Tag archive: Foss
-
Zagreb reporting — chapter 2

Juggling circus in ZagrebOpen Translation Tools is rolling on nicely. We’re having some interesting discussions covering almost every aspect of localization. I’m glad to notice that there aren’t only technical discussions, and the atmosphere is to study what the needs are and how could they be covered.
Two interesting topics that receive attention are community management and translation workflows. Open source projects like GNOME, Fedora and other ones are lucky to have an awesome community very motivated to contribute. Not all projects are that lucky though, but this doesn’t necessarily mean that the translators don’t want to contribute to that project. It might just mean that they haven’t heard about it or that it’s too difficult to do it in a systematic way.
Take FLOSS manuals for example. It’s a cool project that helps you compose documentation in a wiki-style way, which can end up in a PDF or even a book from lulu. While they do it in a novel and useful way, they face some challenges in the translation aspect, like how to find translators and make it easy for them to keep up with the projects new docs.
Another challenage is the workflow they will adopt. Create a new community using a custom web-based tool or do it on top of PO/XLIFF files available for external communities to contribute to? While with the first approach you may save resources (arguable!), with the latter one (small, modular tools over standard file formats) you get interoperability with other tools like Damned Lies, Transifex and Pootle, and can give the opportunity to remote communities to contribute to your project.
On the technical side, we had some really interesting discussions. With Danilo Šegan of GNOME fame and Dwayne Bailey of Pootle and Translate Toolkit fame, we discussed how to increase interoperability between the tools we write. For example, having a common object model and standard APIs would greatly help in having all three tools (Damned Lies, Transifex, Pootle) work together in an integrated fashion.
Off to the event’s most anticipated party. Each participant brought an alcoholic beverage from their country. Add to that huge amounts of beer, several bottles of local vodka, etc and you might come close to what’s going to take place. From Greece I brought (what else) Ouzo, the anise-flavor liqueur that usually accompanies fresh seafood in Greece.

-
Η κουλτούρα του ελεύθερου
Λίγο αφότου “έκλεισα” να πάω Αθήνα για μερικές ημέρες το καλοκαίρι, ανοίγω να γράψω ένα νέο e-mail. Κοιτάζω το πεδίο “Προς:” και σκέφτομαι ότι θα ήταν ωραία να μπορούσα να γράψω “τα φιλαράκια απ’ το ελεύθερο λογισμικό και λοιπούς opensource developers”. Γελώντας με τη σκέψη πως αυτό θα πρέπει να περιμένει αρκετά χρόνια για να μπουν οι Οντολογίες του Semantic Web στο Linux, γέμισα το πεδίο χειροκίνητα με όσους μπορούσα να σκεφτώ πως θα ενδιαφέρονταν να συναντηθούμε κάπου στο Θησείο για ένα καφεδάκι και να πούμε καμιά geek-ο-κουβέντα.
Εφτασα καθυστερημένα στη συνάντηση (άτιμη Αθήνα!). Ηταν ήδη εκεί καμιά δεκαριά άτομα, όλοι χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Κάποιοι είναι ενεργοί συντελεστές σε έργα ελεύθερου λογισμικού, κάποιοι άλλοι γράφουν τακτικά στο planet.ellak.gr, άλλοι είναι προγραμματιστές και άλλοι γιατροί, μέχρι και τεχνικοί ύπνου.
Βλέποντάς μας να συζητάμε δυνατά και να γελάμε, κάποιος τρίτος θα ορκιζόταν ότι είμαστε χρόνια παρέα ή συνεργάτες στο ίδιο γραφείο από καιρό. Θα του φαινόταν απίθανο ότι τόσα άτομα, τα οποία δεν είχαν συναντηθεί ποτέ στη ζωή τους πριν, θα το “έληγαν” περισσότερες από έξι ώρες μετά.
Το σενάριο το έζησα αρκετές φορές τον τελευταίο χρόνο. Πρώτα ήταν το συνέδριο FOSDEM στις Βρυξέλλες, όπου γνώρισα τόσο πολύ κόσμο, ώστε όταν γνωριζόμουν με ένα άτομο, δεν θυμόμουν αν είχαμε συστηθεί την προηγούμενη ημέρα ή όχι. Λίγο αργότερα, ήρθε το Red Hat Summit στο San Diego της Καλιφόρνια, όπου γνωριστήκαμε από κοντά με την παρέα των core χακεράδων του Fedora. Και πριν ένα-δύο μήνες ήταν η GUADEC στο Birmingham, όπου τρώγαμε ινδικά με GNOME-gurus και χτυπούσαμε μπίρες, ακούγοντας ιστορίες από όλες τις μεριές της Γης.
Το πιο όμορφο με αυτές τις συναντήσεις είναι ότι νιώθει κανείς να υπάρχει κάτι κοινό στην ατμόσφαιρα, που μοιράζονται όλοι. Δεν είναι κάτι που ψάχνουμε να βρούμε. Απλώς το καταλαβαίνεις, το νιώθεις κοιτώντας γύρω σου. Δεν είναι ο ανοιχτός κώδικας ή οι άδειες χρήσης, ούτε τα κοινά εργαλεία. Είναι η κουλτούρα. Το καταλαβαίνεις όταν παίζεις σε ένα μπαράκι επιτραπέζια geek παιχνίδια με το δημιουργό του Cairo. Οταν γελά όλο το αμφιθέατρο με μια διαφάνεια που έχει τη σειρά αριθμών 0.0.1, 0.0.2, 0.4, 0.99, 0.999.
Είναι το πάθος. Το βλέπεις όταν ακούς το συντηρητή του gstreamer να μιλάει με όρεξη και ενθουσιασμό για το έργο του και σκέφτεσαι “ο τύπος είναι απίστευτος!”. Οταν είσαι στο “λόμπι” του ξενοδοχείου του συνεδρίου στις 11:00 το βράδυ, το οποίο είναι γεμάτο μανιακούς που θέλουν δίκτυο εδώ και τώρα. Οταν ξεκινάς flame war με θέα την Ακρόπολη, το οποίο σε οδηγεί τρία τέταρτα μετά με πολύ περισσότερες γνώσεις σε ένα τσούγκρισμα ποτηριών και ένα “στην υγειά μας!”.
Είναι οι δεσμοί. Οταν είναι πιο σημαντικό να καταφέρουμε μαζί να πάρουμε κονσόλα σε ένα δανεικό κινητό τηλέφωνο, παρά να έχουμε ξεχωριστά από ένα δικό μας. Οταν η κυριότερη συζήτηση σε μια συνάντηση Eλλήνων opensource-άδων είναι για το πώς να μειώσουμε τον κατακερματισμό και να εστιάσουμε την προσοχή μας στο κοινό έδαφος, την αμοιβαία συνεισφορά και τη συνεργασία μας.
Και όταν το σκεφτεί καλά κάποιος, παρατηρεί ότι τις περισσότερες φορές έχουμε πολύ περισσότερα κοινά παρά διαφορές. Κι ακόμη κι αν υπάρξει κάποια διαφωνία, ο σεβασμός στη δουλειά που κάνει ο καθένας, κάνει τους άλλους να αποδέχονται την άποψή του ως ίσης, αν όχι ως βαρύτερης σημασίας.
Η πεμπτουσία του μοντέλου ανάπτυξης ελεύθερου λογισμικού (ή περιεχομένου γενικότερα) είναι η δυνατότητα να πάρει κάποιος τον πηγαίο κώδικα και να συνεχίσει την ανάπτυξή του ξεχωριστά, το “forkability” δηλαδή. Ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό είναι που ωθεί τη συνεργασία όλων, το παραμέρισμα των διαφορών μας. Η ταυτόχρονη συνύπαρξη των “όλοι έχουν άπειρη εξουσία” και “κανείς δεν έχει καμία εξουσία”, γεννά μια ενδιαφέρουσα δυναμική, η οποία κάνει όλους μας να θέλουμε να δουλέψουμε μαζί και να συμβιβαζόμαστε όταν οι άλλοι έχουν δίκιο. Συναγωνιζόμαστε στη συνεργασία, γιατί αυτή η αρετή είναι που κάνει τα επιτυχημένα έργα ελεύθερου λογισμικού να ξεχωρίζουν.
Δεν είναι τυχαίο πως στα περισσότερα επιτυχημένα έργα ΕΛΛΑΚ διαφαίνεται ένας κοινός πυρήνας όλης αυτής της κουλτούρας. Ένα άτομο που καταλαβαίνει κι υιοθετεί αυτήν τη συμπεριφορά, μπορεί να ταξιδέψει μακριά στον κόσμο του ελεύθερου λογισμικού, συμμετέχοντας αποδοτικά σε κάθε κοινότητα που συναντά στο δρόμο του.
Και πάνω απ’ όλα, δουλεύοντας σε πετυχημένα έργα ελεύθερου λογισμικού περνάει καλά και αυτό είναι που τελικώς κάνει το όλο σύστημα να δουλεύει και να προχωρά μπροστά.
Πηγή φωτό: doviende
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο ελληνικό Linux Format, τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2007.)
-
RSS, Πλανήτες και Django
Δυστυχώς είναι συχνό φαινόμενο να εμφανίζονται διπλές μερικές καταχωρήσεις στους Πλανήτες, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο planet.ellak.gr με το feed (ροή) του django.gr weblog.
Αυτό από ότι κατάλαβα συμβαίνει με τις ροές RSS που δεν έχουν πεδία
pubDate, τις οποίες το λογισμικό planet δε μεταχειρίζεται σωστά. Αν κάτι αλλάξει σε μία καταχώρηση μιας τέτοιας ροής, τότε το planet υποθέτει ότι είναι νέα καταχώρηση, την αναρτά, και δε σβήνει την παλιά γιατί είναι ήδη δημοσιευμένη. Αυτό που θα έπρεπε να κάνει όμως είναι να συγκρίνει κάπως τις δύο καταχωρήσεις αν δεν υπάρχει το pubDate, πχ. ελέγχοντας το<link>tag τους πριν αποφανθεί ότι είναι διαφορετικές καταχωρήσεις. Μια και είναι δημοφιλές λογισμικό, θέλω να πιστεύω ότι η λειτουργικότητα αυτή είναι σχεδιαστική απόφαση κι όχι κάποιο σφάλμα (it’s a feature, not a bug).Από την πλευρά μας αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι απλά να προσθέσουμε το πεδίο
pubDateστα feed που δεν το έχουν. Στα RSS 2.0 και Atom τουλάχιστον, γιατί αν διαθέτουμε μόνο ένα παλαιολιθικό RSS 0.92, δεν έχουμε τέτοια επιλογή χωρίς να κάνουμε τη σύνταξη της ροής μη-έγκυρη ως προς το πρότυπο.Το django.gr είναι γραμμένο σε Django (προφανώς), και ο κώδικας που παράγει τη ροή RSS είναι ο παρακάτω:
class WeblogEntryFeed(Feed): title = "The Greek Django User Group weblog" link = "http://www.django.gr/weblog/" description = "Latest news about Django, the Python Web framework," + \ " from the Greek Django User Group." def items(self): return Entry.objects.filter(pub_date__lte=datetime.datetime.now())[:10]Για να μορφοποιήσουμε τη ροή ώστε να περιέχει για κάθε άρθρο και την ημερομηνία δημοσίευσης, προσθέτουμε τα εξής:
def item_pubdate(self, item): return item.pub_dateΑυτά.
-
Λειτουργικά εργαλεία
Ψάχνοντας μια email διεύθυνση στα αρχεία καταγραφής του xchat…
grep -E 'alice.*gmail' ~/.xchat2/xchatlogs/*bob* Αύγ 20 19:07:25 bob_afk alice56@gmail.comΘεέ μου πόσο πολύ χαίρομαι που έχω εργαλεία που με βοηθούν να κάνω αυτό που θέλω γρήγορα…
-
Ελληνικά νέα από GUADEC
Ο Σίμος πρότεινε να κρατήσουμε ένα μίνι-ημερολόγιο των σχετικών με την ελληνική κοινότητα ενεργειών μας στην GUADEC, κι έτσι να η πρώτη συλλογή.
- Είχαμε μια μικρή συζήτηση με το Σίμο σχετικά με το γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί συντελεστές σε έργα ελεύθερου λογισμικού. Καταλήξαμε στο ότι το learning curve είναι αρκετά απότομο, ακόμη και για μεταφράσεις. Χρειάζεται πολύ πιο συστηματική προσπάθεια τεκμηρίωσης της υπάρχουσας γνώσης ούτως ώστε νέα μέλη να προσαρμόζονται εύκολα στις διαδικασίες των έργων. Επίσης πρόβλημα αποτελεί και η αντιμετώπιση των νέων μελών από μερικούς παλιούς.
- Ενημέρωσα το Σίμο για την αίτηση για να βάλουμε την κυπριακή λίρα στο Greece Extended keyboard layout. Μετά από μια ξενάγηση στα ενδότερα των αρχείων του xkb, υλοποιήσαμε τη λύση και φτιάξαμε ένα patch που ενεργοποιεί το χαρακτήρα στο AltGr+3 (αντίστοιχα με τη λίρα στο αγγλικό πληκτρολόγιο που είναι στο 3 και με το σήμα του ευρώ στο Extended layout στο AltGr+5). Πρόκειται για μια γραμμή στο
/usr/share/X11/xkb/symbols/gr:
key { [ 3, numbersign, sterling ] };Όντας απλό το patch, με πρόλαβε ο Αλέξανδρος Διαμαντίδης στην καταχώρηση του στην αναφορά σφάλματος. :-) Θα συζητήσουμε σήμερα με τον maintainer του xkeyboard-config για να τη σπρώξουμε στο αποθετήριο λογισμικού. * Συζητήσαμε σύντομα με τους Bryan Clark και Colin Walters του Mugshot για κάποια προβληματάκια που έχει μερικές φορές το Mugshot με τους Unicode χαρακτήρες, ειδικά όταν αυτοί προέρχονται από ένα UTF ιστολόγιο το οποίο γίνεται aggregated μέσα από έναν non-UTF πλανήτη. Ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε αν μπορεί το Mugshot να “μαντεύει” την αρχική κωδικοποίηση. * Συζητήσαμε με τον Δημήτρη Τυπάλδο της ομάδας Fedora για τα προβλήματα που αντιμετώπισε όταν ξεκίνησε τις μεταφράσεις. Κι αυτή η συζήτηση κατέληξε ότι χρειάζεται καλύτερη τεκμηρίωση εστιασμένη στους συντελεστές παρά στους τελικούς χρήστες.
Ενημέρωση 16/5 21:15:
- Παρευρεθήκαμε στη συνάντηση του GNOME Foundation. Η εμπειρία ήταν πολύ διδακτική. Το ΔΣ ήταν πολύ ταπεινό, αλλά ταυτόχρονα πολύ ευαισθητοποιημένο για τις ευθύνες του. Αυτό που εξέπεμπε ήταν σεβασμό και ταυτόχρονα τα παιδιά έδιναν την εντύπωση ότι κάνουν πολύ καλή δουλειά για την κοινότητα. Ήταν απλό, τα έργα τους μιλούσαν για αυτούς. Κάθε χρόνο οργανώνουν την GUADEC, κάθε φορά σε διαφορετικό μέρος, η οποία μαζεύει υπολογίζω πάνω από 100-200 άτομα. Ρωτούσαν το κοινό “πέστε μας την άποψη σας για αυτό”, “τι κάνουμε σωστά και τι λάθος”, και σε μια φάση είπαν “έχουμε 250.000 δολάρια στην τράπεζα, εσείς πρέπει να μας πείτε τι να τα κάνουμε”. Θα ήταν πολύ χρήσιμο πιστεύω για όλους όσους βρίσκονται σε οργανωτικές θέσεις σε μια κοινότητα να παρακολουθήσει μια τέτοια συνάντηση.
- Έστειλα ένα email στην ομάδα εξελληνισμού i18ngr του HeLLUG για μια ανοιχτή συνάντηση που θα κάνουμε σε 2 ημέρες με το Σίμο και το Δημήτρη, εδώ στην GUADEC. Όποιος θέλει να συμμετάσχει, είναι ευπρόσδεκτος.
Ενημέρωση 18/5 16:33::
Μισή ώρα μέχρι την ομιλία μου και βρήκα χρόνο να πιω ένα εσπρεσσάκι και να γράψω για μερικά δρώμενα.
- Είχα μια μικρή συζήτηση με τον Behdad Esfahbod σχετικά με τα σφάλματα που είχαμε με το antialising στην freetype του FC6. Αυτά τα προβλήματα διορθώθηκαν με την ενημέρωση της freetype στο F7 (yay) αλλά είναι αδύνατον να ενημερώσουμε τα πακέτα των προηγούμενων κυκλοφοριών χωρίς να χαλάσουμε κάτι άλλο.
-
Συζητήσαμε με τον Christopher Aillon το πακετάρισμα των μεταφράσεων του Firefox στο Fedora. Αρκετά άτομα ζητούν να φτιαχτούν διαφορετικά πακέτα για κάθε γλώσσα του firefox ούτως ώστε να μικρύνει το απλό πακέτο του Firefox (όπως γίνεται στο ΟΟο). Αυτό κατά τη γνώμη μου έχει περισσότερα αρνητικά παρά θετικά για τους εξής λόγους:
-
Το πρόβλημα θα ήταν καλύτερα να αντιμετωπιστεί καθολικά και να δημιουργηθούν συγκεκριμένες πολιτικές για το πότε θα συμβεί κάτι, κι όχι ανά εφαρμογή.
- Η διαφορά στο μέγεθος δεν είναι αρκετά μεγάλη: το μονογλωσσικό πακέτο Firefox ζυγίζει 10 MB, ενώ το πολυγλωσσικό 17 MB. Ναι, είναι μια αισθητή διαφορά, αλλά δεν τη θεωρώ αρκετά μεγάλη για να δικαιολογεί παράβαση του 1.
- Αν γίνει κάτι, πρέπει να γίνει αυτόματα. Ο χρήστης δεν πρέπει να εγκαθιστά ξεχωριστό πακέτο για να έχει υποστήριξη για τη γλώσσα που έχει ήδη επιλέξει για το σύστημα του.
-
Ομιλία στη GUADEC
Γιούπι, εγκρίθηκε η ομιλία μου για το Transifex στη GUADEC! Από μεθαύριο, Birmingham, με το Σίμο και το Δημήτρη Τυπάλδο. (U: διαφάνειες)
-
Ubuntu-gr και fedora-gr
Ίσως φανεί περίεργο για κάποιον έξω από τις δύο ομάδες ubuntu-gr και fedora-gr, αλλά η συνεργασία που έχουμε είναι απλά απίστευτη. Έχει πλάκα που είμαστε και οι δυο τόσο στο #ubuntu-gr όσο και στο #fedora-el του Freenode και βοηθούμε νέους χρήστες. Όχι μόνο τα πάμε καλά και ανταλλάζουμε συνεχώς απόψεις, αλλά έχουμε μεγάλες συζητήσεις, δίνουμε συμβουλές ο ένας στον άλλο, και τελευταία έχω την αίσθηση ότι μεταξύ μας τα μέλη των ομάδων, έχουμε γίνει από τους πιο αξιόλογους συνεργάτες ο ένας για τον άλλο.
Αυτήν τη στιγμή, για παράδειγμα, συζητούμε για το τι θα κάνουμε στην GUADEC σε 15 ημέρες, ενώ το μεσημέρι συζητούσαμε για το πώς να λύσουμε ένα πρόβλημα που έχει το ghostscript στην εκτύπωση ελληνικών και για το αν επηρεάζει και τις δύο διανομές.
Έχω την αίσθηση πως όταν υπάρχει όρεξη για δουλειά και ανοιχτές καρδιές, η πίστη ότι υπάρχουν περισσότερα κοινά αντί διαφορές και η συνεργασία είναι αναπόφευκτο να συμβούν.
-
Ελληνικές κοινότητες και ευημερία
Πρόσφατα ο Δημήτρης Ανδρεάδης, από τους λίγους Έλληνες που ασχολούνται επαγγελματικά με την ανάπτυξη ελεύθερου λογισμικού (core developer του JBoss της Red Hat), αναρωτήθηκε στο ιστολόγιο του κάτι που με έχει απασχολήσει κι εμένα κάποιες φορές στο παρελθόν:
Γιατί σαν χώρα υστερούμε τόσο πολύ στην ανάπτυξη ανοιχτού λογισμικού και τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
Όπως κάθε ερώτηση που δεν έχει μόνο μία απάντηση, έτσι και η παραπάνω αποτελεί μια καλή τροφή για σκέψη. Ποιοι είναι οι λόγοι που υστερούμε; Είμαστε μια χώρα με καλή ανάπτυξη, επαφή με τα τεχνολογικά δρώμενα και δεσμούς με χώρες τεχνολογικά πιο ανεπτυγμένες. Θα περίμενε κανείς να υπάρχει μια σεβαστή μάζα ανθρώπων που ασχολούνται ενεργά με την ανάπτυξη ελεύθερου λογισμικού. Σίγουρα μικρότερη (αθροιστικά αλλά και ως ποσοστό) από άλλες χώρες, αλλά τουλάχιστον, σεβαστή μάζα.
Η αλήθεια είναι ότι αρκετά από τα (ανέκδοτα) χαρακτηριστικά μας σαν Έλληνες δεν βοηθούν και πολύ στο όλο εγχείρημα: δεν έχουμε τη φήμη του πιο οργανωμένου λαού, διαθέτουμε μια τάση να μας φαίνεται πως άλλοι έχουν την ευθύνη για κάτι που θέλει διόρθωση, είμαστε λίγο επιφυλακτικοί στην ανάληψη πρωτοβουλιών και φυσικά, έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με το τρίπτυχο καφεδάκι – παρέα – ηρεμία. :-)
Στοχεύοντας στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, ας αναλύσουμε λίγο το σύστημα ανάπτυξης ελεύθερου λογισμικού. Στα περισσότερα έργα, κομπιουτερίστικα ή μη, διακρίνονται τρεις κύριες συνιστώσες που τα οδηγούν: οι κεντρικοί συντελεστές (core developers, maintainers, drivers), οι υπόλοιποι συντελεστές (contributors) και το κοινό (users, public).
Η αλήθεια είναι ότι η ανάπτυξη ελεύθερου λογισμικού (όπως και η οργάνωση ενός έργου εθελοντισμού γενικότερα) δεν είναι ένα ιδιαίτερα “εύκολο” πεδίο. Δεν υπάρχει εμπειρία σ’ αυτό το μοντέλο παραγωγής έργου και οι κύριοι “οδηγοί” της αγοράς δυσκολεύονται να το εννοήσουν. Επιπλέον, δεν αποτελεί μια in-house διαδικασία ανάπτυξης και κάθε έργο απαιτεί παράλληλα τη συντήρηση μιας υγιούς κοινότητας. Δεν είναι απλό, κι αυτό αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων, από τη δυσκολία υιοθέτησης του μοντέλου από εταιρίες σαν τη Microsoft και την αδυναμία εγκαθίδρυσης μιας υγιούς σχέσης με τους πελάτες και την κοινότητα τους από εταιρίες σαν τη Oracle και τη Novell.
Ας φέρουμε στο μυαλό μας ένα άλλο μεγάλο και δύσκολο έργο εθελοντισμού, αυτό των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Τα χρόνια πριν τους Αγώνες υπήρχε μια ανησυχία για το αν θα πετύχει το έργο: το 2001, το 55% των Ελλήνων δήλωνε πως δεν ενδιαφέρεται να δηλώσει εθελοντής ενώ το 2003 το ποσοστό αυτό έφτασε μέχρι και 67.4%. Θυμάμαι, τότε που δήλωνα εθελοντής ο ίδιος, ένα έντονα αρνητικό κλίμα για τους Ολυμπιακούς με γκρίνιες και μια γενική απαισιοδοξία. Φίλοι που ενδιαφέρονταν με την ιδέα του Εθελοντισμού, έλεγαν πως δεν ξέρουν αν αξίζει να χάσουν το χρόνο τους από αυτά που είδαν στα ΜΜΕ για την οργάνωση των Αγώνων.
Παρόλα αυτά, ήρθαν οι Ολυμπιακοί, πέτυχαν τα μάλα και όλοι μιλούσαν για “ανεπανάληπτη κινητοποίηση και συμμετοχή εθελοντών”. Τι άλλαξε; Για μένα σαν νέος εθελοντής, η έκπληξη ήταν το έντυπο που μου στάλθηκε στο σπίτι και το πρώτο workshop, όπου και είδα ότι η εικόνα που είχα υπέρ διαστρεβλωμένη. Άψογη οργάνωση και προώθηση του έργου του εθελοντισμού. Όλα τα πρόσωπα που συναντούσαμε φιλικά, φιλόξενα και βοηθητικά. Ένιωθε κανείς ότι συντελεί σε κάτι ωραίο, σε κάτι μεγάλο, ότι ο κόπος του όχι μόνο δε θα πάει χαμένος αλλά θα ανταμειφθεί με καλές παρέες, ωραίες εμπειρίες και πλούσια συναισθήματα.
Μια κοινότητα για να ευημερήσει πρέπει να διαθέτει κάποια σημαντικά χαρακτηριστικά τα οποία να καλλιεργεί συνεχώς. Πρέπει καταρχάς οι τρεις της συνιστώσες να είναι γερές: να υπάρχουν τα έμπειρα και αφοσιωμένα μέλη, οι συντελεστές που ενδιαφέρονται και αγαπούν το έργο και ένα κοινό που επωφελείται από την προσφορά τους, ο στόχος. Πρέπει όλοι αυτοί να είναι ενωμένοι, ειδικά οι πρώτες δύο ομάδες, και να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός γιατί όλοι εξαρτώνται κι έχουν να μάθουν πράγματα από όλους. Πρέπει οι ομάδες συντελεστών να ανανεώνονται με νέα άτομα και ιδέες. Να υπάρχει πάθος, αγάπη και όραμα ούτως ώστε να νιώθουν όλοι το έργο ζωντανό, γεμάτο ενέργεια.
Για μένα λοιπόν, όλα τα παραπάνω αποτελούν απάντηση στο “τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτή η κατάσταση”. Πρέπει να φτιάξουμε μια όμορφη Κοινότητα που θα ευημερεί και μέσα στην οποία θα περνάμε όλοι ωραία και θα είμαστε υπερήφανοι για αυτήν: έμπειροι συντελεστές, εθελοντές και χρήστες.

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην τακτική στήλη του συγγραφέα στο ελληνικό Linux Format, τεύχος Μαΐου-Ιουνίου 2007.)
-
Ελληνικό Linux Format και κοινότητα
Ο λόγος που άρχισα να γράφω στο ελληνικό Linux Format ήταν για να βοηθήσω στην ύπαρξη ενός έντυπου μέσου που θα ενημερώνει για τις εξελίξεις στην ελληνική κοινότητα ελεύθερου λογισμικού.
Το περιοδικό είναι διμηνιαίο και η στήλη μου χωρίς συγκεκριμένο θέμα, το οποίο σημαίνει ότι κάθε 2 μήνες έχω την αφορμή να κάτσω και να γράψω κάτω κάποια πράγματα που με απασχολούν σε παραπάνω από 5-10 γραμμές ή μια αράδα bullets. Κι αυτό είναι καλό για όσους αμελούν να το κάνουν πού και πού, είτε λόγω έλλειψης χρόνου, διάθεσης, είτε χωρίς να ξέρουμε κι εμείς γιατί. Και φυσικά, άλλη είναι η αίσθηση να βλέπεις ένα κείμενο που έγραψες να ανήκει σε μια γενικότερη θεματική συλλογή, πόσο μάλλον στοιχειοθετημένη και όμορφα εκτυπωμένη.
Χαίρομαι ιδιαίτερα λοιπόν που παρατηρώ ότι όσο περνάει ο καιρός, τεύχος με τεύχος, τα παιδιά του περιοδικού, και ειδικά ο Δημήτρης Καλαμαράς, φροντίζουν να βελτιώνουν ολοένα και πιο πολύ τη στενή σχέση του έντυπου με την ελληνική κοινότητα. Αρκετοί έλληνες open-source-άδες αρθρογραφούν τακτικά πλέον για το περιοδικό, μεταξύ τους οι Σίμος Ξενιτέλλης (ελληνική υποστήριξη), Θεοδωρής Λύτρας (ειδήσεις), Αστέρης Μασούρας (ψηφιακά δικαιώματα) και η Τέτα Μπιλιανού (νέα του Fedora) ενώ άλλοι έχουν κατά καιρούς συντάξει άρθρα, όπως οι Κώστας Μαργαρίτης (Debian), Νίκος Ρούσσος (DRM) και Δημήτρης Μιχελινάκης (Fedora).
Το έντυπο φαίνεται να έχει αρχίσει να έχει σαφώς μια αίσθηση τοπικότητας, το οποίο είναι πολύ καλό γιατί πέραν του Πλανήτη ΕΛΛΑΚ, δεν υπάρχει κάτι άλλο που να φέρνει μαζί τα ελληνικά δρώμενα. Μάλιστα, από το επόμενο τεύχος, οι σελίδες της ελληνικής κοινότητας θα αυξηθούν με πιο πολλές συνεντεύξεις, απόψεις από νέα μέλη ομάδων και άλλα ωραία. Εύχομαι πραγματικά, να υπάρχουν αρκετά δρώμενα και άτομα με διάθεση να γράφουν για να γίνουν οι σελίδες 10 και 20!
Σε όσους ανήκουν στην ελληνική κοινότητα ελεύθερου λογισμικού, ή θέλουν να ενταχθούν, προτείνω ανεπιφύλακτα να αγοράσουν το περιοδικό ή να γίνουν συνδρομητές. Εγώ θα το έκανα, όχι για να διαβάζω τα ξένα νέα και αφιερώματα (τα οποία διαβάζω ήδη στο Διαδίκτυο), αλλά ακριβώς για αυτό το insight στην ελληνική κοινότητα. Και για όσους τους αρέσει να γράφουν, να ζητήσουν ένα βήμα στο περιοδικό.
-
Unix tip #19137
Για ευκολία στην εύρεση προηγούμενων εντολών στην κονσόλα, τοποθετήστε τα παρακάτω κάπου που τα διαβάζει το
bash(πχ. στο~/.bash_profile) και έτσι, πληκτρολογώντας τα πρώτα γράμματα μιας εντολής και με ↑ ή ↓ μπορείτε να βρείτε τις εντολές που αρχίζουν με αυτά τα γράμματα.# bash history stuff bind '"\e[A"':history-search-backward # first words of a command + up arrows bind '"\e[B"':history-search-forward # write first letters of command and then control-W to grep the history bind '"\C-w"':"\"\C-k\C-ahistory | grep '^ *[0-9]* *\C-e.'\C-m\""Προφανώς παρέα με το
bash-completionπακέτο, είναι οι απόλυτα time-saver τεχνικές για την κονσόλα (τουλάχιστον για μένα). Και για λίγο μεγαλύτερο και πλήρες ιστορικό στο bash, τα παρακάτω βοηθούν:HISTSIZE=100000 HISTFILESIZE=10000000 # the bash history should save 3000 commands shopt -s histappend
-
A bit of away time

The next months are expected to be really bumpy for me (loads of stuff to do and places to visit), and so, following Luis’s example (and positive attitute about it), I’m going to distant myself from most mailing lists of Fedora and other projects. In a couple of months I’ll (hopefully) be able to return refreshed and with some weight off my back.
If I am needed for something, a direct email will most probably grab my attention.
Ta ta for now.
-
Ταξίδια: Το πρώτο βήμα
Πριν από λίγο καιρό έλαβε χώρα το πρώτο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πατεντών (EUPACO) στις Βρυξέλλες. Το συνέδριο οργανώθηκε από το FFII, τον ίδιο Οργανισμό που πριν από μερικά χρόνια αντιστάθηκε στο νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στο λογισμικό στην Ευρώπη.
Η ανάγνωση της ατζέντας του συνεδρίου με έκανε να επισκεφτώ ξανά το ιστορικό των προσπαθειών μας που είχα καταγράψει. Διαβάζοντάς το, δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ πόσο μοιάζει αυτή η κοινότητα ανθρώπων με αυτήν του ελεύθερου λογισμικού. Για μια στιγμή θυμήθηκα πόσο δύσκολη μου είχε φανεί αρχικά η ιδέα της δικής μου συμμετοχής στις δύο αυτές κοινότητες. Το δέος που ένιωσα μπροστά στο έργο των υπολοίπων και το πόσο δύσκολο μου φαινόταν τότε να συμμετάσχω κι εγώ…
Φλας-μπακ. 2003. Βρίσκομαι στο (θεσπέσιο) πατρινό σουβλατζίδικο “Στη Θράκα” με φίλους να τρώμε ουζομεζέδες όταν χτυπάει το κινητό. Ηταν ο Θεόδωρος Σολδάτος (τότε πρόεδρος του HELLUG) και μου τηλεφωνούσε σε απάντηση σε ένα e-mail που του είχα στείλει εκείνο το μεσημέρι. Στο e-mail είχα γράψει “Αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω, πες το”, μαζί με τον αριθμό του τηλεφώνου μου. Μου λέει, λοιπόν: “Ναι, μπορείτε να βοηθήσετε με αρκετούς τρόπους. Μεταφράσεις κειμένων υποθέτω, μερικά τηλεφωνήματα. Πού ξέρεις, κάποιοι από σας μπορεί να πάνε και στις Βρυξέλλες, στο Ευρωκοινοβούλιο.”
“Οπα! Χαλάρωσε Θόδωρε…”, απάντησα αμέσως. “Καμιά μετάφραση ναι, καμιά ιστοσελίδα ίσως. Αλλά εγώ δεν μπορώ να μιλήσω σε πολιτικό ούτε καν από το τηλέφωνο. Αυτά είναι για άλλους. Μπορώ να βοηθήσω όμως!”
Πόσο αναξιόπιστα μπορεί να αποδειχθούν τα λόγια μας μερικές φορές! Στη διάρκεια των επόμενων μηνών και χρόνων θυμόμουν την τηλεφωνική αυτή συνομιλία με τον κ. Σολδάτο και γελούσα με το πόσο σοβαρά παίρνουμε τον εαυτό μας μερικές φορές. Παρόμοιους αρχικούς ενδοιασμούς και σκέψεις είχαν και τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας. Αμφιβάλλω αν θα τολμούσαμε πολλοί να κάνουμε το πρώτο βήμα αν μας έλεγε κανείς τι θα μας επιφύλασσε το ταξίδι.
Συνέδριο στις Βρυξέλλες και συζητήσεις με Alan Cox (kernel hacker), Georg Greve (FSF Europe) και DVD Jon. Στο τέλος του μήνα ομιλία στο Πανελλήνιο Συνέδριο ΕΛ/ΛΑΚ στην Πάτρα. Πιο μετά, τριήμερο anti-patents workshop. Συζητήσεις με πανελλήνιους συλλόγους όπως η Ενωση Πληροφορικών Ελλάδας. Σχεδίαση πανό και οργάνωση διαδήλωσης στη Στουρνάρη. Οργάνωση συνεδρίου στην Αθήνα με κύριο ομιλητή τον Richard Stallman και ομιλία σε αυτό. Επικοινωνία με βουλευτές και ερώτηση στη Βουλή. Το 2005, ανοιχτή επιστολή στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης. Ομιλία στο συνέδριο ΕΛ/ΛΑΚ στο Ναύπλιο. Κοινό δελτίο Τύπου με 9 ελληνικούς συλλόγους. Και πάει λέγοντας…
Οι αγώνες μας τελικώς δικαιώθηκαν. Η αλήθεια είναι όμως ότι συχνά πυκνά, σε κάθε νέο βήμα στο άγνωστο, κάποιοι από εμάς αμφιβάλαμε αν θα τα καταφέρουμε κι αναρωτιόμασταν: “Πού πας ξυπόλυτος στα αγκάθια; Μήπως δεν είναι για σένα αυτό;”
Ζούμε σε ένα περιβάλλον (χρονικό και χωρικό) στο οποίο συνεχώς βομβαρδιζόμαστε με ακραίες απόψεις περί ενός σφοδρού ανταγωνισμού για επιβίωση. Μας επιβάλλεται (και αυθυποβάλλεται) η ιδέα ότι πρέπει να κοπιάσει κανείς για να κερδίσει με το σπαθί του μια θέση. Αισθανόμαστε αδύναμοι κι ασήμαντοι. Νιώθουμε τους αντιπάλους τεράστιους και τον εαυτό μας μικροσκοπικό. Οι θέσεις είναι λίγες, είναι για τους αφοσιωμένους, όχι για μας. Κάποιος πιο έμπειρος από μένα θα το διορθώσει αυτό.
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι τα παραπάνω απέχουν πάρα πολύ από το περιβάλλον των Κοινοτήτων. Τόσο η κοινότητα του Fedora όσο και του FFII με έκαναν να νιώσω ότι κάθε συμμετοχή είναι ευπρόσδεκτη και κάθε συμβολή αξιόλογη. Ο καθένας από εμάς έχει μια θέση, ανεξαρτήτως γνώσεων και προτιμήσεων. Και δεν χρειάζεται να αγωνιστεί καν γι’ αυτήν τη θέση. Του προσφέρεται απλόχερα.
Ανταγωνισμός μεταξύ των μελών μιας αληθινής Κοινότητας απλώς δεν υπάρχει. Εκεί οι άνθρωποι για να καταφέρουν κάτι δεν ανταγωνίζονται. Συν-αγωνίζονται.
Όπως θα έπρεπε να συμβαίνει εξάλλου παντού.
Ένας σπόρος από αγριοραδίκι στο δικό του ταξίδι στο άγνωστο.
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην τακτική στήλη του συγγραφέα στο ελληνικό Linux Format, τεύχος Μαρτίου-Απριλίου 2007.)
-
Προετοιμασίες για FOSDEM ’07
Αποφάσισα λοιπόν να πάω στη FOSDEM φέτος, στις Βρυξέλλες. Yay!
Ένα μεγάλο μέρος της ώρας προβλέπεται να το περάσουμε κάνοντας hacking στο Fedora, ωστόσο υπάρχουν τόσες πολλές ομιλίες και παρουσιάσεις που αμφιβάλλω αν θα έχουμε χρόνο για πολλά πράγματα. Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα παρευρεθούν πολύ ενεργά μέλη της ομάδας τοπικοποίησης (L10N) και συντελεστές στο (πολύ πετυχημένο) έργο Fedora France.
Μερικά από τα πάνελ που με ενδιαφέρουν:
- Communities: GNOME outreach, Gentoo, openSUSE
- Fedora: Intro, Plans, RPMForge, Fedora France
- Τεχνολογίες Web: Zope 3, Plone 3, Django, Drupal (κυρίως Python).
- Άλλα: KDE4 (Semantics, Strigi), Debian Mole, Wasabi, Research+FOSS, L20N, JBoss
Επ’ ευκαιρίας της παραμονής μου για μερικές μέρες, θα επισκευτώ φίλους στους συνήθεις ύποπτους στα θέματα ψηφιακών δικαιωμάτων FFII και EFF.
Θα είναι κανένας άλλος έλληνας 23-26 στις Βρυξέλλες; =)
Ενημέρωση 21/2: Μάλλον όχι… (δε θα είμαστε πολλοί Έλληνες)
-
Η δυναμική των διανομών
Πριν από μερικά χρόνια σε μια συζήτηση με φίλους λινουξάδες είχα αρθρώσει το βλάσφημο, κατάπτυστο σχόλιο: “Υπάρχει χώρος για το πολύ πέντε διανομές. Το Slackware δεν είναι μέσα σε αυτές, ούτε και το Gentoo.”
Η αντίδραση της φλογολάγνας παρέας ήταν απόλυτα λογική και προβλέψιμη: τα πνεύματα άναψαν και οι τόνοι ανέβηκαν κάτι δεκάδες ντεσιμπέλ σε ντετέ. Ήταν λες και υπήρχε μια κρυφή αγωνία για τη στιγμή που θα ξεστόμιζε κάποιος κάτι τέτοιο για να απελευθερώσουν τις πυρομανείς και σκοτεινές τους πλευρές και, φυσικά, να κάνει το ίδιο και η αφεντιά μου.
Για την πλειονότητα των ανθρώπων, το δικαίωμα επιλογής από έναν επαρκώς μεγάλο αριθμό διαφορετικών μεταξύ τους επιλογών, είναι νευραλγικής σημασίας θέμα για κάθε απόφαση. Η κοινότητα ελεύθερου λογισμικού ασκεί έντονα το δικαίωμα αυτό, αφού χάρη στις ελεύθερες άδειες χρήσης που χαρακτηρίζουν τα προϊόντα που πραγματεύεται, χαίρει ενός πολυπολιτισμικού οικοσυστήματος με την ύπαρξη πολλών ειδών να αποτελεί σημάδι υγιούς ανάπτυξης και ισορροπίας.
Θεωρητικά, η εντροπία του συγκεκριμένου συστήματος (πολλοί διαφορετικοί στόχοι, χαρακτηριστικά και μέθοδοι παραγωγής) είναι επαρκώς μεγάλη και η αδράνεια του (εύκολη δημιουργία, παραγωγή, διακίνηση και διαφήμιση) επαρκώς μικρή για να υπάρξουν άπειρες επιλογές. Η δυσανασχέτηση από την μη-ύπαρξη αρκετών επιλογών, ωστόσο, δε σημαίνει ότι η ύπαρξη άπειρων επιλογών δεν οδηγεί εξίσου σε αδιέξοδο και γρήγορο πέσιμο των μαλλιών σου.
Ο βλάσφημος αρχικός ισχυρισμός είχε ως βάση τον ανθρώπινο παράγοντα του συστήματος: τους ίδιους τους χρήστες. Αυτοί αλληλεπιδρούν άμεσα και έμμεσα με το έργο και αδιαμφισβήτητα αποτελούν την κινητήρια δύναμη του. Σαν οξυγόνο ωθούν την εξέλιξη, είτε μέσω συμμετοχής, είτε ως απλή κουκκίδα στο πλήθος οπαδών σε ένα γήπεδο, που, χωρίς αυτούς καμιά ερασιτεχνική ομάδα δε θα είχε αληθινούς και διαρκείς λόγους να γίνεται καλύτερη μέρα με τη μέρα.
Οι απαιτήσεις των χρηστών από τη διανομή τους όχι μόνο έχουν πεπερασμένο αριθμό αλλά και επικαλύπτονται και αντισταθμίζονται η μια με την άλλη. Οι δημιουργοί και οι σκληροπυρηνικοί χρήστες μιας διανομής μπορεί να πιστεύουν ότι το έργο τους διαφοροποιείται επαρκώς από τις αντίστοιχες προσπάθειες άλλων έργων, ωστόσο ο όγκος των χρηστών μπορεί να έχει την αντίθετη άποψη: γι’ αυτόν μπορεί να είναι λεπτομέρειες ή απλά να είναι πρόθυμος να παραβλέψει τα ελαττώματα της Α για τα πλεονεκτήματα της Β επιλογής.
Ο χώρος στην πραγματικότητα είναι πεπερασμένος για οικογένειες διανομών: σε κάθε μία από αυτές υπάρχει ένα άτομο που, δοθέντος αρκετού χρόνου, φαίνεται να υπερέχει και να κερδίζει συνεχώς έδαφος. Αν αποστασιοποιηθούμε από το παρόν, τα trend και της μόδας της τρέχουσας περιόδου, μπορούμε να κρίνουμε πολλά. Για παράδειγμα, πριν μερικά χρόνια διαφαινόταν ότι δε θα αρκούσε ο ξεχωριστός διαχειριστής πακέτων και ο αρχικός ενθουσιασμός των πιστών χρηστών του Gentoo για να αποκτήσει μια σαφή θέση στο χάρτη των “ηγετικών” διανομών. Επίσης, ότι το Debian κάνει καλύτερη τη δουλειά του Slackware αλλά όχι τόσο καλή όσο θα ήθελαν οι χρήστες του (εξ’ου και η επιτυχία του Ubuntu).
Κάποιες διανομές έχουν αποδείξει ιστορικά ότι έχουν πραγματικό λόγο ύπαρξης, καλύπτουν ένα κενό και κάνουν καλά τη δουλειά τους. Παραδείγματα τέτοιων ιστορικά “ηγετικών” διανομών: στις επιφάνειες εργασίας τα Fedora και (open)SUSE, στο πεδίο hardcore / “100% κοινότητα” το Debian, στα BSD το FreeBSD και στα enterprise το RHEL.
Η πολυφωνία είναι πολύ σημαντικό στοιχείο μιας υγιούς κοινωνίας. Παρόλα αυτά, αν γίνει αυτοσκοπός, κάθε νέα ιδέα και όραμα δικαιολογεί ένα νέο έργο και οδηγούμαστε αναπόφευκτα στο χάος. Το κάθε νέο έργο καταλήγει να είναι ίδιο με το γονικό του, με ελάχιστες διαφορές. Η προσεκτική μελέτη του τι δικαιολογεί μια νέα επανάληψη εγγυάται ταχύτερη πρόοδο και συνοχή μεταξύ των μέχρι τώρα έργων κάτι πολύ σημαντικό για την εξάπλωση του Linux. “Upstream, upstream, upstream!” που λένε και στο Fedora.
Αν ήταν να επιλέξω τώρα διανομή, δε θα επέλεγα μία παρακμιακή ούτε θα δημιουργούσα το GlezOS. Θα επέλεγα μια σταθερή διανομή που τα θεμέλια της μέρα με τη μέρα εδραιώνονται πιο πολύ και ικανοποιεί ολοένα και περισσότερο τις προσδοκίες των χρηστών της. Μία που σε πέντε χρόνια θα συνεχίσει να τιμά τους λόγους για τους οποίος την επέλεξα σήμερα.
Τμήμα από το φράκταλ του συνόλου Μάντελμπροτ. Το αρχικό σχήμα επαναλαμβάνεται ελαφρώς τροποποιημένο άπειρες φορές (δημιουργήθηκε με το gnofract).
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στη στήλη του συγγραφέα στο τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου του ελληνικού Linuxformat.)
-
Μύηση στην κοινότητα
Το θυμάμαι ακόμη σαν να ήταν χτες. Πριν απά τρία χρόνια η Red Hat αποφασίζει να διακόψει την ανάπτυξη της “εκ των έσω” διανομής της και να δημιουργήσει μια νέα διανομή και κοινότητα: το Fedora.
Η αντίδραση της κοινότητας ήταν ανάμικτη. Έντονες οι, συνοδεία μπυρομεζέδων, συζητήσεις με Έλληνες χακεράδες όπως το Γιώργο Κεραμίδα, τον Κώστα Μαργαρίτη και το Μιχάλη Ιατρού. Αρκετοί θεώρησαν κακά τα μαντάτα αφού η πολύ καλοφτιαγμένη διανομή θα έχανε την υποστήριξη της εταιρίας, η οποία πρακτικώς “πρόδωσε” την κοινότητα για να πάει “εκεί που είναι οι παράδες”. Άλλοι πάλι δέχτηκαν την είδηση ως νίκη για την κοινότητα της διανομής, η οποία παραδίδεται επίσημα στα χέρια της κοινότητας και μάλιστα με πρακτικές εγγυήσεις για οικονομική υποστήριξη και χρήση των πόρων της εταιρίας για διατήρηση της ποιότητας του λογισμικού σε ψηλά επίπεδα.
Βρισκόμαστε τρία χρόνια από τότε και η Ιστορία φαίνεται να έχει ακολουθήσει το δεύτερο (πιο αισιόδοξο;) μονοπάτι. Η έκτη έκδοση του Fedora Core κυκλοφορεί στα μέσα Οκτωβρίου και είναι πιο σπουδαία, πιο πλήρης, και πιο εξελληνισμένη από ποτέ (δείτε το ένθετο άρθρο του Δ. Μιχελινάκη).
Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι η τελευταία έκδοση του Fedora είναι πιο κοντά στην κοινότητα από ποτέ. Έργα σαν το Fedora Extras, ενσωματώνονται στο Fedora Core, οι επιτροπές συντονισμού των ομάδων ψηφίζονται δημοκρατικά και ολοένα και περισσότερες ομάδες οργανώνουν τακτικές δημόσιες συναντήσεις.
Τον τελευταίο καιρό λοιπόν ήρθα σε επαφή με διάφορες ομάδες του Fedora και του GNOME και ένιωσα την υποδοχή της κοινότητας από πρώτο χέρι. Στις ομάδες αυτές, οι καινούριες ιδέες είναι ευπρόσδεκτες, ακόμη κι αν από μερικές από αυτές διαφαίνονται κάποιες λάθος επιλογές άλλων, πιθανώς πιο έμπειρων, μελών. Οι εισηγήσεις σπάνια περνούν ασχολίαστες και, πού και πού, γεννούν μεγάλες συζητήσεις στη λίστα ταχυδρομείου με τις ιδέες να πέφτουν βροχή.
Πριν κάποιο καιρό αναρωτιόμουν πώς μπορεί να γίνει κανείς μέλος της Κοινότητας. “Τι ωραία κοινότητα!” σκεφτόμουν, ωστόσο η ιδέα ένταξης σ’ αυτή μου φαινόταν βουνό. Η κοινότητα φάνταζε να υπήρχε από πάντα, χτισμένη αιώνες τώρα, απαράλλαχτη. Λες και όταν πατήσω δειλά-δειλά το πόδι μου, άξαφνα όλοι οι σοφοί θα γυρίσουν να με κοιτάξουν σαν να βρόντηξα πίσω μου κατά λάθος την τεράστια πόρτα του ναού. Του θεοφώτιστου, γεμάτου με σοφούς γέροντες ναού, που έχει να δουν νέο μυημένο από τον καιρό της δημιουργίας της αδελφότητας.
Τελικά, αποδείχτηκε πως τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Συμβαίνει να υπάρχουν νέα μέλη στις ομάδες συνεχώς και κανένας δεν τα αντιμετωπίζει περίεργα (τουλάχιστον άμα δε βροντήξουν την πόρτα επίτηδες).
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κοινότητες και κοινότητες. Άλλες καλοδέχονται τα νέα μέλη εξηγώντας τους ό,τι χρειαστούν και άλλων τα μέλη μπορεί να σου πετάξουν στα μούτρα το φριχτό “RTFM” (read the fine manual) αν δεν έχεις βρει το καταχωνιασμένο τριών χρόνων γράμμα που περιείχε ένα ψήγμα απάντησης στην ερώτηση σου.
Υπάρχει, ωστόσο, ένα κοινό σημείο όλων των κοινοτήτων: Όλες τους θέλουν νέα μέλη. Τα έχουν ανάγκη. Τα αποζητούν. Η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων καλωσορίζουν με χαρά νέα μέλη που φέρνουν μαζί τους διορθώσεις για τον κώδικα, τα μηνύματα ή την τεκμηρίωση του έργου. Όπως και οι καλές παρέες, έτσι κι οι κοινότητες έχουν την τάση να μεγαλώνουν όσο γνωρίζουν νέα άτομα που τις σέβονται κι έχουν καλή διάθεση και όρεξη για δουλειά.
Ερώτηση λοιπόν, προς κάθε καλοδιάθετο και ορεξάτο νέο ή νέα: Θα ήθελες κι εσύ να αφιερώσεις λίγο από τον ελεύθερο σου χρόνο στην αγαπημένη σου κοινότητα ελεύθερου λογισμικού;
Σπεύσε βρες ένα έργο και επέλεξε τις ομάδες του που σε ενδιαφέρουν. Μπορεί να είναι η ομάδα υποστήριξης χρηστών ή και η ομάδα προγραμματισμού του. Κάνε εγγραφή στις λίστες συζητήσεων τους και δες από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί η ομάδα και το έργο γενικότερα. Μάθε ποιος είναι ποιος και τι σχεδιάζεται για το μέλλον. Εξάλλου, όποιες λίστες δε σου αρέσουν μπορείς να τις αφήσεις. Οι λίστες, έρχονται συνήθως με ένα μακρύ ιστορικό το οποίο παρέχει γνώσεις πολύ διαφορετικές από αυτές που παρέχουν οι δημόσιες ιστοσελίδες του έργου, έτσι σίγουρα θα μάθεις πολλά νέα πράγματα στην πορεία.
Σε κάποιο όχι πολύ μακρινό σημείο λοιπόν, αναπόφευκτα, θα εμφανιστεί ένα θέμα στο οποίο θα έχεις αποκτήσει τη γνώση και το παρασκήνιο για να διατυπώσεις ο ίδιος την άποψη σου. Ή, ακόμη καλύτερα, θα έχεις τη γνώση και την όρεξη να προτείνεις ο ίδιος μία λύση.
Ακριβώς τότε, σ’ αυτή τη μαγική στιγμή, στην άλλη άκρη του Διαδικτύου, ένα νέο μέλος της κοινότητας θα διαβάζει το δικό σου κείμενο και θα σκέφτεται “Τι ωραία κοινότητα!”.
Και την ίδια στιγμή, ένα παλιό μέλος της κοινότητας θα κάνει ακριβώς το ίδιο, θα χαίρεται που η εμπειρία του σε δίδαξε και σε ενέπνευσε και θα σκέφτεται κι αυτός “Τι ωραία κοινότητα!”.
Είναι ο αέναος κύκλος της Γνώσης.
M. C. Escher, “Drawing Hands”
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στη στήλη του συγγραφέα στο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου του ελληνικού Linuxformat.)
-
Red Hat Summit (and other freedom) videos
Μερικά πολύ ενδιαφέροντα βίντεο από το πρόσφατο Red Hat Summit συνέδριο. Ειδικά αυτό του Cory Doctorow (EFF). Update 8/6: Και, μιλώντας για βίντεο σχετικά με ελευθερίες, δείτε και το εξαιρετικό κλιπ που κέρδισε το διαγωνισμό που οργάνωσε το Creative Commons.
-
Φεντόρα
Ετοιμαστείτε για κάτι καινούριο! =) (είναι τόσο καινούριο που δεν φαίνεται ακόμη…)
-
Πρώτος έλληνας πρεσβευτής του Fedora
Σήμερα έμαθα ότι ο Θεόδωρος Συνοδινός είναι ο πρώτος έλληνας Fedora Ambassador. Καλά τα νέα τόσο για το Fedora όσο και για το GNOME και το ΕΛ/ΛΑΚ στην Ελλάδα.
-
Εξομολογήσεις ενός geek
Fedora people, Fedora Weekly News και Πλανήτης GNOME. Τα στέκια που συχνάζω συχνότερα…
-
FC5: Yumming locally
Εγκαθιστώντας το νέο Fedora Core 5 στο iBook χρειάστηκε να προσθέσω μερικά ακόμη προγράμματα, μετά που είχε ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του λειτουργικού.
Το πρόβλημα
Έχοντας μια ταπεινή aDSL και ένα διόλου ευκαταφρόντητο όγκο επιπλέον προγραμμάτων να εγκαταστήσω (μ’ αρέσουν οι quick n’ dirty εγκαταστάσεις), έπρεπε να το κάνω από το DVD κι όχι από το Διαδίκτυο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μετά την εγκατάσταση, το yum ορίζει ως προκαθορισμένα repositories τα διαδικτυακά κι όχι τα τοπικά. (Και μάλλον καλά κάνει: αφού τα Updates και τα Extras είναι στο Διαδίκτυο, γιατί να μην είναι και το Core;)
Η προσέγγιση
Το yum υποστηρίζει localinstall πακέτων, σαν το παλιό, κακό
rpm -Ivh. Ωστόσο, επιβεβαιώνοντας τη φήμη μου πως πλέον προτιμώ τα GUI από το command-line, θέλησα να χρησιμοποιήσω ένα εκ των γαμηστερών παραθυρικών εφαρμογών διαχείρισης πακέτων: Είτε το ολοκαίνουριο pirut ή το yumex. Δυστυχώς, κανένα εκ των οποίων δεν έχει επιλογή να χρησιμοποιήσει ένα CD/DVD/.iso (είναι ωστόσο στα TODO του τελευταίου!).Η λύση
Για όσους λοιπόν δεν έχουν καμία όρεξη να εγκαθιστούν οικογένειες προγραμμάτων (σαν να λέμε, υποστήριξη Java ή TeX) από το command-line, ακολουθεί μια λύση:
- Έστω ότι το DVD γίνεται mounted στο
/media/dvd. Δημιουργήστε το/etc/yum.repos.d/local.repoμε τα εξής περιεχόμενα:
[Local-disk] name=Fedora Core $releasever - $basearch baseurl=file:///media/dvd enabled=0 gpgcheck=1 gpgkey=file:///etc/pki/rpm-gpg/RPM-GPG-KEY-fedora file:///etc/pki/rpm-gpg/RPM-GPG-KEY2. Για να χρησιμοποιήσετε αυτό το repository αντί το προκαθορισμένο που βρίσκεται ένα modem και κάτι KB/s μακριά, ρυθμίστεenabled=1σε αυτό το αρχείο και ταυτόχροναenabled=0στο[core]κομμάτι του/etc/yum.repos.d/fedora-core.repo. 3. Τώρα το yum, το pirut και το yumex “βλέπουν” το DVD σαν default repository. Κάντε τη δουλειά σας ήσυχα και γρήγορα. Όταν τελειώσετε και θέλετε να αφαιρέσετε το DVD, επαναφέρετε τιςenabledρυθμίσεις στις προηγούμενες τους καταστάσεις (local=0, core=1).Φυσικά, τα παραπάνω ισχύουν και για όσους δεν έφτιαξαν ένα DVD αλλά κράτησαν το .iso στο δίσκο τους για μελλοντική χρήση (με κάτι του στυλ
sudo mount -o loop FC5-DVD.iso /media/fc5-iso/).Update: Με κάθε αλλαγή του repository, ένα
yum clean allδε θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα…- Έστω ότι το DVD γίνεται mounted στο
