Ζηλεύω μερικούς ανθρώπους που βρίσκονται στο χείλος μιας πρωτόγνωρης, συνταρακτικής εμπειρίας.

Εκείνον που χαμογελάει καθώς ετοιμάζεται να αφήσει κάτω το μολύβι του στην τελευταία του πανελλήνια ή παγκύπρια εξέταση. Εκείνον που περιμένει στη στάση για την πρώτη του μέρα στο πανεπιστήμιο. Εκείνους που πατάνε για πρώτη φορά Play στο DVD του “Ρέκβιεμ για ένα όνειρο”. Εκείνον που διαβάζει την πρώτη σελίδα του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Εκείνον που πάει για πρώτη φορά στη ζωή του αναρρίχηση.

Κι εκείνον που ετοιμάζεται να παίξει για πρώτη φορά το απίστευτο “Indiana Jones and the fate of Atlantis”.

Αχ.. Παλιές, καλές, καμένες εποχές…