Είναι κάποια βράδια που είναι φανταστικά παραγωγικά — ο κώδικας γράφεται σαν από γραφομηχανή και το ηθικόν; Ακμαιότατον!

Απόψε δεν ήταν ένα από αυτά τα βράδια. Ίσως φταίει η απαράδεκτη Εθνική μας, ίσως το φαγητό. Όπως και να’ χει, ψιλο-νύσταζα για να κάνω δουλειά, βαριόμουν να πάω από τις 12 για ύπνο, και το φεγγάρι απόψε με άφησε χωρίς κορίτσι. Έτσι, είπα να κάτσω να μπαλώσω πάλι το κοστούμι του ιστολογίου, που η αναβάθμιση το άφησε λίγο-πολύ σε panic mode. Βλέπετε, είναι κοντά 5 χρονών αυτό το theme, και όπως κάθε τι που το δέρνουν τα χρόνια, σου βγάζει τις παραξενιές του άμα του λες να αλλάξει κάτι. Άτιμα γηρατειά..

Για όσους ανησύχησαν λοιπόν για τον αφανισμό του κλασικού μπλε-πυτζαμί κοστουμιού, έχουμε επιστρέψει ξανά στην κλασική του γραμμή.

Αν και το έχω συνηθίσει, ίσως πειραματιστώ με κάποια λίγο πιο μοντέρνα γραμμή κάποια στιγμή. Μόλις το σκέφτομαι όμως το μετανιώνω, δε θα είναι ποτέ το ίδιο πια. Ίσως να ακούγονται μελό όλα αυτά (μια σελίδα στο νετ είναι δικέ μου!), αλλά άμα το καλοσκεφτείς… γράφω τις σκέψεις μου με αυτή τη μορφή για τόσα χρόνια, και αλλάζοντας το εντελώς θα είναι λίγο τρομακτικό. Σαν να κοιτάς κάτω τα δάχτυλα σου και να μην τα αναγνωρίζεις. Eek.

Αλλά ξέρεις, πού και πού μερικά ρετουσαρίσματα δίν