-
Ιστολογικές ενοχλήσεις
-
Τα 10 πράγματα που με ενοχλούν περισσότερο σε ιστολόγια:
- Το ανώνυμο ή έστω “ψευδώνυμο” στοιχείο του ιστολογίου σου. Το ότι πιστεύεις ότι αυτό δείχνει ταπεινότητα και μετριοφροσύνη και καθόλου ευθυνοφοβία. Όταν δεν βλέπω πουθενά ούτε καν το μικρό σου όνομα ή έστω το e-mail σου.
- Όταν δεν είσαι ο εαυτός σου αλλά κάποιος άλλος, ψεύτικος. Όταν δε γράφεις αυτά που αισθάνεσαι και σκέφτεσαι, αλλά αυτά που θες να διαβάσουν οι άλλοι. Το ότι πιστεύεις ότι αυτό δεν κάνει μπαμ από τη πρώτη στιγμή.
- Το ότι υποκρίνεσαι ότι δεν υπάρχουν άλλοι αξιόλογοι ιστολόγοι και άλλα αξιόλογα ιστολόγια εκτός από το δικό σου τα οποία διαβάζεις. Όταν δεν γράφεις για κάτι πολύ ενδιαφέρον που είπε ένας ιστολόγος που εκτιμάς. Όταν μόνο διαβάζεις και ποτέ, μα ποτέ δεν σχολιάζεις.
- Οι μικροπρέπειες και οι κατινιές μεταξύ ιστολόγων. Όταν πρέπει να αποδείξεις τον εαυτό σου με λόγια.
- Όταν πέφτεις χαμηλά άμα δεχθείς κριτική. Όταν απαιτείς να μη χαλούν την εικόνα σου και δεν δέχεσαι την άποψη του άλλου. Όταν πιστεύεις πως σου οφείλει σεβασμό κάποιος που πιστεύει το αντίθετο. Όταν απαντάς “άμα δε σου αρέσει, μη με διαβάζεις”, λες κι ο άλλος περίεμενε την άδεια σου.
- Το χωρίς κατηγοριοποίηση κατεβατό με τους 1.000 συνδέσμους σε άλλα ιστολόγια που έχεις στο πλάι το οποίο δεν χρηστιμοποιείς ούτε καν εσύ ο ίδιος. Το ότι δεν δέχεσαι πως μ´ αυτό τον τρόπο αδικείς τους ιστολόγους που εκτιμάς. Όταν συνδέεις επειδή σε συνέδεσε κι αυτός.
- Οι τσατσιές που κάνεις με το monitor και που πιστεύεις ότι δεν καταλαβαίνει κανείς όταν το κάνεις σκόπιμα. Όταν δεν χρησιμοποιείς το το monitor αλλά το επισκέπτεσαι για να δεις την δική σου καταχώρηση. Όταν μιλάς για τα νούμερα (hits) σου και ταυτόχρονα υποστηρίζεις πως εκτιμάς τον κάθε αναγνώστη σου.
- Οι πολύ μικρές ή πολύ μεγάλες γραμματοσειρές που έχεις. Τα απαίσια χρώματα που με τυφλώνουν. Η μη-ύπαρξη παραγράφων και σημείων στίξης και τα greeklish που χρησιμοποιείς στα σχόλια σου σε ξένα ιστολόγια.
- Οι 20 καταχωρήσεις σου σε 2 μέρες και η επόμενη μετά από 2 μήνες. Το ότι δεν βρίσκω πουθενά ένα κουτί αναζήτησης στο αρχείο σου.
- Εσύ ο ίδιος, αν θεωρείς πως όλα τα παραπάνω είναι εντελώς υποκειμενικά.
Ενημέρωση 14/7: Ε! ΕΕΕ! Διαβάστε ξανά, προσεκτικά στην πρώτη πρόταση: σε ιστολόγια. Τρίτη φορά: σε ιστολόγια. Ακόμη πιο λιανά: Γενικώς στα ιστολόγια, προφανώς όχι σε κάποιο συγκεκριμένο. Οπουδήποτε δω κάποιο από τα παραπάνω, ενοχλούμαι.
-
απόγευμα, Τετάρτη 13 Ιουλίου 2005
[ Weblogs ] |
Σύνδεσμος
| Σχολιάστε!
17 σχόλια
Σχολιάστε!
Προεπισκόπιση σχολίου
(το σχόλιο σας)
Αριστο. 100% μαζί σου.
(ή μάλλον 99%, εκείνο το “Όταν μόνο διαβάζεις και ποτέ δεν σχολιάζεις” δεν είναι πάντα κακό.)
Ενδιαφέρουσα λίστα - έχω από μία (τουλάχιστον) ένσταση σε πολλά από τα 10 σημεία!
1 - Υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις που η ανωνυμία είναι επιβεβλημένη για επαγγελματικούς λόγους (όταν το ιστολόγιο σχολιάζει τον εργοδότη του, λ.χ.).
2 - Θεωρώ αδύνατο να συμβαίνει αυτό που περιγράφεις στο (2): έχουμε τότε κλινική περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής αρωγής ή -τραβηγμένο- ένα ιστολόγιο “λογοτέχνημα” (και μάλιστα κακό, αφού γίνεται αντιληπτό). Αλλοιώς, απλά αυτό που βγαίνει προς τα έξω είναι ο πραγματικός εσωτερικός κόσμος του γράφοντος, καθόλου ψεύτικο δημιούργημα.
3 - Για να εικάσουμε ότι κάποιος υποκρίνεται θα πρέπει να κάνει κάποια σχετικώς προφανή ψευδο-δήλωση επί του θέματος. Εκτός αν εννοείς τη στάση που κρατούν ορισμένοι να αγνοούν το σύμπαν γύρω τους… εκεί, πάω πάσο.
4 - ΟΚ, Ι guess.
5 - Το τελευταίο, “αν δεν σ’αρέσει κλπ”, με προβληματίζει: είναι τελικά προτιμότερο να σκάει κανείς προσπαθώντας ν’αλλάξει τα μυαλά κάποιου που είναι “ενοχλητικά λάθος” ή να τον/την αφήσει στην “τύφλα” του/της και να πάει παρακάτω; Και πόσο “ζόρι” πρέπει να τραβήξει ο καθένας για να καλυτερεύσει (ΑΝ, λέμε) τον κόσμο κατά 2 γραμμάρια;
6 - Kι εδώ χωράει πολύ νερό, μιας και δεν είναι προφανές πώς χρησιμοποιεί ο καθείς τα λινκς. Μια ένδειξη είναι πόσο συχνά τα ανανεώνει, πχ. Κι εδώ το “Μονιτορ” έχει παίξει κάποιο ρόλο πάντως.
7 - :-)
8 - Περί αισθητικής… κολοκυθόπιτα! Για τα greeklish εννοείται, μόνο όταν δεν υπάρχει τεχνικώς άλλη λύση.
9 - Εδώ διαφωνώ 100% - κανείς δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με το blogger.com για καθημερινές καταχωρήσεις. Εμένα με “χαλάνε” καταχωρήσεις τύπου “σήμερα βαριέμαι και δεν θα γράψω τίποτα” — ε, μη γράφεις τίποτα λοιπόν, δεν είναι ανάγκη να μας το πεις!
10 - LOL
Wow :-)
Το έχω περάσει ήδη στο del.icio.us (όπου, BTW, θα ήθελα πολύ να δώ κι άλλους να βάζουν αξιόλογα ελληνικά posts). Ως κλασικός περίεργος, θα ήθελα να ήξερα την (τις αφορμές), αλλά το post στέκεται κι από μόνο του.
Aγαπητέ Δημήτρη, μερικές παρατηρήσεις στα όσα πολύ ενδιαφέροντα έγραψες: Χρησιμοποιώ ψευδώνυμο στο μπλογκ μου. Τί θα άλλαζε αν είχα τα στοιχεία της ταυτότητάς μου; Γιατί θα ήμουν πιο “υπεύθυνος” έτσι; Νομίζω το τί είναι ο καθένας φαίνεται -σε ένα βαθμό πάντα- από τα όσα γράφει. Εκτιμώ και θαυμάζω και εσένα και όσους άλλους είστε στο διαδίκτυο με όνομα και επώνυμο. Αλλά δεν είμαι κατά της ανωνυμίας ή της ψευδωνυμίας, γιατί επιτρέπει -ψυχολογικά κυρίως- την περισσότερο ελεύθερη και την χωρίς αναστολές έκφραση, αναστολές που πιθανόν να υπήρχαν αν ποστάραμε με όνομα, επίθετο και πατρώνυμο. Όσον αφορά εμένα, έχω βάλει όριο, ότι δεν πρόκειται ποτέ να κρυφτώ πίσω από την ανωνυμία, αν οποιοσδήποτε θεωρεί ότι θίχθηκε για κάτι που έγραψα και το βρίσκει συκοφαντικό. Αν θέλει να μου απαντήσει ή και να με βρίσει, ας βρίσει τον Old Boy. Στην ακραία όμως περίπτωση που κάποιος πει ότι συκοφαντήθηκε και θέλει να κινηθεί δικαστικά, τότε θα του παραδώσω πλήρες βιογραφικό μου. Γιατί αν συνεχίσεις να μην λες ποιός είσαι σε μια τέτοια περίπτωση, τότε όντως κρύβεσαι και όντως χρησιμοποιείς την ανωνυμία ύπουλα.
Το όνομά μου πάντως είναι Κώστας.
Δημήτρη συμφωνώ μαζί σου 100% (αν και μερικά ίσως να τα κάνω και εγώ…).
Νομίζω ότι από αυτά που θίγεις το σημαντικότερο είναι το θέμα της ανωνυμίας. Δεν θα καταδικάσω την ανωνυμία -ο καθένας έχει τους λόγους του. Σίγουρα όμως όταν κάποιος λέει κάτι και βάζει το όνομά του από κάτω αυτό το κάτι έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα.
Επίσης πολλά από αυτά που γράφεις είναι παραπτώματα στα οποία πέφτουμε είτε γιατί δεν ξέρουμε, είτε γιατί ξεχνιόμαστε (π.χ. links στο πλάι….). Θα ήθελες (ή κάποιος άλλος) να γράψεις ένα “savoir vivre” του σωστού blogger; Με μεγάλη χαρά θα το έβαζα στο monitor…
dystropoppygus: Το νόημα του κειμένου δεν ήταν τι θα έπρεπε να κάνουν όλοι ανεξαιρέτως. Η υπερ-ανάλυση σε ειδικές περιπτώσεις οι οποίες αναπόφευκτα θα χωράνε πολύ νερό δεν είναι του στυλ μου. Δε με ενδιαφέρει και πολύ αν τελικά ανακαλυφθεί ο λανθασμένος-κακός σκοπός που είχε μια κίνηση ή όχι.
Old boy: Είμαι βέβαιος ότι συμφωνείς ότι το να υπογράψεις ένα κείμενο συνεπάγεται ευθύνη. Σίγουρα σαφώς περισσότερη από την αντίθετη περίπτωση που απλά μπορείς μια μέρα να εξαφανιστεί κανείς από προσώπου Γης όταν τα πράγματα γίνουν σκούρα. Θα έλεγα ότι ελάχιστοι είναι διατεθημένοι να δώσουν τα στοιχεία τους στην περίπτωση που αναφέρεις πάντως, ενώ ακόμη πιο ελάχιστοι είναι αυτοί που είναι απαραίτητο να μείνουν ανώνυμοι.
Ωστόσο, η ανωνυμία στην οποία αναφερόμουνα έχει περισσότερο χαρακτήρα απροσωπίας παρά τυπικότητας. Το να μην έχεις καμία εικόνα για το πρόσωπο του άλλου, τον οποίο πιθανότητα εκτιμάς πολύ. Είναι πολύ ενοχλητικό να διαβάζεις κάτι όμορφο και να μην έχεις ιδέα αν το έγραψε άντρας ή γυναίκα, ή αν ο συγγραφέας ήταν ένας ή τρία διαφορετικά άτομα. Άσε που ακόμη κι η αναφορά σ’αυτόν είναι ενοχλητική: Ας δω τι έγραψε απόψε ο “πράσινες, τηγανιτές, ντομάτες”, ή ο “Χορεύοντας στη βροχή”.
Aπό όλα τα ανώνυμα ιστολόγια, περισσότερο νιώθω αυτή την “ενόχληση” ακριβώς στο δικό σου, γιατί του τρέφω βαθιά εκτίμηση. Όσο μικρή κι αν ακούγεται η διαφορά του “Old boy” απ’ το “Κώστας”, μπορώ να πω ότι είναι σαφώς καλύτερα τώρα.
Έχεις δίκιο, αλλά ορισμένες φορές συμβαίνει το να μην έχει κάποιος χρόνο να ασχοληθεί και με το ιστολόγιο του. Π.χ. Παρακολουθώ το δικό σου σχεδόν καθημερινά, ορισμένες φορές σχολιάζω αλλά μόλις προχθές έκατσα και έφαγα 10 λεπτά για να βρω την άκρη με το καινούργιο μου template και να προσθέσω συνδέσμους… Όσο για την ανωνυμία, δε το συζητάω. Έχεις απόλυτο δίκιο. Προσωπικά έχω βγάλει το μισό μου βιογραφικό στη φόρα στο δικό μου ιστολόγιο μπας και το δει κανένας manager ; D
Πολύ μου άρεσε το άρθρο σου. Θα ήθελα την άδεια σου για να το μεταφέρω στο www.3dots.gr/forum/ φυσικά με αναφορά στην πηγή.
stamatis: Φυσικά και μπορείς να το κάνεις (χωρίς να ρωτήσεις), γι’ αυτό εξ’ άλλου στο κάτω μέρος του ιστοχώρου λέει: Some rights reserved και όχι All rights reserved.
να προσθέσω; ας προσθέσω:
11. Τα copy-paste κείμενα από εφημερίδες, περιοδικά, άλλα blogs, διάφορα site (τελευταία παίζει πολύ το mpakouros.com), βιβλία, τοίχους, κτλ… Ακόμα και όταν μπαίνεις στον κόπο να μας πεις από που τα πήρες, πάλι copy-paste είναι… Προσωπική εξαίρεση οι στίχοι από τραγούδια…
Προς κ. Δημήτρη Γλέζο (και μόνον)
Προσωπικά τίποτε απ’ αυτά που αναφέρετε δεν με ενοχλεί στα ιστολόγια.
[…]Δημήτρης Γλέζος (14/7): Tο σχόλιο διαγράφτηκε. Το κείμενο εξέφραζε τις προσωπικές απόψεις του σχολιαστή (σε σημεία εκτός θέματος) και απευθυνόταν προς τον συγγραφέα μόνο. Παρακαλώ, για οτιδήποτε εκτός θέματος ή προσωπικό, χρησιμοποιήστε τα στοιχεία επικοινωνίας μου.
Τα copy-paste κείμενα από εφημερίδες, περιοδικά, άλλα blogs, διάφορα site
Περί αυτού, υπάρχει συγκεκριμένη πρόβλεψη της νομοθεσίας, αν είναι σύντομη η παράθεση και γίνεται απόδοση κυριότητας (πως αλλιώς θα κάνεις αναφορά σε άλλο μέσο;). Η δεοντολογία που δεσμεύει τους δημοσιογράφους, ειδικά σ’ αυτό το σημείο, δεσμεύει κι εμάς. Όσον αφορά την αισθητική της αντιγραφής (σχέση μεγέθους πρωτότυπου κειμένου προς αντιγραμμένο), “περί ορέξεως κολοκυθόπιτα”. Προσωπικά, προσπαθώ για μιά αναλογία 2/1 τουλάχιστον, κι ας μην τα καταφέρνω πάντα. (BTW, την έκανα κι εγώ την κουτσουκέλα μου, στο τελευταίο post σήμερα, κι ας μου έδωσε αναδρομικά την άδεια ο συγγραφέας).
Για τις περιπτώσεις που το πράγμα ξεφεύγει, αν δεν αρχίσουν να γίνονται μηνύσεις, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Εγώ πάντως, έχω ακούσει πιό συχνά για παράνομες αντιγραφές κειμένων κάποιων blogs σε φόρουμ και εφημερίδες παρά για το αντίθετο.
Οι 20 καταχωρήσεις σου σε 2 μέρες και η επόμενη μετά από 2 μήνες.
Αυτό δεν το καταλαβαίνω.
(Διαφωνώ δηλαδή, απλά το γράφω με ευγενικό τρόπο).
Γιατί θα έπρεπε να υπάρχει μια σταθερή συχνότητα γραφής δηλαδή;
Το επώνυμο έγγραφο σαφώς κι έχει κύρος, ότι κι αν γράφει: το κύρος μιας συνειδητοποιημένες θέσης - άποψης - διαμαρτυρίας. Το ανώνυμο κείμενο ότι κι αν γράφει εκλαμβάνεται ως “χαβαλέ”, ακόμη κι αν μιλά για τα μυστικά αρχεία των ΗΠΑ περί προσγείωσης εξωγήινων στο Roswell (προσπαθώ να δοκιμάσω το σύστημα Εσελον με λέξεις - κλειδιά, μη ταράζεστε κ. Γλέζο). Η ανωνυμία όμως πολλές φορές είναι και το μόνο μέσο για να βγει προς τον έξω κόσμο κάτι. Μπορεί επίσης να είναι και καλλιτεχνική έκφραση πολλές φορές. Δεν είναι πάντα καλό ή πάντα κακό, υπάρχουν και υπο-κατηγορίες.
dystropoppygus
1 - Υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις που η ανωνυμία είναι επιβεβλημένη για επαγγελματικούς λόγους (όταν το ιστολόγιο σχολιάζει τον εργοδότη του, λ.χ.).
Φαντάζεστε κ. Δυστροπόπυγκους να έκανε ένας εργοδότης ένα blog και να σχολίαζε τον υπάλληλό του; Σίγουρα δε το φαντάζεστε. Να είστε σίγουρος όμως πως θα είχε πολύ περισσότερο χαβαλέ.
eleutheria..
ayto mou aresei sta blogs…
Γενικά θα συμφωνήσω σχεδόν σε όλα. Αν και…
1) Αν στο περί συχνότητας posts περιλαμβάνεις και το “6 post σε μια μέρα και 1 μετά από πέντε μέρες,” τότε θα διαφωνήσω. Δε γίνεται να γράφουμε συνέχεια, ενδιαφέροντα πράγματα τουλάχιστον!
2) Περί ανωνυμίας… Είχα παλιότερα ένα blog στα Αγγλικά, και με ονοματεπώνυμο… Ήταν το πιο βαρετό blog ever. Κυρίως το στα Αγγλικά με πείραζε, αλλά δε μπορούσα να γράψω τίποτα το ενδιαφέρον. Το πρόβλημα ήταν φυσικά επαγγελματικό. Έψαξα τώρα να βρω ένα ωραίο post που είδα προχθές, νομίζω στο Crooked Timber, περί προβλημάτων που είχε κάποιος ακαδημαϊκός με το blog του με ονοματεπώνυμο, μα δε μπόρεσα να το βρω ξανά.
Σχετικά με τη συχνότητα γραφής (σημείο 9):
Εκτιμώ τους ιστολόγους που δεν ξεχνούν ή αδιαφορούν για το ιστολόγιο τους αλλά το αγαπάνε και το έχουν ανάγκη σχετικά συχνά (1 φορά τον μήνα/δίμηνο δεν είναι “συχνά”).
Επίσης, το να γράφεις πολλά σε λίγες μέρες και μετά, χωρίς κάποιο σημαντικό λόγο, να μην γράψεις τίποτα για μήνες (μήνες, όχι μέρες…) δείχνει μάλλον ότι δεν έχεις και σε πολλή εκτίμηση το ιστολόγιο σου — και συνεπώς τους αναγνώστες σου.
Δικαίωμα σου φυσικά να το κάνεις, αλλά δικαίωμα μου κι εμένα να εκτιμώ ιστολόγια που έχουν συχνά κάτι αξιόλογο να πούνε.