Από ‘κείνους τους συνθέτες που αμολούν στιχάκια που φτάνουν να τριβελίζουν στο μυαλό σου τα βραδάκια…

…αν τους ζήτησες το ίδιο με μένα
τότε τους ζήτησες να σε αγαπούν
να σε δέχονται σαν κάτι που φεύγει
σαν μελωδία που ξεφεύγει
να σε θυμούνται και να μην απιστούν

τα γυμνά σου μέρη θα μπορούσαν να αγγίξουν
μόνο αν τα χάναν όλα για να σε βρουν

Χανιά, 2006