Βέδα, Βέδα, Αουεσιαβέδα απ’ τη μακρινή τη Νέδα πιάσε ένα κατσαβέδα και ξεβέδωσε τη βέδα γιατί πεινάσαμε. Βέδα, Βέδα, Αουεσιαβέδα με τα μαλλιά πιασμένα κοτσέδα που υπηρετείς στην Ανδραβέδα πάτησε την τροχοπέδα γιατί θα τρακάρουμε.

Τα ποιήματα είναι αφιερωμένα στον Γιώργο Αουεσιαβέδα, το όνομα του οποίου μας χάρισε τόσο πολύ γέλιο τις τελευταίες βδομάδες που θα αρχίσουμε να πιστεύουμε πως είναι υπαρκτό πρόσωπο.

Αν έχετε κι εσείς κάτι να του αφιερώσετε, είμαι σίγουρος πως θα χαρεί πολύ. :)