Ξέρεις, καμιά φορά, θαυμάζοντας, ξεχνάς οτι θαυμάζεις,
σου φτάνει ο θαυμασμός σου,
θε μου, τι μάτια πάναστρα, κι ανυψωνόμουν σε μιαν αποθέωση αρνημένων άστρων
γιατί, έτσι πολιορκημένη απ' έξω κι από μέσα,
άλλος δρόμος δε μου 'μενε παρά μονάχα προς τα πάνω ή προς τα κάτω. -
Όχι, δε φτάνει.
Άφησέ με νά 'ρθω μαζί σου.
— Γιάννης Ρίτσος, «Σονάτα του σεληνόφωτος»