mini-posts
- Today’s exploration: Beauty
“In its most profound sense, beauty may engender a salient experience of positive reflection about the meaning of one’s own existence.” [article, video]
- Quote: On Teams
“I enjoy a working environment where the word ‘team’ is uttered in derision, and view the process of team or community as a result of mutual respect and enlightened self interest as opposed to a management method where fuzzy feelings are elicited to get the benefits and delegate the blame.” (comment by dkite on LWN article)
- Skype wows
Calling to Greek landline phones (both in-town and country-wide) is cheaper with Skype than Forthnet. Yay for N900 handling all my local calls then.
- Greetings.
“To the past, or to the future. To an age when thought is free. From the Age of Big Brother, from the Age of the Thought Police, from a dead man… greetings.” (1984)
- Rock Paper Scissors Spock Lizard
“Scissors cuts Paper covers Rock crushes Lizard poisons Spock smashes Scissors decapitates Lizard eats Paper disproves Spock vaporizes Rock crushes Scissors.” (via @mperedim)
-
Ριψοκίνδυνη διάσωση στο βασίλειο του κατακόρυφου
Δόξα το Θεό, όλα πήγαν καλά. Το κίτρινο παπάκι διασώθηκε επιτυχώς.
Το βράδυ μια γύρα σφηνάκια επιβαλλόταν.
-
at night, Saturday 23 July 2005
Humor
| 
Ριψοκίνδυνη διάσωση στο βασίλειο του κατακόρυφου (Comment!)
-
Όταν η λογική παίζει το παιχνίδι της
Αν η αδιαφορία δεν είναι επιλογή, ποιά είναι η απάντηση στον παραλογισμό;
-
at night, Thursday 21 July 2005
Thoughts
|
Όταν η λογική παίζει το παιχνίδι της (Comment!)
-
Περί εκρήξεων
Όταν σπέρνεις θύελλες θερίζεις τρόμο” (New manifesto, σχολιάζοντας το άρθρο περί εκρήξεων στο Hell to Pay)
-
at night, Thursday 21 July 2005
Quotes
|
Περί εκρήξεων (Comment!)
-
Google-ισμοί
Ό,τι και να πει κανείς πάντως, δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι τύποι στο google έχουν τόση φαντασία και όρεξη που κάνουν και πράγματα που μπορεί να είναι εντελώς άχρηστα. Αν μη τι άλλο, σπάνια βλέπεις τέτοια “παιχνιδάκια” σε εταιρίες αυτού του μεγέθους…
-
at night, Wednesday 20 July 2005
Random
|
Google-ισμοί (Comment!)
-
Η μαγεία του Yosemite
Half Dome ~~(aka El Capitan)~~ (περισσότερες φωτό στο Σπιτάκι).
Yosemite park, Περιοχή Sierra Nevada, Καλιφόρνια, ΗΠΑ.
El Capitan, Yosemite park, ΗΠΑΓρανίτης ύψους ενός χιλιομέτρου. Δυσκολία συνεχόμενη. Τουλάχιστον τρεις μέρες για να φτάσεις στην κορυφή. Δε νομίζω να ξέρω ούτε ένα αφοσιωμένο αναρριχητή που να μην ονειρεύεται να σκαρφαλώσει στο El Cap.
Κάποια μέρα. Σύντομα…
-
at night, Monday 18 July 2005
Climbing
|
Η μαγεία του Yosemite (Comment!)
-
Πάρτυ για την ομάδα (κατά των) πατεντών λογισμικού
Yoohoo. Τα λέμε εκεί!
-
at night, Saturday 16 July 2005
Random
|
Πάρτυ για την ομάδα (κατά των) πατεντών λογισμικού (Comment!)
-
Ιστολογικές ενοχλήσεις
Τα 10 πράγματα που με ενοχλούν περισσότερο σε ιστολόγια:
- Το ανώνυμο ή έστω “ψευδώνυμο” στοιχείο του ιστολογίου σου. Το ότι πιστεύεις ότι αυτό δείχνει ταπεινότητα και μετριοφροσύνη και καθόλου ευθυνοφοβία. Όταν δεν βλέπω πουθενά ούτε καν το μικρό σου όνομα ή έστω το e-mail σου.
- Όταν δεν είσαι ο εαυτός σου αλλά κάποιος άλλος, ψεύτικος. Όταν δε γράφεις αυτά που αισθάνεσαι και σκέφτεσαι, αλλά αυτά που θες να διαβάσουν οι άλλοι. Το ότι πιστεύεις ότι αυτό δεν κάνει μπαμ από τη πρώτη στιγμή.
- Το ότι υποκρίνεσαι ότι δεν υπάρχουν άλλοι αξιόλογοι ιστολόγοι και άλλα αξιόλογα ιστολόγια εκτός από το δικό σου τα οποία διαβάζεις. Όταν δεν γράφεις για κάτι πολύ ενδιαφέρον που είπε ένας ιστολόγος που εκτιμάς. Όταν μόνο διαβάζεις και ποτέ, μα ποτέ δεν σχολιάζεις.
- Οι μικροπρέπειες και οι κατινιές μεταξύ ιστολόγων. Όταν πρέπει να αποδείξεις τον εαυτό σου με λόγια.
- Όταν πέφτεις χαμηλά άμα δεχθείς κριτική. Όταν απαιτείς να μη χαλούν την εικόνα σου και δεν δέχεσαι την άποψη του άλλου. Όταν πιστεύεις πως σου οφείλει σεβασμό κάποιος που πιστεύει το αντίθετο. Όταν απαντάς “άμα δε σου αρέσει, μη με διαβάζεις”, λες κι ο άλλος περίεμενε την άδεια σου.
- Το χωρίς κατηγοριοποίηση κατεβατό με τους 1.000 συνδέσμους σε άλλα ιστολόγια που έχεις στο πλάι το οποίο δεν χρηστιμοποιείς ούτε καν εσύ ο ίδιος. Το ότι δεν δέχεσαι πως μ´ αυτό τον τρόπο αδικείς τους ιστολόγους που εκτιμάς. Όταν συνδέεις επειδή σε συνέδεσε κι αυτός.
- Οι τσατσιές που κάνεις με το monitor και που πιστεύεις ότι δεν καταλαβαίνει κανείς όταν το κάνεις σκόπιμα. Όταν δεν χρησιμοποιείς το το monitor αλλά το επισκέπτεσαι για να δεις την δική σου καταχώρηση. Όταν μιλάς για τα νούμερα (hits) σου και ταυτόχρονα υποστηρίζεις πως εκτιμάς τον κάθε αναγνώστη σου.
- Οι πολύ μικρές ή πολύ μεγάλες γραμματοσειρές που έχεις. Τα απαίσια χρώματα που με τυφλώνουν. Η μη-ύπαρξη παραγράφων και σημείων στίξης και τα greeklish που χρησιμοποιείς στα σχόλια σου σε ξένα ιστολόγια.
- Οι 20 καταχωρήσεις σου σε 2 μέρες και η επόμενη μετά από 2 μήνες. Το ότι δεν βρίσκω πουθενά ένα κουτί αναζήτησης στο αρχείο σου.
- Εσύ ο ίδιος, αν θεωρείς πως όλα τα παραπάνω είναι εντελώς υποκειμενικά.
Ενημέρωση 14/7: Ε! ΕΕΕ! Διαβάστε ξανά, προσεκτικά στην πρώτη πρόταση: σε ιστολόγια. Τρίτη φορά: σε ιστολόγια. Ακόμη πιο λιανά: Γενικώς στα ιστολόγια, προφανώς όχι σε κάποιο συγκεκριμένο. Οπουδήποτε δω κάποιο από τα παραπάνω, ενοχλούμαι.
-
at night, Wednesday 13 July 2005
Weblogs
|
Ιστολογικές ενοχλήσεις (Comment!)
-
Ερώτηση Μίμη Ανδρουλάκη για τις πατέντες λογισμικού
Πριν μερικές μέρες, ο βουλευτής κ. Μίμης Ανδρουλάκης κατέθεσε την παρακάτω ερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων προς τον Υπουργό Ανάπτυξης κ. Σιούφα.
6/7/2005 - ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Υπουργό Ανάπτυξης: κ. Δ. ΣιούφαΘέμα: Ευρεσιτεχνίες Λογισμικού
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητά αυτές τις μέρες την πρόταση οδηγίας για την υιοθέτηση των ευρεσιτεχνιών λογισμικού. Αν η πρόταση υιοθετηθεί όπως έχει, η Ευρωπαϊκή οικονομία και ακολούθως η Ελληνική, θα δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα σε όφελος των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας καθώς το κόστος ανάπτυξης λογισμικού θα αυξηθεί δραματικά. Εκατοντάδες χιλιάδες πατέντες από τις δύο αυτές χώρες θα επιβληθούν στους Ευρωπαίους δημιουργούς καθώς οι εταιρίες των χωρών αυτών είναι με πολύ μεγάλη διαφορά οι σημαντικότεροι κάτοχοι ευρεσιτεχνιών λογισμικού στον κόσμο. Μία τέτοια εξέλιξη θα μετατρέψει την ενεργή συμμετοχή στην Κοινωνία της Πληροφορίας σε άπιαστο όνειρο για την πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτών. Η καινοτομία, ο ανταγωνισμός, η έρευνα και η ανάπτυξη λογισμικού θα ασφυκτιούν υπό τον έλεγχο γιγαντιαίων μη ευρωπαϊκών επιχειρήσεων.
Οι πατέντες στο λογισμικό, οι οποίες σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να συγχέονται με τα πνευματικά δικαιώματα και την προστασία που αυτά παρέχουν στο δημιουργό ενός έργου, με τη μορφή που περιγράφονται στην οδηγία αποτελούν στην πράξη αξεπέραστο εμπόδιο για αναπτυσσόμενες οικονομίες σαν την Ελληνική οι οποίες επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν σε τομείς νέας τεχνολογίας.
Ερωτάται συνεπώς ο κ. Υπουργός:
- Ποια είναι η θέση του Υπουργείου στο θέμα των ευρεσιτεχνιών λογισμικού;
- Έχει εκπονηθεί σχετική μελέτη η οποία να καταδεικνύει το πιθανό κόστος για τις ελληνικές επιχειρήσεις του κλάδου της πληροφορικής και των νέων τεχνολογιών από την υιοθέτηση της σχετικής οδηγίας;
Ο ερωτών βουλευτής
Δημήτρης Ανδρουλάκης
Μόλις λάβουμε απάντηση, θα τη δημοσιεύσω εδώ. Επίσης, θα απαντήσω προσωπικά με ανοιχτό γράμμα στον κ. Υπουργό, το οποίο θα αποσταλεί στο γραφείο του και θα κοινοποιηθεί στον κ. Πρωθυπουργό.
Ο κ. Ανδρουλάκης έχει δείξει επανειλημμένα τον προβληματισμό του για το το θέμα των πατεντών λογισμικού και των δικαιωμάτων των χρηστών στην προσωπική μας επικοινωνία. Σε λίγες μέρες σκοπεύουμε να συναντηθούμε από κοντά για μια συζήτηση γύρω απ’ αυτά τα θέματα.
Με σκοπό να συζητήσουμε τα σημαντικότερα θέματα, σας ερωτώ:
Εσάς τι σας απασχολεί το οποίο πιστεύετε ότι πρέπει να φτάσει στη Βουλή των Ελλήνων; Τι θεωρείτε εσείς σημαντικό να μάθει ο κ. Ανδουλάκης και κατά συνέπεια οι υπόλοιποι έλληνες βουλευτές;
-
at night, Tuesday 12 July 2005
Swpatents
|
Ερώτηση Μίμη Ανδρουλάκη για τις πατέντες λογισμικού (Comment!)
-
Δικαίωμα στην ανάγνωση
From “The Road To Tycho”, a collection of articles about the antecedents of the Lunarian Revolution, published in Luna City in 2096)
For Dan Halbert, the road to Tycho began in college–when Lissa Lenz asked to borrow his computer. Hers had broken down, and unless she could borrow another, she would fail her midterm project. There was no one she dared ask, except Dan.
This put Dan in a dilemma. He had to help her–but if he lent her his computer, she might read his books. Aside from the fact that you could go to prison for many years for letting someone else read your books, the very idea shocked him at first. Like everyone, he had been taught since elementary school that sharing books was nasty and wrong–something that only pirates would do.
And there wasn’t much chance that the SPA–the Software Protection Authority–would fail to catch him. In his software class, Dan had learned that each book had a copyright monitor that reported when and where it was read, and by whom, to Central Licensing. (They used this information to catch reading pirates, but also to sell personal interest profiles to retailers.) The next time his computer was networked, Central Licensing would find out. He, as computer owner, would receive the harshest punishment–for not taking pains to prevent the crime.
[...]
Richard Stallman, The Right to Read
Παρακαλώ διαβάστε ολόκληρο το The Right to Read πριν συνεχίσετε.
Σιγά σιγά, ολοένα και περισσότερα μέτρα λαμβάνονται για τον πληροφοριακό έλεγχο της ανθρωπότητας. Μερικά από τα “ελαφριά” παραδείγματα: Στην Αγγλία είναι στάνταρ διαδικασία η παρακολούθηση των email των φοιτητών και εργαζομένων και το μπουκάρισμα στα δωμάτια τους για έλεγχο αντιγραμμένων CD μουσικής. Οι κάμερες σε ολόκληρο το πανεπιστήμιο, απαραίτητο και καλοδεχούμενο κομφόρ πλέον. Στην Αμερική όλοι οι διεθνείς φοιτητές υπογράφουν την αποδοχή τους στην γενική παρακολούθηση (και μάλιστα πληρώνουν και τέλος γι’ αυτό).
Πρόσφατα πέρασαν νόμοι σαν το EUCD με το οποίο οι δισκογραφικές (μόνο, προς το παρών) βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στα προσωπικά μας δεδομένα. Δεν είναι μακριά και το Trusted Computing μέσω του οποίου θα ελέγχεται το τι μπορείς να τρέξεις στον υπολογιστή σου και τι όχι. Σιγά-σιγά περνάνε μέτρα τα οποία ελέγχουν εκτός από την ίδια την πληροφορία και τα ίδια τα κανάλια στα οποία ρέει, όπως το Διαδίκτυο και τα πρωτόκολλα επικοινωνιών και διαλειτουργικότητας.
Όλα αυτά τα μέτρα περνούνε μπροστά από τα μάτια μας και νομιμοποιούνται ένα-ένα. Πέραν των 19 στους 20 δεν έχουν ιδέα για όλα αυτά. Η στιγμή που θα το μάθει, με βεβαιότητα, θα είναι περασμένη. Θα είναι αργά. Η στιγμή που θα μάθει επαρκώς μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας το “τι παίζει”, θα είναι μετά την εδραίωση της χούντας. Όπως γίνεται με όλες τις δικτατορίες.
Πώς γίνεται αυτό;
Γίνεται, γιατί το πρώτο πράγμα που θα χτυπήσει ένας τέτοιος εχθρός είναι το πνεύμα. Σημαδεύοντας πρώτα-πρώτα στη καρδιά του: Την καλλιέργεια, τις τέχνες. Κόβοντας πρώτα απ’ όλα την πρόσβαση του στη γνώση. Στα βιβλία.
Επειδή δεν βλέπω κάτι άλλο εγώ, σας ερωτώ: Εκτός από το να βγούμε στους δρόμους όλη η ανθρωπότητα και να γεμίσουμε το δρόμο με αίμα, υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να σταματήσει αυτό που πάει να γίνει;
-
at night, Monday 11 July 2005
Thoughts
|
Δικαίωμα στην ανάγνωση (Comment!)
-
American skin, English skin
Δε ξέρω πώς και γιατί (ίσως επειδή στο μυαλό μου η Αγγλία γράφεται και ως “Αμερική”), αλλά οι σημερινές εκρήξεις στο Λονδίνο μου θύμισαν τόσο, μα τόσο πολύ το American Skin (41 shots) του Bruce Springsteen.. It ain’t no secret / no secret my friend / You can get killed just for living / in your American skin
-
at night, Friday 8 July 2005
Random
|
American skin, English skin (Comment!)
-
Περί νοοτροπίας
Μεγάλο ποστ για πολλούς μικρούς μπλόγκερς. Άλλη νοοτροπία weblogging. Thumbs up!
-
at night, Friday 8 July 2005
Weblogs
|
Περί νοοτροπίας (Comment!)
-
Φωτογραφίζοντας ένα όνειρο
Σε μια φαντασμαγορική τελική φάση, με την αγωνία και την κούραση ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων, ο αγώνας έληξε. Όλη η εξέδρα όρθια ξεσπάει σε χειροκροτήματα. Οι θεατές πανηγυρίζουν παντού. Οι παίκτες μας προσπαθούν να κρύψουν τα δάκρυα τους. Το τότε όνειρο, πλέον είναι ιστορικό γεγονός.
Ευρωκοινοβούλιο – Πατέντες λογισμικού, σημειώσατε ένα.
Περισσότερα για την είδηση μπορείτε να μάθετε στα νέα του FFII. Δύο ακόμη παιδιά της προσπάθειας έγραψαν γι’ αυτό: ο Αστέρης στο Beautiful day και ο Άγγελος στο STOP Software Patents.
Αρκετά άτομα με ρώτησαν σήμερα στο τηλέφωνο πως νιώθω…
Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Ίσως γιατί μέχρι χθες κανείς δεν ήταν σίγουρος για το αποτέλεσμα. Ίσως γιατί μέσα από τις τόσες συναντήσεις και συζητήσεις με βουλευτές, έμαθα ότι η αισιοδοξία δεν είναι καλό πράγμα. Ίσως γιατί “η σκοτεινότερη ώρα είναι πριν την αυγή” που λένε.. Ε, ο ήλιος βρέθηκε ντάλα σε μια στιγμή.
Πριν μερικές μέρες η αυγή με βρήκε σε μια σκηνή στα 2.000 μέτρα για σκαρφάλωμα ενός βράχου που δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Ήταν 5 το πρωί στον Παρνασσό και η στιγμή πρωτόγνωρη. Τα πορτοκαλο-μπλε ακόμα αναμμένα φωτάκια της πόλης της Λειβαδιάς στο βάθος του κάμπου να αχνοφαίνονται μες την ομίχλη του πρωινού. Τα χέρια να αγκαλιάζουν την κούπα του ζεστού καφέ μετά από τρεις και κάτι ώρες ύπνου. Το αεράκι με τη μυρωδιά της φρέσκιας βροχής να χαϊδεύει το πρόσωπο και να ξυπνά τα πνευμόνια. Πήρα τη φωτογραφική μηχανή για να συλλάβω τη στιγμή. Δυστυχώς για μένα, η φωτογραφική μηχανή από όλα όσα κάνουν ξεχωριστή τη στιγμή, συλλαμβάνει μόνο την εικόνα. Υποκρινόμενος ότι συλλαμβάνει και τα υπόλοιπα, πάτησα το κουμπί. Πώς θα νιώσει άραγε κάποιος που θα δει τη φωτογραφία αυτή;
Πώς νιώθει ένας αθλητής όταν περνάει την τελευταία στροφή σε ένα γεμάτο στάδιο; Πόσο πολύ προπονήθηκε, άραγε, για αυτή τη στιγμή; Πόσο άγχος έχει νιώσει, πόσα μερόνυχτα αγωνίας έχουν περάσει και πόσες στερήσεις έχει υποστεί για να έχει τη δυνατότητα να μπαίνει πρώτος στην τελική ευθεία; Άραγε αν αυτή είναι η μοναδική του ευκαιρία, θα σκεφτεί ότι μπορούσε να είχε προσπαθήσει πιο πολύ; Πώς νιώθει που σε μερικά δευτερόλεπτα μπορεί αυτός και μερικά εκατομμύρια κόσμου να βρεθούν στα ουράνια ή στον πάτο του βούρκου; Πώς νιώθουν οι φίλοι και οι συγγενείς του, ο προπονητής του; Πώς θα νιώσει άραγε κάποιος που θα δει τη φωτογραφία του τερματισμού;
Πώς θα νιώσει άραγε κάποιος που διαβάζει την “φωτογραφία” του 3+ χρόνων αγώνα κατά του νομοσχεδίου για τις πατέντες λογισμικού, σε ένα άρθρο σε ένα ιστολόγιο;
Τι να χωρέσει αυτή η φωτογραφία; Τα 700 emails στην mailing list epatents-core της ελληνικής προσπάθειας σε διάστημα 7 μηνών; Τα ~120 bullets-δουλειές που καταγράφηκαν στο WhatsUp log της ομάδας, σε διάστημα ενάμιση μήνα; Τις 20.000 λέξεις που έγραψε η ομάδα, μόνο σε δελτία τύπου και ανακοινώσεις; Το ότι η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία έγραψε 2.500 λέξεις για την προσπάθεια που κάνεις και περιείχε σύνδεσμο στο weblog σου;
Τα ταξίδια στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο που κάποιες φορές μισή ώρα πριν κοιμηθείς μάθαινες πού θα κοιμηθείς; Και πέντε ώρες μετά (σπανίως 5 ώρες ύπνου λόγω άγχους) ήσουν έξω από το Ευρωκοινοβούλιο; Τη σχεδόν λιποθυμία από το τρακ στην πρώτη συνάντηση με ευρωβουλευτή; Τη γνωριμία με ανθρώπους-θρύλους της κοινότητας Ελεύθερου λογισμικού σαν τους Richard Stallman, Alan Cox και Bruce Perens; Το δείπνο με τους συντονιστές των Debian, KDE, FSF Europe, Openoffice και Mozilla; Το ότι 30 άνθρωποι ήρθαν να σε βρουν, μερικοί φεύγοντας από τις δουλειές τους, για να μοιράσετε μαζί φυλλάδια και μπαλόνια στην Αθήνα;
Πώς χωράνε σε μια φωτογραφία το κόστος ενός εξαμήνου και το κόστος ενός ακόμη, εκείνο το πλατύ χαμόγελο στις 3 το πρωί, οι αδέσποτες μέρες μιας πιεστικής περιόδου ή το παιδικό άγχος μιας συνάντησης με ένα άτομο που θαυμάζεις όσο λίγα;
Πώς χωράει σε μια φωτογραφία η υπερηφάνεια ότι βοήθησες να γίνει ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος για να ζούμε;
Η απάντηση είναι ότι δεν χωράνε. Η μοίρα της φωτογραφίας είναι να συλλαμβάνει μόνο ένα τμήμα της πραγματικότητας. Η μαγεία της είναι να αφήνει τη φαντασία σου να σχηματίζει όλα τα υπόλοιπα.
Αυτά ήταν μια φωτογραφία των συναισθημάτων που ένιωσα σήμερα. Όλα τα υπόλοιπα, δυστυχώς, δεν χωρέσανε στις λέξεις.
Ονειρικό ξημέρωμα στον Παρνασσό-
at night, Thursday 7 July 2005
Software Patents
|
Φωτογραφίζοντας ένα όνειρο (Comment!)
-
Νίκη στο Ευρωκοινοβούλιο
Μετά από σχεδόν 4 χρόνια προσπαθειών, τα πράγματα δείχνουν ότι το Ευρωκοινοβούλιο θα απορρίψει την (όχι τόσο) “κοινή θέση” που προτείνει το Συμβούλιο Υπουργών, η οποία πρακτικώς επιτρέπει το πατεντάρισμα το λογισμικού. Το οποίο φυσικά είναι πολύ καλύτερο από το να περνούσε το κείμενο του Συμβουλίου. Καλύτερα κανένα κείμενο, παρά ένα κακό κείμενο.
Ας περιμένουμε όμως το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, η οποία αρχίζει σε περίπου… 5 λεπτά από τώρα (12 ώρα Βρυξελλών). Αν πάνε καλά τα πράγματα, σε μερικά λεπτά μπορεί να τελείωσαν όλα υπέρ μας.
…Και οι 3+ χρόνων αγώνες μας να καρποφόρησαν.
Update 13:28: ΝΑΙ, είναι γεγονός… Η οδηγία απορρίφθηκε!!!
-
at night, Wednesday 6 July 2005
Software Patents
|
Νίκη στο Ευρωκοινοβούλιο (Comment!)
-
Εγκατάσταση λογισμικού: linux & windows
Συχνά σε συζητήσεις, φίλοι με ενημερώνουν για το πόσο δύσκολη είναι η εγκατάσταση επιπλέον λογισμικού στο linux σε σχέση με τα windows.
Στα windows τα πράγματα είναι πολύ απλά: Σε μια τυπική (απόλυτα νόμιμη) περίπτωση ο χρήστης αναζητά στο διαδίκτυο το πρόγραμμα ή την εταιρία, πληοηγείται στην ιστοσελίδα της εταιρίας να βρει τον σύνδεσμο για το κατέβασμα του προγράμματος, συμφωνεί στην άδεια για το download, πιθανότατα συμπληρώνει τα στοιχεία του για να πάρει σε email τον σύνδεσμο με την ακριβή τοποθεσία του κατεβάσματος. Όταν το κατεβάζει, διαβάζει την EULA (αρκετά μεγάλη συνήθως), κάνει μόνο καμιά 10αριά κλικ στον οδηγό εγκατάστασης και είναι έτοιμος. Για την ενεργοποίηση του προγράμματος, ο χρήστης πλοηγείται στην ιστοσελίδα της εταιρίας, βρίσκει τις φόρμες αγοράς του προϊόντος, εισάγει τα στοιχεία του και τον αριθμό της πιστωτικής του κάρτας, ανοίγει το πρόγραμμα αλληλογραφίας του για να διαβάσει το email με τον κωδικό πρόσβασης και τον εισάγει στο πρώτο παράθυρο στην έναρξη του προγράμματος.
(Το τελευταίο βήμα μπορεί να αντικατασταθεί με πλοήγηση σε σελίδες με κωδικούς και προγράμματα “σπασίματος” του λογισμικού, δοκιμές διαφόρων κωδικών που μπορεί να μην δουλεύουν, πιθανή αναζήτηση άλλων κωδικών σε peer-2-peer προγράμματα και τέλος παράνομο “σπάσιμο” του λογισμικού. Αν επιλέξει να παρανομήσει, ο χρήστης μπορεί μάλιστα να γλυτώσει την ανάγνωση της EULA κάνοντας κλικ στο “Δέχομαι” χωρίς να την έχει διαβάσει).
Σήμερα λοιπόν, κατά την εγκατάσταση του διανυσματικού προγράμματος σχεδίασης Inkscape στο linux (διανομή Fedora Core), αποφάσισα να καταγράψω όσο πιο αναλυτικά μπορώ όλα τα βήματα που χρειάστηκαν, ώστε όσοι σκοπεύουν να μεταβούν από windows σε linux, να χρησιμοποιήσουν για ευκολία αυτό τον πλήρη οδηγό απόκτησης και εγκατάστασης του προγράμματος αυτού.
Ακολουθούν όλα τα βήματα. Με έντονο χρώμα σημειώνεται η είσοδος του χρήστη (πληκτρολόγιο και ποντίκι).
Βήμα 1
[root@glezos ~]# yum install inkscape … ==============================================/========== Package Arch Version Size ==============================================/========== Installing: inkscape i386 0.41-7 5.8 M Installing for dependencies: gc i386 6.4-3 119 k glibmm24 i386 2.6.1-1 142 k gtkmm24 i386 2.6.2-2 948 k libsigc++20 i386 2.0.11-1 38 k … Total download size: 7.0 M Is this ok [y/N]: y … Installed: inkscape.i386 0:0.41-7 Dependency Installed: gc.i386 0:6.4-3 glibmm24.i386 0:2.6.1-1 gtkmm24.i386 0:2.6.2-2 libsigc++20.i386 0:2.0.11-1Complete! [root@glezos ~]#
Βήμα 2
Πλοήγηση στο Applications → Graphics → Inkspace. (3 κλικ)
(τέλος)
Εναλλακτικά, μπορεί κανείς να γλτώσει το γράψιμο των τεσσάρων λέξεων στη κονσόλα του βήματος 1:
Βήμα 1α
Πλοήγηση στο Desktop → System Settings → Synaptic Package Manger. (3 κλικ)
Βήμα 1β
Κλικ στο αναζήτηση πακέτων, εισαγωγή “inkspace”, επιλογή “Inkspace” με διπλό κλικ, κλικ στο Apply. (4 κλικ, 1 φράση).
(τέλος αναλυτικού οδηγού εγκατάστασης λογισμικού στο linux)
-
at night, Sunday 3 July 2005
Foss, Linux
|
Εγκατάσταση λογισμικού: linux & windows (Comment!)
-
Εικόνες του παρελθόντος
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει κα θημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο. Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων. Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ‘χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως. Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ‘ναι. Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι. Μόνε σαν να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ‘χαν λευκάνει απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θεριά, λοχίες του ’97 ή του ’12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι, με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουργάρων και Τούρκων. Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί, καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και το γρήγορο των πολυβόλων. Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε απ’ τ’ άλλο μέρος να ‘ρχονται οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι οπού κατόπι, σαν ακούγανε για που τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι: «Οϊ Οϊ, μάνα μου», «οϊ οϊ, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ‘λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου. Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρομούσανε κρασί τα χνότα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας, κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς. Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.
Οδυσσέας Ελύτης, “Η πορεία προς το μέτωπο”, “Το Άξιον Εστί”, 1959
Από τις εντονότερες εικόνες μου από το λύκειο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
-
at night, Thursday 30 June 2005
Thoughts
|
Εικόνες του παρελθόντος (Comment!)
-
Στο όνομα του…
Το είδαμε κι αυτό: Επιστήμονες πάγωσαν σκύλους για τρεις ώρες και μετά τους ξανα-ζωντάνεψαν. Και φυσικά, στο όνομα της Υγείας και της Ζωής.
Ανέκαθεν, όποιος ήθελε να δικαιολογήσει τον κάλλο στον εγκέφαλο του, έβρισκε ένα Ιερό Σκοπό, τον οποίο μάλιστα τις περισσότερες φορές τον πίστευε και ο ίδιος (αυθυποβολή;) — από την Ιωάννα της Λωραίνης ως τον Χίτλερ, τον Μπους και τους επιστήμονες που παίζουν με τα DNA και τους πάγους.
Ποιός στο διάολο σας είπε ότι δεν περνάμε καλά και όπως είμαστε;
-
at night, Tuesday 28 June 2005
Thoughts
|
Στο όνομα του… (Comment!)
-
Σύνδεσμοι στην XHTML 2
Ένα βήμα πιο κοντά στο Semantic Web: In XHTML 2 any element can now also be the source of a hyperlink, since
hrefand its associated attributes may now appear on any element. So for instance, instead of<li> <a href="home.html"> Home </a> </li>, you can now write<li href="home.html"> Home </li>.-
at night, Tuesday 28 June 2005
Tech/web
|
Σύνδεσμοι στην XHTML 2 (Comment!)
-
Αναρρίχηση στο Αλεποχώρι
Δύο φωτογραφίες από τη χθεσινή αναρρίχηση στο Αλεποχώρι Αχαΐας.
Βελονοφοβία (VII-)
Πυθαγόριο Θεώρημα (VII+)-
at night, Monday 27 June 2005
Climbing
|
Αναρρίχηση στο Αλεποχώρι (Comment!)
-
Σπαζοκεφαλιά
Άκουσα το παρακάτω “μαθηματικό” πρόβλημα χθες στην αναρρίχηση, μια και κάποιοι ψήνονται για κάτι τέτοια, here it goes: Έχουμε 4 ακέραια βάρη (π.χ. 1 kg, 6 kg κλπ) και ένα ζυγό ισορροπίας. Με το συνδιασμό αυτών μπορούμε να μετρήσουμε ό,τι ακέραιο βάρος μέχρι και 40 κιλά. Ποιά είναι τα βάρη; (ακέραια κι αυτά). Update 29/6: Λύση: Δείτε μέσα.
-
at night, Sunday 26 June 2005
Random
|
Σπαζοκεφαλιά (Comment!)
-
Α-συνέχεια
Η πρώτη σκέψη είναι εύκολη. Tο πρόβλημα είναι η δεύτερη και η τρίτη. (Μεταμόρφωσις)
-
at night, Friday 24 June 2005
Thoughts
|
Α-συνέχεια (Comment!)