Category archives
Books/Music/Films
The Passion of the Christ
Πριν λίγα βράδια είδα τη πολυσυζητημένη ταινία του Mel Gibson, "Τα Πάθη του Χριστού". Εκτός από τα κατά κόρον αρνητικά σχόλια των κριτικών κινηματογράφου, η ταινία έχει λάβει έντονη κριτική και από θεατές που την έχουν δει, αν και μερικούς σεμνότυφους δεν τους σταματά το αντίθετο από το να κριτικάρουν.
Από τη παρέα των 4 ατόμων που ήμασταν, ένας έφυγε στη μέση της ταινίας φανερά ταραγμένος και ένας άλλος φάνηκε έντονα ενοχλημένος μετά το τέλος της. Εγώ απλά είχα χλωμιάσει και τα πόδια μου ήταν μουδιασμένα στο μεγαλύτερο μέρος της.
Τις τελευταίες μέρες έτυχε και άκουσα και τις απόψεις 5-6 άλλων ατόμων. Οι αντιδράσεις όλων μας είναι σίγουρα τροφή για σκέψη και προβληματισμό. No spoilers ahead, συνεχίστε άφοβα αν δεν την έχετε δει - ίσως σας στείλει στο σινεμά με καταλληλότερη ψυχολογία για να μην απογοητευτείτε κι εσείς.
Continue reading "The Passion of the Christ"
March 9 2004, 18:24 GMT+2
Seabiscuit
Σήμερα πήγα και είδα το Seabiscuit (ωραίο όνομα ρε συ..). Είχα ακούσει πως έχει προταθεί για αρκετά όσκαρ (μαζί και καλύτερης ταινίας) και μια ματιά στο imdb έδειξε πως υπήρχαν πολύ περισσότερα καλά σχόλια παρά κακά - συνήθως από μερικές προτάσεις 15-20 σχολίων καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.
Δυστυχώς όμως, για αυτή την ταινία, δεν είχα λάβει υπ' όψιν τον παράγοντα "αμερικανικός τρόπος σκέψης".
Continue reading "Seabiscuit"Ο Θεός των μικρών πραγμάτων
Παραμονές Χριστουγέννων στο ζεστό σπιτάκι των γονιών μου.. Με μια απαλή ambient μουσική στο δωμάτιο, η 22η με βρίσκει να διαβάζω τον "Θεό των μικρών πραγμάτων" πίνοντας καλοφτιαγμένο καφέ δίπλα στο καλοριφέρ, μετά από μια βόλτα στα ντυμένα στα γιορτινά καταστήματα..
Κάποιοι το λένε "Πνεύμα των Χριστουγέννων", κάποιοι άλλοι, έχοντας μια δόση κυνισμού (ή και ρεαλισμού), το λένε "Η ανάγκη του ανθρώπου να θυμηθεί πως υπάρχουν και άλλοι εκτός από τον εαυτό του", χαρακτηρίζοντας τους πρώτους ρηχούς φορμαλιστές. "Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται" λέει και μια παροιμία.
Άλλοι πάλι το λένε "η περίοδος με τα μεγαλύτερα κέρδη" κι άλλοι την εποχή που "οι άνθρωποι βιάζονται τόσο πολύ να αγοράσουνε πράγματα που δεν προλαβαίνουν να μου δώσουνε κάτι για να φάω λίγο ψωμί"...
Ένα είναι σίγουρο.. Η Αρουντάτι Ρόι, ότι διάθεση και να είχες λίγο πριν, ξέρει να σε βάζει σε βαθιές σκέψεις.
"Η λυπητερή ψαλμωδία ξανάρχισε και τραγούδησαν για δεύτερη φορά την ίδια λυπητερή στροφή. Και γι' άλλη μια φορά η κίτρινη εκκλησία φούσκωσε σαν λαιμός γεμάτος δυνατές φωνές".