγχεται το σε ποιά πληροφορία έχω πρόσβαση και σε ποιά όχι. Ξεκινήσαμε από ένα τσιπ το οποίο εγκαταστάθηκε για μην εκτελούνται ιοί στον υπολογιστή μου και “τώρα” χρησιμοποιείται για να ελέγχω ποιός άνοιξε ποιό αρχείο στον υπολογιστή μου.
Αυτού του είδους οι ενέργειες ανήκουν στη γενικότερη ομάδα των Ελέγχων Ψηφιακών Δικαιωμάτων (DRM) και αποτελούν σε πολλές περιπτώσεις καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων των χρηστών ενός υπολογιστή (πχ. η παρακολούθηση των προσωπικών του πληροφοριών). Πόσο μάλλον αν τον έλεγχο αυτό (= παρακολούθηση, big brother, μπλα μπλα) τον κάνουν άλλοι (όπως αυτές οι εταιρίες), κι όχι άτομα τα οποία εμπιστεύεται ο ίδιος ο χρήστης (όπως πχ. ο εαυτός του ή ο σύμβουλος πληροφορικής του).
Μάλιστα, η διεργασία αυτή κακώς αποκαλείται Digital Rights Management, γιατί δεν είναι ότι ελέγχει ποιο προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας μπορεί να εκτελεστεί και πώς. Θα έπρεπε να αποκαλείεται Digital Restrictions Management, μια και στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ψηφιακό τρόπο να ελέγχεται το τι μπορώ να εκτελέσω και τι όχι, γενικά, και όχι ειδικά για πνευματικά έργα.
Μέχρι σήμερα λοιπόν, οι εταιρείες είχαν δηλώσει ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν την πλατφόρμα του Trusted Computing για να επιβάλουν DRM-τακτικές. Το laptop της είδησης που ανέφερα και παραπάνω κάνει ακριβώς αυτό: Δεν κωδικοποιεί τα δεδομένα για να τα διαβάσω μόνο εγώ. Δεν απαγορεύει απλά την ανάγνωση τους από τρίτους. Παρακολουθεί μέσω δαχτυλικών αποτυπωμάτων πότε και ποιος προσπάθησε να έχει πρόσβαση στο εν λόγω αρχείο και αναφέρει όλα αυτά στο δημιουργό του. Από το άρθρο, διαβάζουμε:
A DRM system may seem to empower whoever is setting the restrictions (in this case, the PDF creator), but that’s just power by proxy. The real control lies with the hardware and software companies. They’re the ones who actually enforce the DRM and have the encryption keys, so they can hold your data to ransom.
Δυστυχώς ο χώρος δεν ενδείκνυται για ανάλυση του θέματος. Παραπέμπω στο εισαγωγικό βιντεάκι που ανέφερα πιο πάνω και στο υπέροχο βιβλίο του Lawrence Lessig “Free Culture” (διαθέσιμο και σε PDF μορφή).
Επίσης, κάπου εδώ είναι μάλλον στιγμή να θυμίσω την ύπαρξη της “Διακήρυξης για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο” στο http://manifesto.digitalrights.gr/. Η υπογραφή της είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να εμποδίσουμε αυτή την τρέλα.
Στιγμιότυπο από το βιντεάκι “Trusted Computing”.
-
Ιστολογικός κώδικας δεοντολογίας
-
Ο φίλτατος ιστολόγος e-lawyer έχει πρόσφατα προτείνει τη δημιουργία ενός κώδικα δεοντολογίας για τα ιστολόγια. Σέβομαι πολύ το περιεχόμενο του εν λόγω ιστολογίου και δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα στα λόγια του εν λόγω ιστολόγου, γι’ αυτό και όταν μου ζήτησε να εκφράσω την άποψη μου για την πρωτοβουλία αυτή, δεν το σκέφτηκα στιγμή (καθυστέρησα ωστόσο μερικές βδομάδες γιατί έλειπα από τον Ιστό).
Δε θα κρύψω ότι στην αρχή η πρωτοβουλία μου φάνηκε εντελώς δικηγορική. Και λέω δικηγορική και όχι νομική, γιατί αντίθετα με το δεύτερο επίθετο, το οποίο τιμώ, το πρώτο το απεχθάνομαι. Ενώ το νομικό πλαίσιο και η Δικαιοσύνη σαν έννοιες μου εμπνέουν εμπιστοσύνη, θεωρώ τον τρόπο που στην πραγματικότητα εφαρμόζονται αυτοί οι δύο σημαντικοί στη συμβίωση μας θεσμοί (μέσω του δικαστικού/δικηγορικού συστήματος δηλαδή) κάτι μεταξύ βδέλλας και καρκινώματος της κοινωνίας. Την αυτοκριτική μου φυσικά βοηθάει και η κοινή γνώμη που δεν απέχει πολύ από τη δική μου.
(Αυτός ήταν και ο λόγος που δραστηριοποιήθηκα εκτενώς κατά του νομοσχεδίου για τις πατέντες λογισμικού: Βρήκα τουλάχιστον απεχθές το ότι κάποιοι τύποι απ’ αυτό το “κύκλωμα” προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι καλό να κλειδώνονται οι ιδέες, τα μαθηματικά και οι υπολογισμοί.)
Ωστόσο, μετά που διάβασα κάποια σχόλια και διευκρινήσεις, συνειδητοποίησα ότι δεν το εννοεί όσο σοβαρά και τυπικά το πήρα αρχικά.
Το Ιστολογείν
Η άποψη μου για τα ιστολόγια ήταν ανέκαθεν η εξής: “Το ιστολόγιο δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από τον λόγο του ανθρώπου στον Παγκόσμιο Ιστό.” Η παραπάνω πρόταση συμπυκνώνει όσο το δυνατόν καλύτερα τις απαντήσεις μου σε ερωτήματα που μου θέτουν για το ιστολογείν κατά καιρούς φίλοι. Π.χ.:
- — Διάβασα σήμερα κάποιον που έγραφε τι έφαγε για πρωινό, μα είναι δυνατόν;
- Ναι, αυτό ήθελε να πει, δεν είναι κακό, όπως ακριβώς δεν είναι κακό να το πει με το στόμα του. Το κακό είναι ότι το διάβασες εσύ, που δεν σου αρέσει να ακούς τι τρώνε για πρωινό άνθρωποι που δεν ξέρεις. Κάποιους άλλους τους αρέσει.
- — Κάποιος με κατηγόρησε στα σχόλια μου και κατόπιν, στο ιστολόγιο του!
- Και; Για το δεύτερο, δικαιούται να πει ό,τι θέλει, όπως θα έλεγε και στην πραγματική ζωή αν ήθελε. Για το πρώτο, έπρεπε να είχες μια πολιτική σχολίων ανάλογη με το τι κλίμα θες να υπάρχει στις συζητήσεις στο ιστολόγιο σου.
- — Είναι άδικο κάποιος να έχει πολλές επισκέψεις ενώ το μόνο που λέει είναι κατινιές.
- Γιατί; Έτσι δεν γίνεται και στην πραγματική ζωή;
Υπό αυτό το πρίσμα, η αυτο-ρύθμιση είναι καθαρά προσωπική υπόθεση του κάθε ιστολόγου και διαφωνώ να δημιουργηθεί ένα σετ κανόνων που θα επιβάλλεται στους ιστολόγους (υπ’ όψιν, ο e-lawyer δεν πρότεινε κάτι τέτοιο).
Δεοντολογία
Παρόλη την ελευθερία, όπως και στην πραγματική ζωή, έτσι και στην ιστολογική, υπάρχει αυτό που ονομάζουμε δεοντολογία. Η κοινή γνώμη αποδεικνύει την ύπαρξη της.
Το να καταγράψει κάποιος αυτούς τους κανόνες δεοντολογίας δεν είναι κακό. Είναι σαν να το πει σε μια συζήτηση. Εγώ προσωπικά θα τους διάβαζα (ή αντιστοίχως, θα άκουγα τη δια στόματος συζήτηση) για να θυμίσω στον εαυτό μου τι είναι καλό και τι κακό — το οποίο δεν σημαίνει φυσικά ότι θα τους ακολουθούσα κατά γράμμα, γιατί η προβολή της κοινής λογικής στον εαυτό του καθ’ ενός είναι διαφορετική. Για παράδειγμα, τρεις κανόνες που ακολουθώ προσωπικά είναι οι εξής:
- Αν χρησιμοποιείς οτιδήποτε δημιούργησε κάποιος άλλος, οφείλεις να αναφέρεις την πηγή, είτε στο απαίτησε ή ζήτησε είτε όχι.
- Μην χρησιμοποιείς κάποιο σήμα, όνομα ή γενικότερα που χρησιμοποιεί ένας άλλος ως αναγνωριστικό (σήμα, όνομα, κλπ), εκτός κι αν θέλεις να αναφερθείς στο αντικείμενο που αντιστοιχεί σε αυτό το σήμα (π.χ. λογότυπο, σήμα κατατεθέν).
- Αν σχολιάζεις στο ιστολόγιο κάποιου, στα σχόλια σου να συμπεριφέρεσαι αναλόγως με το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει το ιστολόγιο.
Προσωπικά θεωρώ όλα τα παραπάνω θέμα “κοινής λογικής”, ωστόσο τα θεωρούν όλοι έτσι; Η απάντηση είναι όχι. Όπως όχι είναι η απάντηση στην ερώτηση “Δημήτρη, σου αρέσουν όλα τα ελληνικά ιστολόγια;”
Η τυπικότητα στη δεοντολογία
Ο ιστοχώρος που βρίσκεστε έχει μία ειδική σελίδα με όρους χρήσης για το περιεχόμενο του, μία ειδική πολιτική σχολιασμού και μία ειδική παράγραφος για τα πνευματικά δικαιώματα.
Το πρώτο είναι καθαρά νομικό, το οποίο πρέπει να το ξέρει κάποιος που θα ήθελε να αντιγράψει κάτι ή και ολόκληρο το περιεχόμενο του ιστοχώρου μου. Το δεύτερο και το τρίτο ωστόσο, είναι καθαρά τυπικά. Θα ήθελα να τα αφαιρέσω τελείως από τον ιστοχώρο! Ο μόνος λόγος που υπάρχουν είναι είναι επειδή ξέρω ότι κάποιοι δεν ασπάζονται τη δεοντολογία στην οποία εγώ πιστεύω. Πιθανότατα να είναι οι ίδιοι που δεν θα διαβάσουν αυτές τις σελίδες πριν ενεργήσουν με τρόπο αντίθετο με αυτήν. Ωστόσο, αυτά είναι τα δεδομένα, και εγώ το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να διατυπώσω το πώς βλέπω τα πράγματα εκ των προτέρων.
Αυτός είναι ο δικός μου ιστοχώρος, το δικό μου διαδικτυακό σπίτι και επειδή θέλω να τον νιώθω σαν σπίτι μου, προτιμώ να μην υπάρχει κάποιο κλίμα που δεν μου αρέσει ή με στεναχωρεί. Θα προτιμούσα να διατηρούσα άγραφη τη δεοντολογία που ασπάζομαι, ωστόσο η εκ των προτέρων καταγραφή της στις παραπάνω σελίδες είναι αναγκαίο κακό ούτως ώστε να αποφευχθούν ανεπιθύμητες παρεξηγήσεις μέσα στο ίδιο μου το σπίτι.
Βάσει αυτών, έμπρακτα πιστεύω στην ύπαρξη κάποιων έγγραφων, τυπικών, προσωπικών “κανόνων” (πέστε τους άμα θέλετε αρχές, σαβουάρ βιβρ, whatever).
Το μέτρο στην τυπικότητα
Ο neTpen στο ιστολόγιο του “Για σκέψου…” εξέφρασε κάποιους ενδιασμούς για το πόσο μακριά πρέπει να φτάσει κανείς στο θέμα της τυπικότητας.
Μια «διακήρυξη αρχών», σαν κείμενο αναφοράς, η οποία θα προέκυπτε από τη συνισταμένη των προτάσεων όσων ενδιαφέρονται και την οποία θα στήριζε όποιος συμφωνούσε, θα ήταν αρκετή. Μια τέτοια δεοντολογία θα αντλούσε την ισχύ της όχι από «διαδικασίες» και «όργανα» αλλά από την ευρεία αποδοχή και διάδοσή της.
neTpen, “Δεοντολογία στα blogs – ως πού;”
Προηγουμένως τόνισα το προσωπικούς κανόνες, γιατί συμφωνώ με τον neTpen. Συνδέοντας τα τελευταία με τα πρώτα, μπορεί να υπάρχει η δεοντολογία, ωστόσο η οργανωμένη καταγραφή της υπό την λέξη “κανόνες” (ή guidelines), η παρέμβαση σε διαφωνίες, η ύπαρξη συμβουλίου κλπ δεν ανταποκρίνεται και πολύ στον τρόπο που επικοινωνούμε στην πραγματικότητα.
Εγώ θα το φανταζόμουνα σαν κάτι πιο απλό. Ένα FAQ για παράδειγμα, κάτι σαν “Συμβουλές για νέους (και παλιούς) ιστολόγους”. Κάτι απλό, λιτό. Δεν χρειάζεται να υπάρχει ένα συμβούλιο από πίσω, μια ομάδα που ετοίμασε το κείμενο αρκεί. Μάλιστα, κάποια στιγμή σκέφτηκα να κάνω ο ίδιος μια τέτοια καταχώρηση, ωστόσο δεν “έκατσε”. Πάντως, έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο δεν απέχει και πολύ από αυτό που είχε στο μυαλό του ο e-lawyer.
Με δύο λέξεις: Ναι στη καταγραφή των δεοντολογικών συνηθειών, υπό το ίδιο ύφος που θα κατέγραφε κανείς τις αντίστοιχες στη δια στόματος επικοινωνία.
Αν δεν το κάνει κάποιος άλλος, θα το κάνω εγώ κάποια στιγμή που θα έχω παρόμοια διάθεση με αυτή που είχα στις “Ιστολογικές ενοχλήσεις”.
-
Η τέχνη της αποφασιστικότητας
[...] Ό,τι μπορείς να κάνεις ή ονειρεύεσαι ότι μπορείς, ξεκίνα το. Η τόλμη έχει ιδιοφυία, δύναμη και μαγεία μέσα της!
Goethe, “Faust” (ελεύθερη μτφ. John Anster)
-
manifesto.digitalrights.gr
Έχω τη χαρά σήμερα να ανακοινώσω και δημόσια τη δημιουργία της κίνησης digitalrights.gr και την πρώτη της πρωτοβουλία:
«Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Πολίτη στον ψηφιακό κόσμο» http://manifesto.digitalrights.gr
Από την αρχική ανακοίνωση της διακήρυξης:
Η διακήρυξη στοχεύει να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη στην Κοινωνία της Πληροφορίας, όπως αυτά προκύπτουν από την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση του κοινού και των φορέων για μια σειρά από ζητήματα και στην άσκηση πολιτικής πίεσης μέσω της συλλογής υπογραφών. Υπογράφοντας τη διακήρυξη δηλώνετε τον έντονο προβληματισμό και την αντίθεση σας για μια σειρά από σημαντικότατα θέματα: * Την κατακράτηση τηλεπικοινωνιακών δεδομένων και τις συστηματικές παραβιάσεις της ιδιωτικότητας. * Τη χρήση κλειστών προτύπων αποθήκευσης εγγράφων που έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό πολιτών από την πρόσβαση στη γνώση και στη δημόσια πληροφορία. * Τη χειραγώγηση του πολίτη μέσω της υποδαύλισης του φόβου και της δεισιδαιμονίας απέναντι στην ψηφιακή κοινωνικοποίηση. * Την προσπάθεια νομιμοποίησης πατεντών στο λογισμικό η οποία οδηγεί σε μονοπώλια Ιδεών και ασφυξία της καινοτομίας στην ανάπτυξη λογισμικού. * Την επιβολή περιορισμών για τον τρόπο χρήσης ψηφιακών προϊόντων (π.χ. CD/DVD με Digital Rights Management).
Η “Κίνηση για τα Δικαιώματα του Πολίτη στον ψηφιακό κόσμο” είναι μια προσπάθεια που ξεκινήσαμε σαν συνέχεια του epatents.hellug.gr μαζί με αρκετά άτομα τα οποία δραστηριοποιούνται στα θέματα των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.
Η νίκη μας κατά της οδηγίας για νομιμοποίηση των πατεντών στο λογισμικό μας έδωσε νέα οράματα και στόχους. Μέσω της δημιουργίας της κίνησης, στοχεύουμε να συγκροτήσουμε μια μεγαλύτερη ομάδα από ακτιβιστές γύρω από αυτά τα θέματα και παρακολουθώντας τα δρώμενα στον τομέα της πληροφορικής στην Ελλάδα, να παρεμβαίνουμε όπου κρίνουμε ότι κάποια ενέργεια προσβάλλει τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών. Στόχος μας είναι η προώθηση μιας ανοιχτής και ελεύθερης Κοινωνίας της Πληροφορίας στην οποία όλοι οι Έλληνες θα έχουν ισότιμη πρόσβαση, η οποία θα σέβεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.
Όσοι έχουν τη διάθεση να συμμετέχουν στις συζητήσεις της προσπάθειας ή και να συνεισφέρουν ενεργά, καλούνται να γραφτούν στη λίστα συζητήσεων discussion στο digitalrights.gr. Εταιρίες, συλλόγοι και οργανισμοί οι οποίοι ενδιαφέρονται να υποστηρίξουν τη προσπάθεια, καλούνται να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Όσοι επιθυμούν να ενημερώνονται για τις εξελίξεις στα παραπάνω ζητήματα και τις σχετικές δράσεις της πρωτοβουλίας, μπορούν να γραφτούν στη λίστα ανακοινώσεων announce.
Καλώ όλους σας προσωπικά να υπογράψετε τη Διακήρυξη και να τη γνωστοποιήσετε στα ιστολόγια και τις ιστοσελίδες σας, σε λίστες ανακοινώσεων και forum. Υπάρχουν έτοιμα banners για όσους ενδιαφέρουν να προσθέσουν ένα στην ιστοσελίδα τους.
Καλή μας αρχή λοιπόν!
-
Φωτογράφιση στη Φρίκη
Ο Γιάννης Τορέλλι στην παραδοσιακά ασφαλισμένη διαδρομή “Φρίκη”
(8-/8, Καλόγρια Αχαΐας, Ιαν. 2006)Αν και περισσότερη ώρα φωτογράφισα παρά σκαρφάλωσα ο ίδιος, μπορώ να πω ότι η εμπειρία του να κρέμεσαι από ένα σχοινί στη μέση του πουθενά κάνοντας χορευτικά ακροβατικά με μια κάμερα στο χέρι, είναι φανταστική!
Ενημέρωση 31/1: Μια φίλη μου ζήτησε να αναρτήσω ακόμη καμιά φωτογραφία. Στην παρακάτω φωτό φαίνεται το ξεκίνημα της διαδρομής. Το δυσκολότερο μέρος της διαδρομής (crux) εμφανίζεται περίπου 15 μέτρα (= 5 ορόφοι πολυκατοικίας) πιο ψηλά από αυτό το σημείο.
Σημείωση: Η “παραδοσιακή” αναρρίχηση είναι ένα είδος ελεύθερης αναρρίχησης βράχου (οι διαδρομές σκαρφαλώνονται από κάτω προς τα πάνω, χωρίς τεχνητά μέσα για το σκαρφάλωμα, μόνο με τα χέρια και τα πόδια του αναρριχητή δηλαδή). Ο αναρριχητής τοποθετεί προσωρινά υλικά ασφάλισης στο βράχο (π.χ. σφήνες, σχοινάκια κλπ) καθώς σκαρφαλώνει, τα οποία θα κρατήσουν πιθανή πτώση του. Αντίθετα με αυτήν, στην “αθλητική” αναρρίχηση υπάρχουν εκ των προτέρων τοποθετημένα στο βράχο μόνιμες ασφάλειες (βύσματα) κάθε μερικά μέτρα.
-
Flashback: Απορίες…
Σήμερα έτυχε και διάβασα μια παλιά μου καταχώρηση, το περιεχόμενο της οποίας αναφέρουμε συχνά στην παρέα και λυνόμαστε στα γέλια. Σας παρουσιάζω για ακόμη μια φορά λοιπόν τις “Απορίες”.
-
Απέναντι
“Ναύπακτος εν βροχή”
Ιανουάριος 2006Δεν ξέρω γιατί με ευχαριστεί τόσο να πηγαίνω κάθε μερικούς μήνες μια βόλτα για ζεστό καφέ στη Ναύπακτο.
Ίσως είναι απ’ εκείνα τα ανεξήγητα αισθήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Όπως λόγου χάριν, που όλοι αγαπάνε την εικόνα ενός τρένου, μιας γέφυρας, ή ενός μεγάλου πλοίου που ετοιμάζεται να σαλπάρει.
Ή της πόλης που ζει, από απέναντι.
-
Βεδουήματα
Βέδα, Βέδα, Αουεσιαβέδα απ’ τη μακρινή τη Νέδα πιάσε ένα κατσαβέδα και ξεβέδωσε τη βέδα γιατί πεινάσαμε. Βέδα, Βέδα, Αουεσιαβέδα με τα μαλλιά πιασμένα κοτσέδα που υπηρετείς στην Ανδραβέδα πάτησε την τροχοπέδα γιατί θα τρακάρουμε.
Τα ποιήματα είναι αφιερωμένα στον Γιώργο Αουεσιαβέδα, το όνομα του οποίου μας χάρισε τόσο πολύ γέλιο τις τελευταίες βδομάδες που θα αρχίσουμε να πιστεύουμε πως είναι υπαρκτό πρόσωπο.
Αν έχετε κι εσείς κάτι να του αφιερώσετε, είμαι σίγουρος πως θα χαρεί πολύ. :)
-
Η Ροδαφνούσα
Σήμερα αναρωτήθηκα για πρώτη φορά τι μου θυμίζει ο στίχος του Αλκίνοου Ιωαννίδη “Κάτω στους πέντε ποταμούς, κάτω στους πέντε δρόμους” από το τραγούδι “Με τόσα ψέματα” του δίσκου “Ανεμοδείκτης”.
Αναζητώντας επίμονα τις μνήμες, έφτασα στο γνωστό μου ιστολόγιο της Κυριακής, με τίτλο La mia solitudine (μτφ. Η μοναξιά μου). Η Κυριακή, λοιπόν, είχε αναρτήσει σε μια καταχώρηση της τους παρακάτω κυπριακούς στίχους:
Κάτω στους πέντε ποταμούς κάτω στες πέντε βρύσες έσει τρεις κόρες όμορφες τρεις καμαροφρυδούσες. Την μιαν λαλούν την Αδορούν, την άλλην Αδορούσαν την τρίτην την καλλύττερην λαλούν την Ροδαφνούσαν. Τον μήναν που ’γεννήθηκεν ούλλα τα δέντρ’ αθθούσαν εππέφταν τ’ άθθη πάνω της τζ’ εμυρωθκιοκοπούσαν. Ροδόσταμμαν η Αδορού, γλυκόν η Αδορούσα μα το φιλίν του βασιλιά εν για την Ροδαφνούσαν. [...]
…Κι ήταν λες και για μια στιγμή, ω αδέλφια μου, ένα υπέροχο πουλί να πέταξε μέσα στο δωμάτιο και ένιωσα όλες τις τρίχες μου να σηκώνονται και τα ρίγη να σέρνονται στην πλάτη μου πάνω, σα βραδυκίνητες σαύρες και μετά κάτω ξανά. Γιατί ήξερα τι τραγουδούσε. Ήταν ένα τμήμα από το υπέροχο κυπριακό δημοτικό τραγούδι “Η Ροδαφνούσα”. *
Η ανάγνωση του τραγουδιού μου ξύπνησε εφηβικές μνήμες και αναμνήσεις, στις οποίες είχα χρόνια να ανατρέξω. Θαυμασμό για τις ξεχωριστές λέξεις και εκφράσεις των κυπριακών ποιημάτων και τραγουδιών, τον οποίο είχα χρόνια να ζήσω. Συγκίνηση για τον τόπο που γεννήθηκα, τον οποίο είχα πολύ καιρό να νιώσω.
Η Κυριακή αναφέρει και την πολύ όμορφη ιστορία πίσω από το τραγούδι. Αναζητώντας κι άλλο, ξέθαψα και την εκτέλεση ενός τμήματος του τραγουδιού από τον Μιχάλη Ττερλικκά.
Μέσα στις επόμενες μέρες θα προσπαθήσω να βρω το τραγούδι ολόκληρο, από ένα τραγουδιστή και μια χορωδία που θυμάμαι εκείνη την εκτέλεση μέχρι σήμερα. Και μόλις μου περάσει το κρύωμα, επιφυλάσσομαι να ηχογραφήσω μια ανάγνωση του ποιήματος, για όσους από εσάς θα ήθελαν να ακούσουν από μια κυπριακή φωνή.
* Τα λόγια της παραγράφου αυτής είναι ελαφρώς παραλλαγμένα λόγια του Άλεξ στην ταινία “Κουρδιστό πορτοκάλι” του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, στη σκηνή στο milkbar όταν, μαστουρωμένος, άκουσε ξαφνικά μια γυναικεία φωνή να τραγουδάει την 9η του Μπετόβεν.
Update 17/1: Ανέβασα την εκτέλεση μιας παραλλαγής του τραγουδιού από τη χορωδία “Πνευματικός Όμιλος” της Λεμεσού (αρχείο mp3, 4.9 MB), στην οποία ήμουν κι εγώ μέλος μικρός (!). Η παραλλαγή αυτή, που φαίνεται να είναι η δημοφιλέστερη, ξεκινά με τον στίχο “Κάτω στους πέντε ποταμούς, κάτω στους πέντε δρόμους”, όπως και το τραγούδι του Ιωαννίδη.
-
Νοσταλγία δημιουργίας
Η χαρά του δημιουργού που μετά από πολύ καιρό βρίσκει την ευκαιρία, το κουράγιο, την έμπνευση, το οτιδήποτε για να δημιουργήσει και πάλι, είναι… απλά συγκλονιστική. Απλά… απερίγραπτη.
-
Ονείρων απορίες
-
Τελικά, τα όνειρα μας είναι καθρέπτισμα της πραγματικότητας ή του αντίθετου της;
Αν ισχύει το δεύτερο, όπως υπονοεί η θετική σημασία που έχει το φέρετρο στους ονειροκρίτες, τότε αν το αύριο πράγματι σχετίζεται με αυτά που (μεταφορικά τώρα) ονειρευόμαστε, θα αποτελεί καθρέπτισμα όχι των ιδίων αλλά των αντιθέτων τους.
(Είδα όνειρο ότι ήμουν παρανυχίδα χελώνας καρέτα-καρέτα.)
-
Αγάπης τέλος
“7η Ιανουαρίου”
Αθηναϊκό μπαλκόνιΑς μην ξεχάσουμε (και φέτος) πως το να χαμογελάμε αληθινά, να χαιρετάμε παιδάκια στο δρόμο, να περνάμε χρόνο με την οικογένεια μας, να δίνουμε τις ευχές μας και να μην προσπερνάμε τους φτωχούς είναι για μια-δυο φορές το χρόνο το πολύ. Ίσως και μια τρίτη, άμα πει και γίνει κανα τσουνάμι, να βοηθήσουμε κι εμείς, έτσι για νά ‘χουμε να το λέμε.
Μέχρι τ’ Αη Γιαννιού, οι ευχές ξεφουσκώνουν από μόνες τους, αφήνοντας πίσω αστεία θέματα για τα φωτογραφικά και συγγραφικά καπρίτσια ενός περαστικού είρωνα.
Άιντε, και του χρόνου.





