Dimitris Glezos' old personal site » Weblog

Tag archive: Random

Σπαζοκεφαλιά
Άκουσα το παρακάτω “μαθηματικό” πρόβλημα χθες στην αναρρίχηση, μια και κάποιοι ψήνονται για κάτι τέτοια, here it goes: Έχουμε 4 ακέραια βάρη (π.χ. 1 kg, 6 kg κλπ) και ένα ζυγό ισορροπίας. Με το συνδιασμό αυτών μπορούμε να μετρήσουμε ό,τι ακέραιο βάρος μέχρι και 40 κιλά. Ποιά είναι τα βάρη; (ακέραια κι αυτά). Update 29/6: Λύση: Δείτε μέσα.
at night, Sunday 26 June 2005
Random | Σπαζοκεφαλιά (Comment!)

Εσπρέσσο στο σπίτι
Για τους λάτρεις του εσπρέσσο, ένα τέτοιο εργαλείο για το σπίτι είναι άκρως απαραίτητο. Με φρεσκο-κομμένο καφέ της αρεσκείας σου (προσωπικά προτιμώ παραδοσιακό χαρμάνι του καφεκοπτείου της γειτονιάς μου), θα σου κάνει καλύτερο εσπρέσσο από πολλές καφετέριες της πόλης σου. Η τσιμπημένη της τιμή αξίζει με το παραπάνω.

Ενημέρωση: Νέα εργαλεία!
at night, Friday 10 June 2005
Random | Εσπρέσσο στο σπίτι (Comment!)

iBook BSOD
Μετά από ένα ολόκληρο χρόνο, σήμερα για πρώτη φορά “κόλλησε” το Mac OS X στο iBook. Η ωραιότατη BSOD:

Και μαντέψτε τι. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν έφταιγε το σύστημα (hint hint, UNIX), αλλά ο driver της Intracom για το netmod.

Windows-άδες, κάπου εδώ είναι που προσκυνάτε.
at night, Friday 20 May 2005
Random | iBook BSOD (Comment!)

Μέρα αργίας;
Η σημερινή μέρα (11/5), είναι μέρα αργίας με γεύση ημιαργίας, ή ημιαργία με γεύση αργίας.. Ή ημιαργία με γεύση κανονικής μέρας.. (Μήνυμα ημέρας, Rock FM 96.9, Αθήνα).
at night, Wednesday 11 May 2005
Random | Μέρα αργίας; (Comment!)

Monitor calibration
Όποιος δεν έχει ρυθμίσει/βαθμονομήσει (calibrate) την οθόνη στην οποία δουλεύει, ειδικά αν σε αυτή βλέπει εικόνες, φωτογραφίες, ταινίες, ιστοχώρους, τότε είναι καταδικασμένος να τα βλέπει όλα, μα όλα λάθος.

Και όταν λέμε λάθος εννοούμε πως βλέπει κάτι άλλο από αυτό που θα έπρεπε να βλέπει. Αν εκτυπώσει ένα στιγμιότυπο της οθόνης του στον εκτυπωτή, θα δει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που δείχνει η οθόνη του: Άλλη φωτεινότητα, άλλο άσπρο, άλλη διαβάθμιση και άλλες αποχρώσεις. Κλασικό παράδειγμα είναι αυτό που η ίδια εικόνα δείχνει πιο σκοτεινή από τον ένα υπολογιστή στον άλλο. Και φυσικά, το ίδιο “λάθος” φαίνονται και όλοι οι ιστοχώροι που επισκέπτεται.

Γι’ αυτό καλοί μου άνθρωποι, κάντε calibrate τις οθόνες σας!

Οι windows-άδες, το πιο πιθανόν είναι να έχουν πάρει από κάποιο γνωστό τους το Adobe Photoshop στα μουλωχτά, το οποίο έρχεται με το Adobe Gamma το οποίο κάνει τη δουλειά. Λίγο παράνομα φυσικά.. τσας.

Οι μάγκες του Mac OS X μπορούν να πάνε στο System Properties → Display και να την κάνουν calibrate από ‘κει εύκολα.

Για τους linux-άδες, θα ακολουθήσουμε την πιο ακριβή και do-it-yourself έκδοση του καλιμπραρίσματος:
- Ρυθμίστε τη θερμοκρασία της οθόνης στους 6.500K (ή κρατήστε ένα άσπρο χαρτί στο φως του ήλιου και ρυθμίστε το άσπρο της οθόνης να είναι ίδιο με αυτό του χαρτιού).
- Βάλτε το contrast της οθόνης στο 100% (ή λίγο μικρότερο αν έχετε πολύ φωτεινή οθόνη).
- Βάλτε μαύρο φόντο στο desktop σας (ή βγείτε σε κονσόλα) και μειώστε το brightness μέχρι το σημείο που σταματά να μαυρίζει άλλο το “μαύρο” σας.
- Δείτε αυτό: Πρέπει η “Black A” στήλη να γίνεται εντελώς μαύρη περίπου στο ύψος του 2.2.
- Τρέξτε σε μια κονσόλα το εξής: xgamma -gamma 1.136. Στην εικόνα GAMMA, οι ριγέ στήλες πρέπει να σμίγουν στο ύψος του 2.2 (βοηθά αν μισοκλείσετε τα μάτια σας και δείτε από μακριά την οθόνη). Αν όχι, αλλάξετε την τελευταία τιμή μέχρι να το πετύχετε.
- Ρυθμίστε το σύστημα σας ώστε να εκκινεί τα X κάθε φορά με αυτή την ρύθμιση – πχ βάλτε την παραπάνω εντολή σαν GNOME/KDE startup program (π.χ. gnome-session-properties) ή κατ’ ευθείαν στο Monitor section του xorg.conf σας.
- Τέλος.
Δείτε το αναλυτικό άρθρο “Looking good: Monitor calibration under X” του Nathan Willis.
at night, Thursday 21 April 2005
Random | Monitor calibration (Comment!)

newspile
Λοιπόν, ένα ακόμη από εκείνα τα pile-stuff-up posts, γιατί συνέβηκαν τόσα πολλά που δε βγαίνει αλλιώς!

Δέστε τις ζώνες σας και ξεκινάμε!

Σάββατο και Κυριακή έκανα την πρώτη μου αναρρίχηση (φωτό όχι δική μου φυσικά, αλλά φίλου από τον Ορειβατικό Σύλλογο). Αναρρίχηση σε βράχο (κάθετο, ή μάλλον σχεδόν κάθετο) για πρώτη φορά, με τα χέρια (χωρίς εργαλεία, σχοινιά μόνο για ασφάλεια). Περιττό να πω ότι ήτανε εμπειρία απλά καταπληκτική. Έψαχνα για πάρα πολλά χρόνια ένα άθλημα που θα έχει πραγματικά ενδιαφέρον, θα με γέμιζε και όχι να είναι μόνο χαβαλέ. Τελικά φαίνεται να το βρήκα. Θεϊκό. Περισσότερα γι’αυτό (και φωτογραφίες) αύριο-μεθαύριο που θα γυρίσω από το δεύτερο μου σαβ/κο κρεμασμένος στα 50 μέτρα με τα χέρια μου.

Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου. Με όλα όσα κάνω και συμβαίνουν στη ζωή μου, η δουλειά απλά ήταν too much. Θέλω να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στις πατέντες και η δουλειά ήταν ένα ακόμη φορτίο. Δεδομένου του ότι ήταν η λιγότερο αγαπητή μου ασχολία, είπα να την κάνω με ελαφριά πηδηματάκια. Τουλάχιστον για κάποιους μήνες.

Σταμάτησα και τα ιταλικά. Θα τα ξαναρχίσω όταν είμαι λίγο πιο άνετος. Τώρα έχουν προτεραιότητα άλλα πράγματα είτε πιο σημαντικά είτε που με χαλαρώνουν περισσότερο.

Στη τελευταία βδομάδα την τιμητική τους είχαν τα software patents. Πολλά τηλέφωνα στις Βρυξέλλες, ένα online meeting με πολλούς έλληνες ακτιβιστές στο θέμα με πολλές πρωτοβουλίες και ιδέες. Επανασχεδίαση του site με news-like κεντρική σελίδα, εγκατάσταση wiki και πολλά τέτοια. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να καταφέρω μια συνάντηση με κάποιο άτομο κοντά στον Υπουργό Ανάπτυξης (ο οποίος είναι ο υπεύθυνος Υπουργός στο θέμα των πατεντών). Αν και μέχρι τη δευτέρα, έχουμε καιρό… Ο αγώνας συνεχίζεται, επόμενος στόχος οι ευρωεκλογές. Πολλή δουλειά μέχρι τότε…

Προχθές ανακάλυψα μερικά πολύ ποιοτικά ελληνικά weblogs και χάρηκα πάρα πολύ. Τα έβαλα στα sidelinks της κεντρικής σελίδας. Χαίρομαι πραγματικά όποτε βλέπω ελληνικές ιστοσελίδες με ποιότητα και περιεχόμενο, ειδικά όταν είναι ατομικές και will-powered (will as in θέληση). Ελπίζω να μην τα ξεχάσουν και να γίνουν και αυτά μέλη στην ένωση στοιχειωμένων ελληνόφωνων weblog.

Σήμερα η Six Apart ανακοίνωσε την διάθεση του Moveable Type 3.0, της πολυαναμενόμενης έκδοσης του πιο δημοφιλούς weblogging tool (το οποίο κινεί και το weblog που βλέπετε). Η αλήθεια είναι ότι πάει περισσότερο προς μια νέα platform παρά σε ένα upgrade και ότι η Six Apart σπρώχνει τους απλούς χρήστες στο typepad και τους επαγγελματίες στην MT. Αλλά αυτή η ξαφνική κλίση είναι επιεικώς απαράδεκτη (αν και εκτιμώ πολύ το ότι άφησαν ανοιχτά τα trackbacks στην ανακοίνωση και η σελίδα έχει τώρα 513 σχόλια, τα περισσότερα των οποίων αρνητικά). Οι τιμές είναι πολύ ψηλές και αν και υπάρχει δωρεάν έκδοση, είναι κουτσουρεμένη.

Θεε μου, γιατί όποτε χρησιμοποιώ proprietary λογισμικό το μετανιώνω; Παρακολουθήστε για πότε θα γυρίσει το weblog μου σε wordpress. Και μετά κάτσε εξήγησε γιατί έχει σημασία το “free as in speech” σε κάποιο που σου λέει πως δεν τον νοιάζει γιατί τα βρίσκει έτσι κι αλλιώς πειρατικά. Opensource και τα μυαλά στα κάγκελλα. Περισσότερα γι’αυτό από βδομάδας που θα κοιτάξω το θέμα πιο λεπτομερώς. Το wordpress όμως είναι δεδομένο, να πέσει ο ουρανός.

Και κάτι πολύ γαμάτο που μόλις έμαθα για τις πατέντες: Τα software patents θα είναι B-item (και όχι A-item) στη συζήτηση του συμβουλίου, η οποία θα είναι ανοιχτή στα ΜΜΕ (και όχι κλειστή όπως συνηθίζεται) και θα γίνει Τρίτη (και όχι Δευτέρα)! Για να μην επαναλαμβάνομαι, ρίξτε μια ματιά σ’ αυτό το mail. Πάμε καλά! Αέραααα!!!

Καληνύχτα.. Χρειάζομαι ύπνο..
at night, Saturday 15 May 2004
Random | newspile (Comment!)

Honey, I’m home!
Μετά από αρκετές μέρες… Γειά χαρά!

Συγχωρέστε την απουσία μου των τελευταίων ημερών, αλλά πραγματικά προσπάθησα να βρω χρόνο και διάθεση να γράψω λίγο για το τι κάνω τις τελευταίες βδομάδες. Πού τέτοια τύχη όμως. Όποτε έλεγα να κάτσω, δε προλάβαινα να τελειώσω μερικές παραγράφους και τσουπ!, κάποιος με φώναζε. Και μετά άντε ξανά να βρεις που είχες μείνει. Και επειδή είναι τόσα πολλά και ενδιαφέροντα που συμβαίνουν, δε λέει να αφήσω τα περισσότερα πίσω.

Κάθε φορά που κάνω καιρό να γράψω έχω το δίλημμα για το αν πρέπει να γράψω όλα όσα μου συνέβησαν τον καιρό που πέρασε ή μόνο τα πιο σημαντικά, αυτά που είναι άξια αναφοράς τέλος πάντων. Ε μια και πεθύμησα να γράψω δυο λογάκια σ’αυτό το στεκάκι, θα κάνω το πρώτο και ελπίζω να μην γίνω κουραστικός. Πολύ.

Έτσι νά ‘μαι σήμερα ~~Τετάρτη, σε μια γραφική καφετέρια σε μια παριζιάνικη γειτονιά να πίνω ένα υπέροχο καπουτσίνο~~ – ~~Παρασκευή, στο αεροπλάνο της επιστροφής~~ – Σάββατο, στο σπίτι μου (έλεος πλέον!), να προσπαθώ να ολοκληρώσω επιτέλους τούτο ‘δω το ταλαίπωρο post. Πού θα πάει, ~~κάποια στιγμή θα το κάνω post~~ ορίστε που το έκανα! Χμ. Από πού να αρχίσω.. Η τελευταία φορά που έγραψα ήταν η 7η Απριλίου (Rats! Αυτό ήτανε πριν δυο βδομάδες και βάλε! Άλλη φορά με βλέπω να γράφω “To be continued…” posts). Την επομένη πήγα για τελευταία μέρα δουλειά και το απόγευμα πήρα το αυτοκινητάκι μου και πήγα στο τροχόσπιτο μας στο Ναύπλιο για να περάσω το Πάσχα εκεί με τον πατέρα μου. Στο ταξιδάκι με συνόδεψαν – και πάλι – οι υπέροχοι Travis. Φανταστική συντροφιά για ταξιδάκια!

Βρυξέλλες

Λοιπόν, για όσους δεν το έχουν διαβάσει ήδη κάπου εδώ γύρω, ξεκινήσαμε στις 12 Απριλίου με το Σπύρο και τον Νεκτάριο για Βρυξέλλες, για τα events περί των software patents που θα γίνονταν εκεί. Τις λένε “η καρδιά της Ευρώπης” υποθέτω γιατί εκεί εδρεύει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (γνωστή και ως Κομισιόν) και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (γνωστό και ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο).

Τα πρωινά των Βρυξελλών μας έβρισκαν στις 9 στην είσοδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με μέσο όρο 6 ώρες ύπνου, να ψάχνουμε κάποιο έλληνα Ευρωβουλευτή να μας βάλει μέσα (μόνο έτσι μπορείς να μπεις στο Κοινοβούλιο). Η υπόλοιπη μέρα ήταν γεμάτη: Συναντήσεις με έλληνες Ευρωβουλευτές, τηλεφωνήματα σε αυτούς που έλειπαν, συγγραφή, μεταφράσεις, φωτοτυπήσεις κάποιων εντύπων του FFII, επικοινωνία με άλλα όργανα που θα μπορούν να ασκήσουν πιέσεις στην πορεία του νομοσχεδίου (όπως π.χ. η ΜΕΑ), το γραφείο του έλληνα Κομισάριου και τα υπουργεία Εμπορίου και Δικαισύνης, συνεδριάσεις με άλλα μέλη του FFII για συζήτηση της πορείας της χώρας μας και ανταλλαγή ιδεών. Και φυσικά παρακολούθηση και βοήθεια στην οργάνωση των συνεδρίων που διοργανώθηκαν εκείνες τις μέρες.

Μας φιλοξένησε το ίδιο παιδί που φιλοξένησε εμένα και τον Μιχάλη την προηγούμενη φορά που πήγαμε: ο Marc. Ο Marc είναι ένας υπέροχος χορτοφάγος ακτιβιστής. Ευχάριστος όσο και αινιγματικός, η ζωή του Marc χωρίζεται σε δύο επαναλαμβανόμενες φάσεις: Δουλεύει για κανα-δύο χρόνια και μετά σταματάει τη δουλειά για όσα χρόνια τον παίρνουν τα λεφτά που έβγαλε. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης αυτής φάσης ασχολείται με ό,τι ακτιβιστική ενέργεια περνά από το χέρι του: Από τις software patents (και τη φιλοξενία άλλων ακτιβιστών του είδους!) μέχρι την Greenpeace, ενέργειες για τη διάδωση της ποδηλασίας, free software advocation και άλλα πολλά που δεν ξέρουμε καν ότι υπάρχουν.

Η ποσότητα της δουλειάς μας ήταν απαγορευτικά μεγάλη για να κάνουμε τουρισμό στις Βρυξέλλες. Εξάλλου ξέρετε πώς έχουν τα πράγματα με τον εθελοντισμό/ακτιβισμό: πάντα μπορείς να κάνεις περισσότερα. Εκτός λοιπόν από το Atomium, την έκθεση μοντέρνας τέχνης και ένα-δυο μπανάλ αξιοθέατα (καθεδρικούς σου ‘πα μου ‘πες) το μυαλό μας μονοπολούσαν τα software patents. Και πού ‘σαι ακόμα… Και πού ‘σαι ακόμα Μήτσοο..

Χαίρομαι ιδιαίτερα που το HeLLUG διοργανώνει μια συνάντηση ~~την ερχόμενη~~ αύριο, Κυριακή 25 του μήνα, για τα software patents στην Αθήνα για να πούμε στα υπόλοιπα παιδιά τι κάναμε όλες αυτές τις μέρες, πού βρίσκεται το θέμα και όλα αυτά που έχουμε να κάνουμε προκειμένου να σώσουμε λίγο την κατάσταση. Και φυσικά σε όσους δεν ενημερώθηκαν για αυτό το θέμα ακόμη, να πούμε τι ακριβώς παίζει. Ευχαριστώ τον Βαγγέλη Μπαλάσκα για το ενδιαφέρον του το περισσό στην διοργάνωση της συνάντησης ;-)

Κι έτσι τελειώσαμε τις δουλειές μας στο Βέλγιο. Τα επόμενα βήματα θα γίνουν σε ελληνικό έδαφος. Και μια που είμασταν εκεί κάτω, λέμε με τον Σπύρο “μια που είμαστε εδώ κάτω, δε πάμε και καμιά βδομαδούλα Παρίσι;”. Στέλνω κι εγώ ένα mail στο Paris LUG, βρίσκω κάπου να μείνουμε και ξεκινάμε για να περάσουμε μερικές μέρες ξεκούρασης στο Παρίσι.

Γαλλία

Το πρωί του Σαβάτου λοιπόν πήραμε το TGV (ναι, εκείνο το γαλλικό τρένο που τρέχει με 300 km/h) και πήγαμε στο Παρίσι με 32 ευρώ σε μιάμιση ώρα (τιμές αδιανόητες για τα ελληνικά δεδομένα συγκοινωνίας!). Δυστυχώς ο καιρός μας την έκανε λίγο, είχε συνεχώς απ’ άκρη σ’ άκρη συννεφιά. Ευτυχώς όμως δε έβρεξε σχεδόν καθόλου, αν και βγαίνοντας από το σπίτι σου ποτέ δεν ήξερες τι μέλλει γενέσθαι.

Στο Παρίσι οικοδεσπότης μας είναι ο Sebastien Blondeel, ένας hacker (με τη σωστή και όλη την έννοια της λέξης). Έχει γράψει ένα γαλλικό βιβλίο για το linux, μετέφρασε κάμποσα βιβλία της O’Reilly στα γαλλικά (όπως και το The Magic Cauldron του Eric Raymond και κάποια linux-oriented howtos), έγραψε το δικό του proof-client για το project Gutenberg, τρέχει fvwm και χρησιμοποιεί το linux-άκι του με τέτοια ταχύτητα που σε κάνει να αμφιβάλλεις για την ανάγκη σύγχρονων επιφανιών εργασίας. Μιλάει 5-6 γλώσσες, έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει φιλοξενήσει άτομα απ’ όλο τον κόσμο (τώρα και από την Ελλάδα!). Μεγάλωσε δύο σκύλους για τυφλούς μέχρι να φτάσουν τη σωστή ηλικία για να πάνε σχολείο και καμιά φορά επιστρέφονας σπίτι τον χάνεις από τα μάτια σου επειδή είδε κάποιον άστεγο σε ένα στενό και ήθελε να τον βοηθήσει. Αν εξαιρέσεις το εκνευριστικά μεγάλο ποσοστό του χρόνου που μιλάει, είναι ένα υπέροχο άτομο να γνωρίσεις – και να σε φιλοξενεί.

Με εξαίρεση την Τετάρτη, οι μέρες μας στο Παρίσι ήταν της σχολής του κλασικού παριζιάνικου τουρισμού. Μια μέρα στο Λούβρο, μια στην Disneyland, μια στο μουσείο μοντέρνας τέχνης, Eiffel, Monmarte, Notre dam, Arche de Triumph, Σικουάνας, πάρκα, κλπ. Η Τετάρτη ήταν ξεχωριστή μέρα γιατί καταρχήν μετά από 8 μέρες κοιμηθήκαμε πάνω από 7 ώρες (μμμ!) – συγκεκριμένα 11! Το μεσημέρι ψωνίσαμε για το βραδινό ξεχωριστό δείπνο και το απόγευμα το περάσαμε στο πιο ωραίο πάρκο του Παρισιού με πικ-νικ, λίγη λογοτεχνία, λίγη φωτογραφία και λίγο ακόμη ύπνο (χεχε).

Το βράδυ της Τετάρτης ήταν ξεχωριστό, γιατί κάναμε ένα πολύ όμορφο multilingual δείπνο: Μαζευτήκαμε 6 άτομα (δύο έλληνες, μια ρωσίδα, δύο γάλλοι και ένας κινέζος) και φτιάξαμε φαγητά ο καθένας από τη χώρα του. Η ελληνική κουζίνα αντιπροσωπευόταν από μια “δυνατή” ομάδα: 1 κιλό μπεκρή μεζέ και μια γαβάθα τζατζίκι. Περιττό να σας πω πως “καθάρισαν” (και καθαρίστηκαν) αμέσως! Οι άλλες χώρες αντιπροσωπεύονταν από μια σαλάτα α λα ρωσικά, μια πάπια α λα κινεζικά, γαλλικά κρασιά και dips.

Και φυσικά για να μην ξεχνιόμαστε, όπως και οι περισσότερες από τις εκδομές μου, έτσι και αυτή έπασχε από οξεία γλεζίτιδα. Κρούσματα αυτής της ασθένειας συμπεριλαμβάνουν: Να ξεκινάς για να πας στη Χίο και στο λιμάνι του Πειραιά να παρατηρείς ότι ξέχασες το εισιτήριο σου στην Πάτρα, να χάνεις το διαβατήριο σου μέσα στο αεροπλάνο και όλη τη μέρα να προσπαθείς να πείσεις τους “αεροδρομίτες” να σε αφήσουν να μπεις στη χώρα σου, να επιστρέφεις από εκδρομή στην Άρτα με άλλα 3 άτομα στο αμάξι (εσύ ο οδηγός) και να σου τελειώνει η βενζίνη στη μέση του πουθενά, να χάνεις το κινητό σου και να το βρίσκεις δυο βδομάδες μετά μέσα στο κιβώτιο ταχυτήτων του αυτοκινήτου σου (ναι, μέσα!), να ξεκινάς για Αθήνα με το αμάξι και πριν τα διόδια να ανακαλύπτεις ότι δεν έχεις φράγκο πάνω σου και να σκέφτεσαι να ζητήσεις από τα αλβανάκια στα Macdonalds της εθνικής και άλλα τέτοια.

Ε χάσαμε (ή μάλλον έχασα) τα κλειδιά του σπιτιού του Sebastien. Στο Παρίσι. Και η καινούρια κλειδαριά να στοιχίζει 400 ευρώ. Η πάνω κλειδαριά. Η κάτω, με τα 40 αντίτυπα που χρειαζόταν, να στοιχίζει άλλα 500. Και εσύ να έχεις πάνω σου… 80! Και να έχεις ακόμα 2 μέρες να περάσεις! Τελικά, για να προσγειωνόμαστε, φάγαμε αγχωμένοι το επόμενο πρωινό γυρίζοντας τα μέρη που είχαμε πάει για να τα βρούμε. Και αντίθετα από όλες τις προβλέψεις και τα στοιχήματα, τελικά τα βρήκαμε! Δε νομίζω ποτέ ξανά να “έβγαλα” 900 ευρώ σε 4 ώρες! =)

Κι έτσι τελείωσε το ταξίδι και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Φωτό σύντομα σε κάποια νέα ενότητα που σκέφτομαι να φτιάξω για φωτογραφίες. Θέλει δουλειά όμως και πρέπει να πάρω την απόφαση να κάνω κάμποσες αλλαγές στο website και στο weblog. Από θέματα accessibility μέχρι και ένα γενικότερο facelift. Είδομεν.

Μια και έγινε τελείως “αγαπημένο μου ημερολόγιο” αυτό το post, λέω να το κλείσω και μ’ αυτό το ύφος. Πάω λοιπόν να τελειώσω το catch-up για τα κυπριακά τεκτενόμενα από τις εφημερίδες που πήρα, γιατί βλέπετε, η ελληνική online δημοσιογραφία, το τελευταίο που κάνει είναι ενημέρωση σ’ αυτούς που βρίσκονται στο εξωτερικό.

Ta ta.
at night, Saturday 24 April 2004
Random | Honey, I’m home! (Comment!)

Καλούδια!
Οι τελευταίες δυο βδομάδες εκτός από βδομάδες με ελάχιστο ύπνο (του στυλ 4+4+5+3 ώρες ύπνου μέσα σε 5 μέρες) και με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο (του στυλ έχω τόσα πολλά που θέλω να γράψω εδώ και δε προλαβαίνω να πάρει η ευχή), ήταν και δυο βδομάδες που πραγματοποιήθηκαν τρία όνειρα αγορών που είχα εδώ και χρόνια..

Για πρώτη φορά στη ζωή μου λοιπόν, έχω ολόδικα μου ένα Apple iBook, μια καλή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή (Sony DSC-V1) και μια υπέροχη ταμπλέτα σχεδίασης (Wacom A4 oversized).

Όπως θα έκανε κάθε geek που σέβεται τον εαυτό του, θα ξεκινήσω από το iBook. Πρόκειται για ένα πανέμορφο) laptop με το οποίο γράφω αυτή τη στιγμή αυτές τις λέξεις στο κρεβάτι μου ακούγοντας Tracy Chapman ;)

Το θεϊκό iBook έχει G4 επεξεργαστή στα 933 MHz με 256 KB level 2 cache, 640 MB RAM (σιγά μην το άφηνα το καημενούλι με 256), 14.1″ οθόνη, 40 GB δίσκο, DVD/CDRW combo drive, δύο USB 2.0 και μία Firewire 400 θύρες, ethernet, modem, ζυγίζει μόλις 2.5 κιλά και έχει μια μπαταρία που φτάνει τις 4.5 ώρες. Περισσότερα από όσα χρειαζόμουνα δηλαδή, αφού για ένα καιρό σκεφτόμουνα να πάρω Palmtοπ.

Το iBook είναι εργαλείο. Απλά φανταστικό. Από πού να ξεκινήσω.. Καταρχήν είναι υπέροχο εξωτερικά, η συσκευασία, τα καλώδια και η γενική αίσθηση σε κάνουν να νιώθεις υπέροχα. Είναι σαν να σου λέει “χρησιμοποιήστε με κύριε” και εσύ να του απαντάς “μόνο άμα μου το επιτρέψεις εσύ..” Η οθόνη του είναι εκπληκτική, η αίσθηση του keyboard τόσο καλή όσο και του Sun Type 6 keyboard που υπεραγαπώ και το Mac OS X είναι απλά αξιολάτρευτο!

Δυστυχώς, η δουλειά και οι προετοιμασίες για τις Βρυξέλλες δεν μου άφησαν καθόλου χρόνο να το χαρώ όσο θα ήθελα. Ωστόσο, ευελπιστώ όταν γυρίσω (σε 20 μέρες) να ηρεμήσω και να του αφιερώσω όσες ώρες του αξίζουν… Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα προς το παρών είναι ότι η πρώτη εντύπωση, εσωτερικά και εξωτερικά, είναι η καλύτερη που είχα ποτέ για υπολογιστή.

Αυτά προς το παρών. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω ασχοληθεί και πολύ μαζί με τα καλούδια για να έχω πολλά να γράψω :( Το σίγουρο είναι ότι τις ερχόμενες βδομάδες θα το χρησιμοποιώ το iBook και τη φωτογραφική αρκετά, μια και θα τα πάρω μαζί μου. Έτσι, όταν γυρίσω, θα πέσουν ποστ-αφιερώματα για αυτά τα δύο. Και ένα άλλο με φωτογραφίες από την Disneyland.

Α ναι, δε σας το’χω πει ότι μετά το Βέλγιο θα πάμε στο Παρίσι για 1 βδομάδα και στη Disneyland, ε; =)
at night, Sunday 4 April 2004
Random | Καλούδια! (Comment!)

Επί του πιεστηρίου
Όπως το έχω χιλιοπεί, είμαι ως το λαιμό με την εξεταστική, εξ ού και τα μικρά και μερικές φορές ανούσια posts.

Ακολουθούν τα νέα των τελευταίων μου βδομάδων. Short-versioned, bulleted, unsorted.
- Δεν πέρασα Επιστημονικό Υπολογισμό, δεν πέρασα Σήματα 1. Το χειρότερο είναι πως περίμενα πως θα περάσω με 1 βδομάδα διάβασμα το καθένα. Duh.
- Προσπαθώ απεγνωσμένα (όπως και οι περισσότεροι φοιτητές) να ελέγξω εκείνη τη αχανή πείνα που σε πιάνει άμα διαβάζεις πολλή ώρα. Μάλλον δεν τα καταφέρνω καλά.
- Το xmms παίζει σχεδόν όλη μέρα Radio Paradise. Με διαφορά ο καλύτερος webcast σταθμός που έχω ακούσει ποτέ.
- Tο gaim (GTK+) στα win32 της δουλειάς συνεχίζει να κλατάρει την οθόνη εκεί που ανοίγει ένα instant message. Κάποια στιγμή θα ψάξω να βρω τι φταίει.
- Το τεύχος Μαρτίου ‘04 του Wired έχει ένα απολαυστικό άρθρο για το google (αρκετές αναφορές στο IPO που συζητιέται αυτές τις μέρες). Must-read.
- Όσοι από σας έχουν φίλους/φίλες που νοικιάζουν συχνά DVD και λυπάστε που δεν είναι αρκετά χαρκεράδες για να υπολογίζουν bits/(pixel*frame) για να τις κάνουν DivX για να τις σουφρώνετε εσείς στο τέλος, το Auto Gordian Knot είναι η λύση. Με πραγματικά ελάχιστα κλικ έχεις το divx, με κολλημένους ή όχι τους υπότιτλους, σε πολύ καλή ποιότητα για το είδος του προγράμματος. *Must-try*.
- Ο Dunstan (του 1976design.org) έβγαλε μερικές φωτογραφίες μεγάλης έκθεσης χρησιμοποιώντας ένα φακό τη νύχτα με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Σε 2 βδομάδες αγοράζω φωτογραφική και ίσως ζηλέψω και κάνω κάτι παρόμοιο.
- Η αυλαία κλείνει για το Webmonkey, μετά από 8 χρόνια παρουσίας στο web (και στις καρδιές μας). Ώρες ολόκληρες μπροστά στα tutorials του, από το μυριοδιαβασμένο Javascript tutorial του Thau! μέχρι τα δωδεκάδες design tutorials, το webmonkey ήταν ο έξυπνος, ξερόλας φίλος σου με όλες τις απαντήσεις. Κρίμα, γιατί ήτανε από τα καλύτερα του είδους του. RIP.
- Και μερικά επίκαιρα:
- Μετά από την ανοιχτή επιστολή του Eric Raymond (καλά ε, ο τύπος ξέρει να πείθει) στην οποία προτρέπει τη Sun να βγάλει την Java open source, η IBM προσφέρει στη Sun την βοήθεια που θα χρειαστεί για κάτι τέτοιο.. Το εκπληκτικότερο είναι πως στη Sun φαίνεται να αρέσει η ιδέα! Λες; …ΛΕΣ;
- Η Ευρώπη μάλλον εννοεί σοβαρά το θέμα με την αντίσταση στη μονοπωλιακή τακτική της Microsoft. Φαίνεται πως οι αγώνες ευαισθητοποίησης μας για τα θέματα της πληροφορικής πιάνουν τόπο τελικά!
- Το Napster πιάνει τα 5 εκατομύρια τραγούδια! Αν και απέχει πολύ από το iTunes, ο ανταγωνισμός πάντα κάνει καλό.
- Βγήκε ένα νέο worm για win32, εν ονόματι Bizex, το οποίο φαίνεται να έχει σκοπό να βουτήξει γρήγορα χρήματα, το οποίο μάλλον θα καταφέρει εύκολα. Το θεϊκό είναι πως διαδίδει ένα μήνυμα σε όλα τα contacts του χρήστη μέσω ICQ με ένα URL, εκμεταλλεύεται ένα exploit του IE (μάλλιασε η γλώσσα μας) για να εγκατασταθεί, ψάχνει το δίσκο για διάφορες οικονομικές υπηρεσίες τις οποίες στέλνει με FTP σε ένα server παρέα με σνιφαρισμένα HTTP(και S!) passwords. Info εδώ, εδώ, εδώ και (φυσικά) στο BugTraq.
- Καλό μήνα.
Χμ. Καλή φάση αυτά τα mini-posts. Ίσως στο μέλλον τα συστηματοποιήσω σε ένα side-weblog με επίκαιρα links. Ίσως και πριν βγει η Java open source. Ίσως και όχι.
at night, Monday 1 March 2004
Random | Επί του πιεστηρίου (Comment!)

Chocolate soufflé
Πρόσφατα άκουσα για ένα γλυκό σοκολάτας (μμμ), με όνομα “σουφλέ σοκολάτας”. Μέχρι τώρα το μόνο σουφλοειδές που ήξερα ήταν το σουφλέ μακαρονιών. Και λέω σήμερα, μια που έχω να τελειώσω μια αναφορά και που χθες η μέρα του μήνα ήταν πρώτος αριθμός (!), δε το δοκιμάζω;

Λοιπόν. Έχουμε και λέμε. Υλικά (για ~10 άτομα ή ένα μισο-χορτασμένο Μπερεδήμα): 500g κουβερτούρα, 180g βούτυρο, 6 αυγά, 1 1/4 φλ. ζάχαρη, 2 βανίλιες, 2 σφηνάκια καλούα (ή ρούμι ή άλλο λικέρ), 1 1/2 φλ. αλεύρι

Κόστος: 1/4 ώρας ετοιμασία, 1/4 ώρας ψήσιμο, 4-5 άπλυτα, 2 βδομάδες τρέξιμο για τις θερμίδες που πήρες.

Χαμαλοδουλειά: Αφήνουμε τη κουβερτούρα να λιώσει με το βούτυρο σε μπεν μαρί. Παράλληλα χτυπάμε καλά τα αυγά και προσθέτουμε τη ζάχαρη. Χτυπάμε καλά (ναι, συνεχώς), προσθέτουμε τις βανίλιες, το ποτό και τέλος το αλεύρι. Όταν ανακατευτούν καλά ρίχνουμε και την (πλέον) λιωμένη κουβερτούρα με το βούτυρο, ανακατεύουμε. Βάζουμε το μίγμα σε ένα pyrex (ή ατομικά ταψάκια) και ψήνουμε στους 200°C για κανα τέταρτο (τα ατομικά κανα πεντάλεπτο).

Αποτέλεσμα: Ένα κεϊκοειδές-λιχουδιά που μέσα του έχει λιωμένη σοκολάτα που δε πρόλαβε να ψηθεί. Σερβίρεται ζεστό (ή ξαναζεσταμένο) για να κρατιέται υγρή η σοκολάτα. Μη δοκιμάσετε με άλλες σοκολάτες, δε γίνεται καλό (ειδικά με Crunch). Ίσως μια παραλλαγή με chocolate chips ή καβουρδισμένα αμύγδαλα να προσθέσουν γεύση και εκθετικά αυξημένες θερμίδες.

Χαλαρά αξίζει τον κόπο του. Οι δοκιμάσαντες μπορούν να το επιβεβαιώσουν!

Φωτό με Nikon 4300 – f 2.8, t 1/22 s
at night, Wednesday 25 February 2004
Random | Chocolate soufflé (Comment!)